بازگرداندن کودک به رختخواب

اگر فرزندی دارید که دوست دارد در رختخواب شما بخوابد، این مقاله را بخوانید.
اگر شما هم صاحب فرزندی هستید که شب‌ها در کنار شما و در رختخواب شما می‌خوابد، بدانید که تنها نیستید. …

اگر فرزندی دارید که دوست دارد در رختخواب شما بخوابد، این مقاله را بخوانید.

اگر شما هم صاحب فرزندی هستید که شب‌ها در کنار شما و در رختخواب شما می‌خوابد، بدانید که تنها نیستید. خیلی از والدین مشکل خوابیدن کودک در رختخواب‌شان را دارند. در حالی که کودک باید در تخت جداگانه طوری که بتوانند او را کنترل کنند، باشد.خیلی از کودکان نوپا، بچه‌های سنین قبل از مدرسه و حتی بچه‌های دبستانی حداقل اوایل شب در کنار والدین می‌خوابند. طبق آمار انجمن ملی خواب آمریکا، ۲۴ درصد از والدین اظهار می‌کنند که فرزندانشان حداقل اوایل شب کنار آنها می‌خوابند.خوابیدن در کنار والدین ۲ دلیل عمده دارد. یکی نحوه تصمیم‌گیری خانواده است. دلیل دوم واکنش به خوابیدن در کنار هم است. والدین واقعا این را نمی‌خواهند اما جدا کردن کودک راحت‌تر از حل مشکل در ساعت ۲ نیمه شب است.

تغییر عادت کمی سخت است

آموزش به یک کودک نوپا کمی راحت‌تر از آموزش به کودک بزرگ‌تری است که به این کار عادت کرده است. وقتی تخت کودک دارای نرده است راحت‌تر می‌توان او را متقاعد کرد که باید سرجای خودش بخوابد چرا که قادر نیست از تخت پایین بیاید. سعی کنید با زبان نرم کودک را تشویق کنید تا سر جایش بخوابد. می‌توانید کودکتان را مشتاق کنید که در رختخوابش بخوابد.

زمان خواب را زمان‌بندی کنید

اگر فرزندتان نمی‌تواند بدون حضور شما بخوابد، به تدریج او را از رختخواب خود جدا کنید. به جای خواباندن او در رختخوابتان در کنار تخت کودک خود بخوابید تا وقتی او کاملا خوابش ببرد. بعد از چند روز ۱ صندلی درکنار تختش بگذارید. روی آن بنشینید تا خوابش ببرد و کم‌کم صندلی را از تخت او دورتر کرده و سپس صندلی را از اتاق بردارید.

مقاوم و صبور باشید!

مقاومت والدین به‌ویژه مادر نقش اساسی و مهم را دارد. حتی اگر در نیمه شب هم شده کودک را سر جایش ببرید. البته این کمی سخت است اما اگر می‌خواهید عادت خوابیدن در اتاق را به او یاد دهید باید کمی سختی را تحمل کنید. شاید لازم باشد ابتدا چند شب برای بردن کودک به اتاقش از خوابتان بزنید اما قادرید تمام طول شب، شب‌های بعد بخوابید.مادر باید به کودک اعلام کند که به هیچ‌وجه این کار ممکن نیست اما به کودک این اجازه داده می‌شود که با مادر به اتاق‌اش برگردد و تا موقع خوابیدن مادر کنار او باقی بماند. اگر مادر این روند را برای مدتی مانند یک ماه ادامه دهد اما تنها یک مرتبه به کودک اجازه خوابیدن در کنار خود را بدهد، تمام زحمات مادر از بین خواهد رفت. وقتی سن کودک بالاتر برود و این اتفاق نیفتاده باشد، جدا کردن مرحله به مرحله توصیه می‌شود، یعنی کودک در مرحله اول در تخت خود در اتاق والدین می‌خوابد، بعد تخت او به تدریج فاصله بیشتری از تخت والدین می‌گیرد تا آنکه به اتاق خودش منتقل شود.

شاید گاهی لازم شود که نرم‌تر باشید

وقتی فرزندتان بیمار و ناخوش است شاید لازم باشد که همراه او در اتاقش بخوابید در این صورت او احساس راحتی بیشتری می‌کند. گاهی برخی والدین این را فراموش می‌کنند و سخت‌گیری برای خوابیدن در رختخواب خود را همیشه اجرا می‌کنند. در حالی که گاهی بودن و ماندن در طول شب در کنار کودک برای او بهتر است.

یادتان باشد که:

بعد از سال اول باید حتما محل خواب کودکان از والدین جدا شود. هرچه سن جدا کردن محل خواب کودکان در سنین پایین‌تر صورت بگیرد، این روند آسان‌تر و با آرامش بیشتر ممکن خواهد بود. هر چه سن جدا کردن محل خواب در سن بالاتر باشد، این امر سخت‌تر و گاهی غیرممکن می‌شود. برای اینکه به ویژه بعد از سال اول، بخواهیم کودک را جدا کنیم بهتر است والدین در اتاق خواب کودک حضور پیدا کنند تا او به خواب رود. والدین و به‌ویژه مادر نباید هیچ قسمت از اندام خود مانند دست یا مو را در اختیار کودک قرار دهد و از همان ابتدا کودک را عادت دهند تا عروسک‌های خود به ویژه عروسک‌های پشمالو که احساس امنیت می‌دهند را بغل کند و به خواب برود. این قسمت خیلی راحت ماجراست.

منبع:WebMD ۲۰ سپتامبر