ازکمبود بنزین تا نا کجا آباد

در چند ماه اخیر موضوع بنزین پرطرفدارترین تیتر خبری برای اکثر رسانه ها و خبرگزاری ها بوده و هست, اما انگار مردم نمی دانند که چه اتفاقی افتاده و یا شاید خود را به بی خیالی زده اند

در چند ماه اخیر موضوع بنزین پرطرفدارترین تیتر خبری برای اکثر رسانه ها و خبرگزاری ها بوده و هست، اما انگار مردم نمی دانند که چه اتفاقی افتاده و یا شاید خود را به بی خیالی زده اند.

تقریبا روند صحبت ها و گفتگوهایی که در همه رسانه ها صورت می گیرد و صحبت هایی که با مسئولین می شود، همه در یک راستا بوده و تا کنون نتیجه ای در بر نداشته است.

چراهای بسیاری در این مورد وجود دارد. از جمله اینکه:

▪ چرا پیش از تکمیل پروسه صدور و تحویل کارت سوخت برای تمام خودروها، مسئولین وارد فاز اجرایی سهمیه بندی بنزین شدند؟

▪ چرا تاسیسات تولید بنزین در کشوری با چنین منابع نفتی گسترده، محدود بوده و مجبور به واردات بنزین هستیم؟

▪ چرا از واردات خودروهای دیزل جلوگیری می شود و در داخل نیز چنین خودروهایی تولید نمی شوند؟

▪ چرا تمهیداتی برای حضور سرمایه گذاران خارجی در عرصه ساخت پالایشگاه جهت تسریع این امر اندیشیده نشده است؟

▪ چرا روند تولید خودرو تغییر نکرده و واردات به همان صورت قبل است؟

و بسیاری پرسشهای دیگر که اگر کمی بر روی این مسئله تامل کنید، برایتان پیش می آید.

مطمئنا اجرای این برنامه نیاز به زمان بیشتری داشت ولی مسئولین ما خواستند ره صد ساله را یک شبه طی کنند.

ما منکر مطالعات فراوان شرکت های نفتی در مورد سوخت نیستیم، اما به جرات می توان گفت که تصمیمات این شرکت ها، چندان مورد اجرا قرار نگرفته است.

طرح گران شدن بنزین نسبت به مصرف آن و بودن کارت هوشمند سوخت، می توانست مقدار بسیار چشم گیری از مسائل بنزین را بر طرف کند و از ترویج دزدی نیز جلوگیری کند. در حالیکه مسئولین یکی از دلایل اصلی اجرای این طرح را جلوگیری از قاچاق بنزین اعلام کردند، آیا بهتر نبود ابتدا حفاظت مرزها مورد توجه قرار می گرفت و سپس به معضل قاچاق گازوییل پرداخته می شد و آنگاه با توجه به تجربه بدست آمده در مورد گازوییل، به رفع مشکل مصرف بالای بنزین پرداخته می شد؟

مطمئنا اگر مطالعات بیشتری بر روی این پروژه صورت می گرفت، به هنگام اجرای طرح، با مشکل کمتری مواجه می شدیم؟

آیا بهتر نیست بجای اعمال محدودیت در واردات خودرو، اجازه واردات خودروهای شهری کوچک کم مصرف و نیز دیزل را صادر کنند و فرهنگ استفاده از آن را ترویج دهند. متاسفانه این روزها وضع جامعه به صورتی شده است که هیچ کس اعم از تجار، بازرگانان، مردم و ... نمی تواند برنامه ریزی برای فردای خود داشته باشد و کسی هم جوابگو نیست و این مشکل روز بروز محسوس تر می شود. در این میان هر کس به دنبال منافع مالی در شغل و کار خود است.

رسانه های تصویری و مجله ها به هیچ وجه تمایل به این کار نداشته و فقط گویی به دور خود می چرخند و بجای ایجاد فرهنگ و ترویج فرهنگ درست مصرف کردن، مطالبی کلیشه ای را به ذهن مردم تزریق می کنند و بیشتر ترس و وحشت را جایگزین آگاهی و تفکر می کنند.

در پایان امید می رود که مسئولین و متعهدان به فرهنگ سازی دست به کار شوند و کاری برای این مردم کنند.

مسئله بنزین اگر با این روند به جلو پیش برود آینده خوشایندی را برای مردم نخواهد داشت و می توان گفت به نا کجا آباد سوق پیدا می کند.

محمد ظل انوار