پنجشنبه, ۲۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 16 May, 2024
مجله ویستا

۲۲ سپتامبر ۲۰۰۵ ـ اخطار شدید و کم سابقه وزیر امور خارجه سعودی به آمریکا در سپتامبر ۲۰۰۵: ازهم پاشیدگی عراق، آتش جنگ را در خاورمیانه روشن می سازد


۲۲ سپتامبر ۲۰۰۵ ـ اخطار شدید و کم سابقه وزیر امور خارجه سعودی به آمریکا در سپتامبر ۲۰۰۵: ازهم پاشیدگی عراق، آتش جنگ را در خاورمیانه روشن می سازد

بیست و دوم سپتامبر ۲۰۰۵ شاهزاده سعود الفیصل وزیر امورخارجه کشور سعودی در ساختمان سفارت این کشور در واشنگتن اخطار کرد که نبود عاملی که عراق را یکپارچه نگهدارد، می تواند منطقه …

بیست و دوم سپتامبر ۲۰۰۵ شاهزاده سعود الفیصل وزیر امورخارجه کشور سعودی در ساختمان سفارت این کشور در واشنگتن اخطار کرد که نبود عاملی که عراق را یکپارچه نگهدارد، می تواند منطقه ما، خاورمیانه، را وارد یک جنگ تمام عیار و طولانی سازد. وی که با روزنامه نگاران گفت و شنود داشت به دولت جورج بوش اخطار کرد که عراق دارد به سوی از هم پاشیدگی و انفصال پیش می رود ـ تحولی که می تواند منطقه را به جنگ بکشاند.

شاهزاده سعود افزود: اینک به نظر می رسد که همه نیروها و فشارها در جهت پاشیدگی عراق از هم قرار گرفته اند و او انتظار دارد که هرکس که این تذکر او را می شنود آن را به گوش جورج بوش و همکارانش در کاخ سفید برساند تا متوجه خطر باشند، که خطری بزرگ است.

تفسیر نگاران نوشته اند که این، بزرگترین نظر منفی و اظهار نا امیدی یک مقام برجسته جهان عرب درباره اوضاع عراق بود.

اظهارات سعود الفیصل یک روز پیش از سالروز تاسیس کشور سعودی که به نام پدر بزرگ اوست بیان شده بود.

عبدالعزیز سعود بانی کشور سعودی که از سال ۱۹۰۲ کار یکپارچه کردن این سرزمین وسیع را با تصرف ریاض و خارج ساختن آن از دست طایفه الرشید آغاز کرده بود. وی در هشتم ژانویه ۱۹۲۶ تصرف حجازشامل شهرهای مکه و مدینه را تکمیل کرد و پس از یکی ساختن نجد و حجاز، در ۲۳ سپتامبر سال ۱۹۳۲ ایجاد کشور سعودی را که به نام خود اوست اعلام داشت که روزملی این کشور است. این کشور پس از کشف نفت در سال ۱۹۳۸ ثروتمند شده است. دولت انگلستان ۲۹ مه ۱۹۲۷، طبق قرارداد جده استقلال حکومت عبدالعزیز را برسمیت شناخته بود. قبل از جنگ جهانی اول، سرزمین های عربی تابع دولت عثمانی بودند، ولی محمد بن سعود حکمران یک منطقه در مرکز کشور سعودی امروز، از سال ۱۷۵۰ در صدد کسب استقلال و یکپارچه ساختن قطعات این سرزمین برآمده بود که پس از متحد شدن با محمد عبدالوهاب (بانی یک تفکر اسلامی)، این تلاش شدت یافته بود. پس از درگذشت عبدالعزیز که دارای فرزندان متعدد از همسران وابسته به طوایف سراسر کشور بود پسرانش یکی پس از دیگری به سلطنت رسیده اند.