تلویزیون را چه کسی خاموش می‌کند؟

سال‌های سال از زمان ورود تلویزیون به ایران گذشته است؛ از زمانی که کوچک و بزرگ با شادی و تعجب بسیار زیاد راهی خانه کسی می‌شدند که وضعیت اقتصادی‌اش و البته روی خوش نشان دادن‌اش …

سال‌های سال از زمان ورود تلویزیون به ایران گذشته است؛ از زمانی که کوچک و بزرگ با شادی و تعجب بسیار زیاد راهی خانه کسی می‌شدند که وضعیت اقتصادی‌اش و البته روی خوش نشان دادن‌اش به جلوه‌های تازه تکنولوژی باعث شده بود پای این جعبه جادو به خانه و خانواده باز شود.

مردم مسحور این جعبه با دهان باز جلوی صفحه شیشه‌ای می‌نشستند به تماشا! اگر کسی حرفی می‌زد دیگران دعوت به سکوت‌اش می‌کردند تا صدای جعبه‌ جادو شنیده شود... چند سالی نگذشت که برنامه‌ها زیاد و زیادتر شدند تا آنجا که حالا دیگر چیزی به اسم تمام شدن ساعت پخش و شروع برفک و حمله مورچه‌ها وجود ندارد. حالا تلویزیون ۲۴ ساعت کامل می‌تواند روشن باشد و به تو اجازه ندهد از جای خودت جابه‌جا شوی. می‌تواند به جای همه اعضای خانواده حرف بزند، خبر بگوید، بخنداند، بگریاند، بکشد و دیگران را دعوت به سکوت کند... هنوز این جعبه جادو می‌کند، نه‌تنها با روح و روان افراد که با جسم آنها؛ با بی‌تحرک کردن‌شان، با گرفتن کلام از آنها و البته این جعبه خوبی‌هایی هم دارد؛ گاه اطلاعات درست می‌دهد، خبر می‌دهد و گاه کسی را از تنهایی و ترس پناه می‌دهد. اما آگاه بودن در مقابل این جعبه جادویی چیزی است که تا به حال خیلی به آن پرداخته نشده، آگاهی از اینکه می‌توان کنترل تلویزیون را برداشت و به کانال خاموشی کوبید تا کمی سکوت حرف بزند، آرامش در خانه بدود و ذهن و حتی جسم مجالی پیدا کند برای کندوکاو! درباره تلویزیون بی‌نهایت کتاب نوشته شده، حرف زده شده و این همه از تاثیرات پیدا و نهان تلویزیون است بر ما! در «موضوع ویژه» این هفته نگاهی اجمالی داشته‌ایم بر این اجاق داغ که به گفته محققان، با ورودش به فضای خانه، بعد جدیدی به خانواده بخشیده. تلویزیون باعث شده است خانه نه تنها محلی باشد برای استراحت، غذا خوردن و... که سازمانی باشد برای تماشای جهان، آموزش و ارضای نیازهای فرهنگی و اجتماعی. با ورود تلویزیون نه تنها دیوار خانه‌ها و شهرها ریخته، که دیوار بین کشورها هم فرو ریخته است! با این وجود و در عین این عملکرد، گاهی وجود تلویزیون دیوارهای بزرگی بین نزدیک‌ترین اعضای یک خانواده می‌کشد.