راهنمای رصد هلالهای بحرانی

در مورد مشاهده هلالهای بسیار باریك اول و آخر ماه قمری مطالب زیادی خوانده و شنیده اید, اما از دیدگاه رصدی كمتر به این مسئله توجه شده است

چگونه هلالهای بحرانی را رصد كنیم ؟

در مورد مشاهده هلالهای بسیار باریك ( اول و آخر ماه قمری ) مطالب زیادی خوانده و شنیده اید, اما از دیدگاه رصدی كمتر به این مسئله توجه شده است.بسیاری از علاقه مندان نجوم رصدی پرسشهایی در این زمینه دارند, چرا مشاهده هلال اول و آخر ماه قمری مشكل است؟ چه عواملی در مشاهده هلال اثر می گذارد؟ آیا هلال ماه نو هم ركورد دارد؟ و ... عجله نكنید! در این مقاله به تمام این پرسشها پاسخ می دهیم.احتمالاً عبارت اجتماع نیرین یا مقارنه ماه با خورشید را شنیده اید. مقارنه یعنی وضعیتی كه در آن مختصات ماه و خورشید برابر است. به عبارت دیگر ماه در آسمان از نزدیكترین فاصله از خورشید عبور می كند. بعد از مقارنه, رصد كننده می بیند كه ماه كم كم از خورشید فاصله می گیرد و هلالش بزرگتر و بزرگتر می شود. تا قبل از رسیدن به بدر ماه را افزاینده و هلال پس از آن را كاهنده می گویند. در هنگام مقارنه و مدتی قبل و بعد از آن مشاهده ماه ممكن نیست. اما در وضعیت خاصی قبل یا بعد از مقارنه در مورد مشاهده ماه نمی توان نظر قطعی داد اصطلاحاً این هلال را هلالهای بحرانی گویند. در این مواقع رصد هلال با چند مشكل مواجه است: نخست اینكه هلال ماه بسیار باریك است, دوم اینكه در هنگام رصد به دلیل نزدیكی ماه به خورشید آسمان روشن است. سوم اینكه در ابتدای ماه قمری, به دلیل نزدیك بودن ماه به خورشید, دقایقی پس از غروب خورشید, ماه نیز غروب می كند. به این ترتیب رصد كننده فرصت كمی برای رصد این هلال باریك دارد. در آخر ماه قمری هم, دقایقی پس از طلوع ماه, نور بین طلوعین و طلوع خورشید مانع رصدی می شوند, و بلاخره , آخرین چیزی كه موجب دشواری رصدی می شود این است كه در ابتدا یا آخر ماه قمری, هلال ماه بسیار به افق نزدیك است. نزدیك افق, خط دید از ضخامت بیشتری از جو عبور می كند و غبار و تلاطم جوی رصد را دشوارتر می كند.تا اینجا با مجموعه ای از دشواریهای رصد هلال آشنا شدید. پرسشی كه اكنون پیش می آید این است كه با وجود این مشكلات, آیا می توان با تعیین معیار هایی, وضعیت رصدی هلال ماه را مشخص كرد؟ یعنی بگوییم هلال چه موقع قبل و بعد از مقارنه دیده می شود.در طی قرنها اخترشناسان به ویژه منجمان دوره اسلامی رصدهای دقیق و مداومی را برای پاسخ دادن به همین پرسش به ظاهر ساده انجام داده اند .آنها برای تعیین وضعیت هلال ماه , دو پارامتر را در نظر می گرفتند, كه به آنها بعد معدل می گویند. بعد سوی, اختلاف طول دایرهٔالبروجی ماه با خورشید بر حسب درجه است. مبدا دستگاه مختصات دایرهٔالبروجی مانند دستگاه بعد و میل, نقطه اعتدال بهاری است. طول دایرهٔالبروجی هر جسم روی دایرهٔالبروجی سنجیده می شود و مقدارش بین ۰ تا ۳۶۰ درجه است. مثلا اگر ماه یك ساعت پس از خورشید غروب كند, بعد معدلش ۱۵ درجه است. بنابر رصدها برای اینكه ماه