چمران، شمعی در میان تاریکی

مرتضی طلایی: کسانی که با شهید دکتر مصطفی چمران آشنایی دارند، می‏دانند که او به ملاقات پروردگارش دل‏بسته بود، و به همین علت همیشه در تلاش بود تا با انجام اعمال صالح خود را به …

مرتضی طلایی: کسانی که با شهید دکتر مصطفی چمران آشنایی دارند، می‏دانند که او به ملاقات پروردگارش دل‏بسته بود، و به همین علت همیشه در تلاش بود تا با انجام اعمال صالح خود را به جوار قرب او نزدیک‏تر سازد؛ و در این راه جز معبودش احدی را در عبادت و خدمت مورد توجه قرار نمی‏داد.

راستش اخیرا مطلبی را از همسر شهید چمران خواندم که بر روی من تاثیر فراوانی گذاشت ، وی از دوران آشنایی خود با چمران در لبنان می گویم و علاقه ایشان را به نقاشی عنوان کرده و آشنایی خود را نیز با شخصیت چمران آن دوران از هنر آغاز می کند و می آورد که نقاشی از مصطفی چمران دیدم که در آن تماما سیاهی بود و فقط در انتهای نقاشی نوری نقش بسته بود که محیطی کوچک را روشن می کرد ، این نقاشی در ذهن همسر آن شهید بزرگوار ماندگار بوده و زمانی از وی سوال می پرسد که منظور از این نقاشی چیست ؟ چمران می گوید: نور ، هرچقدر هم کوچک باشد ، نور است و به اندازه خود می تواند تاریکی های اطراف را روشن کند .

این تعریف چمران از نور در تاریکی ، من را به فضایی وارد کرد که تماما فکرو اندیشه بود ، که آیا ، به چه اندازه تلاش کرده ام که به قدر همان نور تعریفی چمران در راهی که قدم برمی دارم در صدد روشن کردن تاریکی های محیط اطرافم باشم . سوال مرتبا در ذهن من می چرخید و باورم بر این است که شاید حداکثر توانم را نگذاشتم که قدم در راه چمران بگذارم. ولی نور هر چقدر هم کوچک باشد ، باز هویت روشنایی دهنده خود را حفظ می کند. آری باید اینچنین بود ، باید بتوانی از نفیر سینه خود فریاد بزنی که من ، من و من هرچه در توان داشته ام را برای ارتقاء خودم ، خانواده ام ، محله ام ، شهرم و کشورم به انجام رسانیده ام و این شاید درست نگاه چمران بود که در تکان های قلموی نقاشی لرزان خود فریاد می زد.

امروز سالها از رفتن چمران می گذرد ، زنان و مردان اندیشه ورز و خردمندی در گوهره این خاک مقدس همت و کار مضاعف را برای رشد و اعتلای کشور سرلوحه قرار داده و آغاز گر منشاء ، نورهایی در تاریکی جهل و ظلمت شدند که دستآوردهای غیر قابل انکاری در علوم مختلف برای انقلاب گوهر بار اسلامی به همراه داشته است . اما واقعیت این است که یابد از هر ایرانی مسلمان آزادی خواه و طالب معرفت و علم پرسید که چقدر برای اعتلای میهن خود تلاش کرده ای و سیاهی ها را با شناخت تبدیل به نور هدایت کرده اید . به چه اندازه ولایت مداری را سرلوحه رفتار اخلاقی ، اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی خود قرار دادیم و نور بصیرت را در دیدگان خود جاری و ساری کردیم؟

کسانی که با شهید دکتر مصطفی چمران آشنایی دارند، می‏دانند که او به ملاقات پروردگارش دل‏بسته بود، و به همین علت همیشه در تلاش بود تا با انجام اعمال صالح خود را به جوار قرب او نزدیک‏تر سازد؛ و در این راه جز معبودش احدی را در عبادت و خدمت مورد توجه قرار نمی‏داد.

شهید دکتر چمران از استعدادهایی که پروردگارش نزد او به امانت سپرده بود وقوف کامل داشت، و می‏دانست چگونه آنها را تنها در راه رسیدن به معشوقش شکوفا سازد. در همین راه بود که از رفاه زندگی مادی، از زن و فرزند، و از مقام و منصب چشم پوشید و آنچه داشت در طبق اخلاص،‌ تقدیم پروردگار خویش کرد. به هر حال چمران مجاهدی بیدار، رزمنده ای سرشار از عشق ، استادی ارزشمند در علوم و به قول بنیانگذار فقد انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) که در پیام تسلیت خود چنین فرمودند :« چمران عزیز با عقیده پاک خالص غیروابسته به دستجات و گروه‏های سیاسی، و عقیده به هدف بزرگ الهی، جهاد را در راه آن از آغاز زندگی شروع و به آن ختم کرد. او در حیات، با نور معرفت و پیوستگی به خدا قدم نهاد و در راه آن به جهاد برخاست و جان خود را نثار کرد. او با سرافرازی زیست، و با سرافرازی شهید شد و به حق رسید.

هنر آن است که بی‏هیاهوهای سیاسی، و «خودنمایی» های شیطانی، برای خدا به جهاد برخیزد و خود را فدای هدف کند نه هوی، و این هنر مردان خداست. او در پیشگاه خدای بزرگ با آبرو رفت. روانش شاد و یادش بخیر.

و اما ما می‏توانیم چنین هنری داشته باشیم، با خداست که دستمان را بگیرد و از ظلمات جهالت و نفسانیت برهاند.»

چمران در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ در حالیکه آرزوی پیوستن به معبود را به صراحت در آخرین جملات خود در دهلاویه بیان می کرد به فیض شهادت رسید و چه زیباست پیوستن به نور ، در حالیکه در آرزوی آن باشی!