اولین دیدار چه و فیدل

فیدل و چه اگرچه زمانی از یکدیگر جدا شدند و چه عازم بولیوی شد اما نمی‌توان از کنار دوگانه چه – فیدل به راحتی گذشت، همچنانکه از کنار دوگانه‌هایی همچون مارکس و انگلس یا جان لنون …

فیدل و چه اگرچه زمانی از یکدیگر جدا شدند و چه عازم بولیوی شد اما نمی‌توان از کنار دوگانه چه – فیدل به راحتی گذشت، همچنانکه از کنار دوگانه‌هایی همچون مارکس و انگلس یا جان لنون و مک کارتنی نیز نمی‌توان گذشت. تابستان ۱۹۵۵ بود که یک کوبایی شورشی دانشجویی چپگرا به نام رائول کاسترو را به چه گوارا معرفی کرد. چند روز بعد برادر رائول یعنی فیدل که تازه از زندانی در کوبا آزاد شده بود وارد مکزیک شد. و اینچنین بود که نخستین گفتگوی میان فیدل و چه سپیده دم به پایان رسید. روایت فیدل از آن شب چنین است:« در طول همان یک شب به عضویت گروه عملیاتی من درآمد.» و چه نیز چنین روایت کرده است آن شب را: «فیدل به نظرم آدمی استثنایی و فوق‌العاده آمد. با مسائلی حل و فصل ناشدنی روبرو می‌شد، تصمیم می‌گرفت و آنها را فیصله می‌داد. من هم در خوشبینی اش شریک بودم.» زنی که دوست مشترکشان بود نیز سال‌ها بعد رابطه آنها را چنین به تصویر کشید:« شاید فیدل بدون وجود چه کمونیست نمی‌شد و چه اگر فیدل نبود جز روشنفکری ایده آلیست کسی نمی‌شد.» آن دو اما به رغم اشتراکات فراوان تفاوت‌های روحی چندانی داشتند که زمانی موجب جدایی شان شود. همچنانکه رژی دبره نیز گفته است:« فیدل آدمی مهربان و دل رحم بود، گوارا اما به عکس آدمی انقلابی بود که گرچه مورد ستایش اما خالی از دغدغه وجدان بود و درنظرش هدف وسیله را توجیه می‌کرد.»