قیمت ها می شكند

بازار ناهمگون عرضه و تقاضا در فوتبال ما باعث شده است تا این ناهمگونی به نوعی تأثیر منفی خود را بر فوتبال ایران بگذارد نبودن یك نظام مشخص در فدراسیون فوتبال باعث می شود تا بازیكنان برای خود در این فصل دست به بازارگرمی زده و به نوعی خود را به فوتبال تحمیل كنند

● ناهمگونی عرضه و تقاضای بازیكن در فصل نقل و انتقالات فوتبال

روزهای آغازین فصل نقل و انتقالات در فوتبال ایران آغاز شده است. همیشه عادت كرده ایم با شروع این فصل شاهد شایعات بسیاری از سوی بازیكنان باشیم.بازار ناهمگون عرضه و تقاضا در فوتبال ما باعث شده است تا این ناهمگونی به نوعی تأثیر منفی خود را بر فوتبال ایران بگذارد.نبودن یك نظام مشخص در فدراسیون فوتبال باعث می شود تا بازیكنان برای خود در این فصل دست به بازارگرمی زده و به نوعی خود را به فوتبال تحمیل كنند.

كمتر روزی است كه اخبار ضد و نقیضی از بازیكنان فوتبال در خصوص پیوستن آنها به تیم های مختلف به گوش نرسد. به گونه ای كه اخبار نقل و انتقالات به خوبی خود را به فوتبال كشور و مسایل مربوط به آن تحمیلكرده است.

در روزهایی كه تیم ملی فوتبال ایران خود را برای حضور قدرتمندانه در رقابت های جام ملت های آسیا آماده می كند و باید تمامی افكار عمومی به سوی آن معطوف باشد، همه نگاه ها به پله های هیأت فوتبال تهران دوخته شده است.

خبرنگاران و عكاسان بسیاری این روزها به جای استقرار در محل هتل تیم ملی، بهتر می دانند در محل هیأت فوتبال حضور یابند تا ببینند اولین بمب خبری را كدام تیم منفجر خواهد كرد۲. روز از آغاز فصل نقل و انتقالات فوتبال می گذرد. در این ۲ روز تنها یك قرارداد به ثبت رسیده و آن هم مربوط به پیوستن فریدون فضلی مهاجم گلزن فصل پیشاستقلال اهواز به صباباتری بوده است.البته با توجه به ادوار گذشته چنین به نظر می آید كه تیم ها اصرار چندانی به بستن قراردادهای زودهنگام با بازیكنان خود ندارند، بلكه ترجیح می دهند در روزهای آخر فصل نقل و انتقالات قراردادهای مربوط به بازیكنان خود را به ثبت برسانند.

۶ تیم تهرانی لیگ یعنی استقلال، پرسپولیس، صباباتری، پیكان، سایپا و راه آهن بدون احتساب بازیكنان خارجی تنها تعداد محدودی از بازیكنان فوتبال را می توانند جذب كنند و این در حالی است كه تمایل بسیاری از بازیكنان فوتبال برای پیوستن به تیم های تهرانی از حد معمول گذشته است. البته این را هم نباید فراموش كرد كه این ۶ تیم تهرانی هم تا حدودی استخوان بندی گذشته خود را حفظ كرده و تنها به فكر ترمیم نقاط ضعف خود و تقویت نقاط مثبت شان هستند.

محدودیت در نظر گرفته شده فدراسیون فوتبال برای تیم های لیگی، برای جذب بازیكنان لیگ برتری عامل دیگری شده است تا تیم ها با وسواس بیشتری دست به انتخاب زده و بازیكنان موجود در بازار نقل و انتقالات را بر اساس نیاز سنجی تیمشان انتخاب كنند.

اصولاً در این بازار كه عرضه و تقاضایش با یكدیگر همخوانی لازم را ندارد، قیمت ها نیز تا حدودی پایین می آید. پایین از این نظر كه وقتی تقاضا كم باشد و عرضه زیاد، قاعدتاً همین مسأله باعث افت بازار می شود و این به نوعی به نفع تیم های لیگی است.البته نباید از استثناها نیز به سادگی گذر كرد. اینكه برخی از تیم ها بازیكنان اسمی را به خدمت می گیرند تا به نوعی وزن تیمشان را بالا ببرند و برای آنها قیمت های استثنایی نیز پرداخت می كنند، این جزو استثناهایی است كه شامل همگان نمی شود.اصولاً تیم هایی كه مربیان آنها مشخص و تثبیت شده اند، لیستی را در اختیار دارند تا در خصوص جذب بازیكنان مورد نظر كادر فنی خود اقدام كنند اما تیم هایی هم هستند كه هنوز چهره مربیان آنها مشخص نشده است و همین مسأله باعث شده تا خلل در بازارنقل و انتقالات ایجاد شود.

استقلال، پرسپولیس، راه آهن و الوند همدان تیم هایی هستند كه هنوز كادر فنی شان به درستی مشخص نشده و لیست بازیكنان مورد نیاز خود را به كادر فنی نداده اند. حضور بلاتكلیف ۳ تیم تهرانی باعث شده است تا بسیاری از بازیكنان عجله ای برای انتخاب تیم آینده شان نداشته باشند، اما آنچه مسلم است، این ۳ تیم تهرانی در زمره تیم هایی هستند كه قرار است بر اساس ضوابط خاص به جذب بازیكن دست بزنند.

اینكه چه بازیكنانی جذب تیم های لیگی می شوند، مسأله بسیار مهمی است اما مهمتر از این مسأله، بازیكنانی هستند كه قرار است بدون تیم مانده و حضور در رده های پایین تر فوتبال را تجربه كنند كه این مسأله در آینده ای بسیار نزدیك مشخص خواهد شد.دیروز هیأت فوتبال تهران رسماً اعلام كرد كه قرارداد ۷۶ بازیكن با تیم های تهرانی بسر آمده و آنها می توانند تیم آینده شان را انتخاب كنند.

اینكه چه تعداد از این ۷۶ بازیكن می توانند قراردادهای خود را با تیم های قبلی شان تمدید كنند، مسأله مهمی است كه فكر خیلی ها را به خود مشغول كرده است.اگر بپذیریم كه احتمال تمدید نیمی از این بازیكنان با تیم های قبلی شان ممكن است اتفاق بیفتد، باید به فكر ۳۸ بازیكن بعدی بود كه روی زمین می مانند؛ ۳۸ بازیكنی كه احتمال جذب آنها با توجه به لیگ برتری بودنشان و محدودیت هایی كه فوتبال ما برای تیم های لیگی مشخص كرده است، بسیار غیرممكن جلوه می كند.

با این حساب باید گفت: وقتی چنین آماری در فوتبال ایران وجود دارد، خیلی كم اتفاق می افتد كه بازیكنان لیگ دسته اول یا لیگ دسته دوم این شانس را پیدا كنند تا به عضویت تیم های لیگی درآیند. البته باید این مسأله را هم پذیرفت كه در این بین شانس بازیكنان امید با سن و سال زیر ۲۳ سال برای جذب در تیم های لیگ برتری بسیار زیاد است، بازیكنانی كه بدون محدودیت به عنوان بازیكنان امید در فهرست تیم های لیگی قرار می گیرند و به نوعی به یاری تیم های اصلی خود خواهند پرداخت.

محمدرضا برزی