دیده شود, باید بعد سوی آن بیشتر از ۱۰ درجه و بعد معدل آن بین ۱۰ تا ۱۲ درجه باشد. البته اگر بعد معدل بیشتر از ۱۲ باشد, ممكن است هلالی با بعد سوی زیر ۱۰ درجه نیز مشاهده شود. اصطلاحاً این هلال را " محتمل الرویه " نامند. اگر پس از غروب خورشید هلال را رصد كنیم با در نظر گرفتن زمان رصد, می توانیم سمت و ارتفاع ماه را محاسبه كنیم. نمودار ۱ بر همین اساس تنظیم شده است. توجه كنید كه این نمودار بر اساس رصد با چشم غیر مسلح به دست آمده. شاخه افقی نمودار اختلاف سمت ماه را با خورشید و شاخه عمودی ارتفاع ماه را در هنگام غروب خورشید نشان می دهد. دایره پر نشان می دهند كه ماه با چشم دیده شده است, و دایره توخالی , حاكی از ناموفق بودن در رصد است. در این نمودار یك منحنی رسم شده كه حد رویت ماه را نشان می دهد. گر به دایره های توپر توجه كنید می بینید كه تمام دایره های توپر به منحنی هلال چسبیده اند و یا بالای آنند. این نشان می دهد كه هلال بالای این حد, قطعا با چشم دیده می شوند. اما در این میان دایره های توخالی زیر منحنی, دایره توپر هم دیده می شوند. مشاهده هلالهای زیر منحنی آسان نیست و فقط در شرایط جوی و مكانی خاص ممكن است. هلالهایی كه در نزدیكی منحنی قرار می گیرند, همیشه هلالهای بحث انگیز بوده اند و بحرانی هستند. با توجه به نمودار ۱ به این نكته پی می بریم : هرچه اختلاف سمت ماه و خورشید بیشتر باشد, مشاهده هلال با ارتفاع كمتر نیز ممكن می شود. علت این است كه چنین هلالهایی كمتر تحت تاثیر درخشندگی خورشید هستند.در اینجا خوب است با عامل رصدی " جدایی " نیز آشنا شویم. از دید ناظر, از زاویه ای كه ماه با خورشید در آسمان می سازد, جدایی ماه گویند ( شكل ۱ ) . جدایی را بر حسب درجه می سنجند. دانژور اختر شناس فرانسوی كشف كرده است كه حداقل جدایی لازم برای تشكیل هلال ماه ۷ درجه است. یعنی كمتر از این حد اصلاً هلال تشكیل نمی شود. البته تشكیل شدن هلال به این معنی نیست كه الزاما با چشم غیر مسلح نمی توان هلال را مشاهده كرد. به طوری كه ممكن است جدایی ماه از خورشید به ۲۰ درجه هم برسد, ولی هلال با چشم قابل مشاهده نباشد. نكته قابل توجه دیگر این است كه در بهترین شرایط, یعنی در زمانی كه اختلاف سمت ماه و خورشید صفر است جدایی برابر است با ارتفاع ماه. با توجه به نمودار ۱ متوجه می شویم كه به طور معمول حداقل جدایی لازم برای تشكیل هلالی كه باشد حدود ۱۲ درجه است. با دانستن مكان هلال در نمودار ۱ می توان جدایی آن را محاسبه كرد. میتوان بر اساس هر یك از معیارهای بعد سوی, بعد معدل و سمت، ارتفاع, رویت هلال را ركوردگیری كرد, اما اخترشناسان ترجیح می دهند ركورد رویت هلال, بر اساس زمان باشد. معیاری كه به كار میبرند مدت زمان گذشته از مقارنه خواهد بود. یعنی محاسبه می كنند كه در زمان مشاهده هلال چه مدت از مقارنه گذشته ماه و خورشید گذشته است. بر این اساس ركوردهای زیر در این چند سال به دست آمده:ركورد مشاهده با چشم غیر مسلح ۱۴ ساعت و ۵۴ دقیقه بعد از مقارنه و رصد با چشم مسلح, ۸ساعت.

