سخن چین؛ همنشین دوزخیان

یک مجلس را تصور کنید که در آن عزیزترین و شریف ترین بنده خدا، پیامبر بزرگوار(ص) سخن می گویند و به قول اهل ادب با این «استفهام انکاری» که آیا شما را به ویژگی بدترین افرادتان آگاه نکنم؟ …

یک مجلس را تصور کنید که در آن عزیزترین و شریف ترین بنده خدا، پیامبر بزرگوار(ص) سخن می گویند و به قول اهل ادب با این «استفهام انکاری» که آیا شما را به ویژگی بدترین افرادتان آگاه نکنم؟ پاسخ این استفهام چنین بود و همیشه چنین خواهد بود که: چرا ای رسول خدا. ایشان هم آن روز فرمود و هر روز می فرمایند: «بدترین افراد آن هایی هستند که به سخن چینی می روند و در میان دوستان جدایی می افکنند و در جست و جوی عیب برای افراد صالح و پاکدامن هستند»(اصول کافی، ج ۲/ص۳۶۹) حالا خود را و حال خود را ببینید پس از حضور در این مجلس چه حالی خواهید داشت. آیا پاکیزه جان خواهید بود از این بدترین خصلت و یا درخواهید یافت از خویش نامی در فهرست این گروه فرومایه ثبت کرده اید؟ راستی چه حالی دارید! راستی چه حالی داریم. راستی چه حالی دارند آنانی که دیری است خوشه چین این بدترین خرمن روزگار هستند؟! به ویژه وقتی این کلام مولا علی (ع) را هم بشنوند که «عذاب قبر به خاطر سخن چینی، غیبت و دروغ است» و سخن امام باقر (ع) هم از این حقیقت پرده بردارد که «بهشت بر غیبت کنندگان و سخن چینان حرام است» خب حالا آیا به خویش هشدار نخواهیم داد که مبادا، ما روزی مصداق این سخن اولیاء ا... باشیم؟ آیا نفس لوامه، تازیانه ملامت بر دست به سراغ ما نخواهد آمد؟ آیا برای اصلاح رفتار و سلامت سازی خویش از این بیماری خطرناک چاره ای اندیشیده ایم؟

به جایی، به کسی برنخورد، خورد هم اشکالی ندارد. اگر برخورد و او را به اصلاح رفتار خویش واداشت هم خود بهترین امر به معروف و نهی از منکر است. پس بگذار به من، به تو، به او بربخورد تا شاید چاره کنیم این بیماری را که بذر آتش و تخم کینه می کارد در روابط انسان ها و گاه تا مرحله فتنه پیش می رود تا گناهی شدیدتر از قتل شکل بگیرد. حالا با این زاویه نگاه، چشمی در اطراف و اطرافیان خویش بیندازید. ببینید قصه چگونه است و چقدر شما از این اخلاق زشت سخن چینی دیگران آسیب دیده اید؟ به این هم فکر کنید که شاید زبان شما به گاه چرخش بر مدار نمامی، به دیگران چقدر آسیب زده است آن وقت درخواهیم یافت چقدر بدهکار آبروی مردم و سلامت رفتاری آنان هستیم.به ویژه برخی از ماها که زبانی برای گفتن و قلمی برای نوشتن و... داریم بیشتر در معرض این بیماری بدتر از ایدز هستیم چه اگر یک ناقل ویروس ایدز، فقط می تواند یک نفر، یک نفر را آلوده کند، ما می توانیم یک جامعه را آلوده کنیم. پس بیش از همه باید هوشیار این رفتار زشت باشیم که نمونه تام و تمام آن، همسر ابولهب است، همو که با نمامی، صفت «حمالهٔ الحطب» یافت... حالا دوباره به جلسه حضرت رسول(ع) برویم، سخن امام علی(ع) و امام باقر(ع) را هم شنیده ایم جان در توبه هم شسته ایم و خویش را پالایش کرده ایم. سخن پیامبر اکنون برای ما چه طعمی دارد؟