اعتکاف؛ عبادتی ویژه

از آنجا که سیرو سلوک الی الله، تزکیه و تهذیب نفوس، عبادت و پرستش خداوند و اعتکاف و خلوت با قاضی الحاجات در ردیف بهترین اعمال بشری و اسلامی است، لزوم توجه به خالص بودن وبرای خدا …

از آنجا که سیرو سلوک الی الله، تزکیه و تهذیب نفوس، عبادت و پرستش خداوند و اعتکاف و خلوت با قاضی الحاجات در ردیف بهترین اعمال بشری و اسلامی است، لزوم توجه به خالص بودن وبرای خدا انجام گرفتن آنها نیز بیشتر جلوه می کند.

یکی از راههای شناخته شده و مورد توصیه برای تزکیه و تهذیب نفس، اعتکاف است. اعتکاف، عبادت ویژه ای است که برای سالکان الی الله از اهمیت خاصی برخوردار است و سفارش قولی و عملی از ناحیه معصومین و علماء اخلاق نسبت بدان بسیار است.

اعتکاف در لغت به معنای حبس و توقف (و از ماده عکف و بروزن افتعال) است و در اصطلاح به معنای توقف و ماندن سه روز و بیشتر از آن در مسجد جامع میباشد.

قرآن کریم در آیه ای به مسئله اعتکاف اشاره کرده و به حضرت ابراهیم و اسماعیل فرمان می دهد که خانه خدا را برای طواف کنندگان و مجاوران (و معتکفین) و رکوع کنندگان و سجده گزاران پاکیزه (و آماده) سازند:

«و اذجعلنا البیت مثابه للناس و امنا و اتخذوا من مقام ابراهیم مصلی و عهدنا الی ابراهیم و اسماعیل ان طهرابیتی للطائفین و العاکفین والرکع السجود» (بقره /۱۲۵)

این آیه شریفه اگرچه به صراحت از اعتکاف در مسجد الحرام سخن به میان آورده، اما از آنجا که تمام مساجد، خانه های خداوند در روی زمین هستند، اعتکاف در هر مسجدی امکان پذیر می باشد.

در روایات اسلامی نیز از اعتکاف بطور مکرر سخن رفته و بر این عبادت مخصوص توصیه شده است.

در کیفیت اعتکاف رسول گرامی اسلام حضرت محمد (ص) گفته شده که در مسجد برای ایشان پرده ای می آویختند و خیمه ای برپا می کردند و رسول خدا در آن سکنی می گزیدند.

این اهتمام بسیار در واقع توصیه و تأکیدی عملی بر این امر است، و عمل پیامبر و امام نیز به مانند گفتارشان برای پیروان حجت شرعی است. اهمیت دادن و مقید بودن نبی اکرم به مسئله اعتکاف دلیلی روشن بر سریع التأثیر بودن این عمل عبادی برجان و روان آدمی در جهت نیل به کمال و سیرالی الله در خود است که بر ژرف اندیشان مخفی نیست. و چرا چنین نباشد در حالیکه اعتکاف را انگیزه ای جز فراغت یافتن معتکف ازدنیا و ظواهر آن (اگر چه در مدتی کوتاه) و توجه عمیق داشتن به عبادت خداوند و راز و نیاز به بارگاه ربوبی نیست و در اجرای این مهم چه کسی شایسته تر از عصاره خلقت و مخاطب ندای ملکوتی «لولاک لما خلقت الافلاک» یعنی رسول خاتم و نبی اکرم حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (ص) که گل سرسبد آفرینش است و محبوب پروردگار و اسوه مطلق بشریت به تأیید صریح حضرت حق جل و علاکه فرمود: «لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه» (احزاب /۱۲)

از کتاب: ره توشه سالکان