مدت زمان گذشته از مقارنه:هرچه مدت زمان گذشته از مقارنه بیشتر باشد, جدایی ماه از خورشید بیشتر بوده و ماه آسان تر رویت می شود.زمان غروب خورشید:پس از عبور از مقارنه خورشید هرچه دیرتر غروب كند, بهتر است. زیرا مدت زمان گذشته از مقارنه بیشتر می شود و هرچه به سمت مناطق غربی برویم وضعیت رصدی ماه بهتر می شود.زمان غروب ماه:پس از غروب خورشید, هرچه ماه دیرتر غروب كند احتمال مشاهده ماه بیشتر است, زیرا رصدگر فرصت بیشتری برای رصد دارد. زمان غروب ماه به میل ماه و عرض جغرافیایی ناظر ربط دارد.

موقعیت ماه در مدارش به درو زمین :اگر هنگام مقارنه ماه در حضیض ( یعنی در نزدیكترین فاصله به زمین , باشد, ماه با سرعت بیشتری به دور زمین می گردد. در این حالت, از دید رصد كننده ماه در مدت زمانی كمتر به جدایی از خورشید میرسد.

سرعت تاریك شدن آسمان: پس از غروب خورشید, هنگامی كه خورشید به ۶ درجه زیر افق میرود تاریكی آسمان در نزدیكی افق بیشتر می شود و بهترین زمان رصد برای هلال ماه فراهم می شود.مكان رصد و شرایط جوی : مكان رصد مساله بسیار مهمی است. اصولاً نواحی كوهستانی بهترین مكان برای رصد هلال های باریكند, زیرا در این نواحی غبار هوا كمتر است و خط از بخشهای رقیقتر جو عبور می كند. برای رصد هلال های جوان بهتر است به مناطق غربی شهر بروید.

اصولا هلالهای پیش از مقارنه كمتر مورد توجه هستند. شرایط رصدی این هلالها تا حدود زیادی بر عكس هلالهای پس از مقارنه است. مثلا, در رصد هلالهای پس از مقارنه هرچه می گذرد, تاریكی آسمان بیشتر می شود و ارتفاع ماه كمتر. اما در هلالهای پیش از مقارنه, پس از طلوع ماه آسمان كم كم روشن می شود و ارتفاع ماه افزایش می یابد.نكته دیگر این است كه در رصد هلال پس از مقارنه جدایی ماه از خورشید دائما افزایش می یابد و مدت زمان گذشته از مقارنه بیشتر می شود. اما در هلالهای پیش از مقارنه این جریان برعكس است. هیجان رصد هلالهای پیش از مقارنه در این است كه بعد از یافتن هلال می توانید آنرا تا طلوع كامل خورشید و روشن شدن آسمان رصد كنید.

ثبت رصد

ثبت رصد از مهمترین عملیاتها در رصد است و برای ثبت رصد هلال ماه با دقت به موارد زیر توجه كنید:

· زمان مشاهده هلال : زمان شروع و پایان رصد و زمان مشاهده هلال از موارد اساسی در بدست آوردن سن هلال است و بنابراین ساعت دقیقی با خود به همراه داشته باشید.

· زمان محو شدن هلال یا غروب هلال : به دلیل تاثیرات جوی عملاً نمی توان هلال ماه را تا زمان غروبش رصد كرد اما به هر حال زمان ناپدید شدن هلال را ثبت كنید.

· اندازه گیری سمت و ارتفاع : در هلال های پیش از مقارنه نمی توان از سمت خورشید برای یافتن هلال استفاده كرد ولی در هلالهای پس از مقارنه به دلیل اینكه خورشید زودتر غروب می كند می توان از سمت خورشید در یافتن هلال ماه كمك جست.

· روشنی هلال : می توانید روشنی هلال و وضوح آن را از " بسیار كم نور و ضعیف " تا " بسیار روشن و واضح " به چند بخش تقسیم كنید.

· رنگ : به رنگ هلال توجه كنید ممكن است سفید, سفید مایل به زرد یا حتی زرد باشد.

· پیوستگی : ممكن است سایه كوههای ماه باعث شود كه هلال پیوسته دیده نشود و بریده بریده به نظر اید.

· اندازه كمان : اگر هلال را به كاسه ای تشبیه كنیم, به گستردگی این كاسه بر حسب درجه,"اندازه كمان" گویند. اندازه كمانهای باریك كمتر از ۱۸ درجه نشان می دهد.

قطر كاسه / عمق كاسه= a

Arctg(۲a) * ۴ = اندازه كمان

· زاویه هلال با افق: زاویه است كه خط واصل دو سر هلال با افق میسازد.

· مشاهده نور زمین تاب: اگر به هلال اول یا آخر ماه قمری توجه كنید در كنار هلال, بخش تاریك ماه با روشنی بسیار ضعیفی دیده می شود, و در واقع قرص كامل ماه قابل تشخیص است. دلیل این روشنی ضعیف این است كه نور خورشید از جو زمین عبور می كند و به بخش تاریك ماه برخورد كرده و ماه آن را به زمین بازتاب می كند. معمولا اگر ارتفاع ماه در زمان غروب خورشید كمتر از ۵ درجه باشد مشاهده نور زمین تاب بسیار مشكل است.به رنگ زمینه آسمان در افق توجه كنید. آیا آسمان قرمز است یا نارنجی ؟ فراموش نكنید كه تصویری از صحنه پس زمینه ترسیم كنید و مكان هلال ماه را در آن مشخص كنید.