بازی های ویدئویی چگونه به کمک ژورنالیسم می آیند

روزنامه نگاری با بازی ویدئویی

فلوران مورن در روزنامه «لوموند» درچندین مقاله بُعد جدیدی از روزنامه‌نگاری و حرفه خبرنگاری را بررسی کرده است.بازی‌های ویدئویی در نظر وی اکنون نقش مهمی در انتقال اخبار و رویدادهای حساس به اجتماع و افراد ایفا می‌کنند.

وی در مقاله خود با بررسی چندین بازی ویدئویی نشان می‌دهد که چگونه استفاده از تکنولوژی می‌تواند روزنامه‌نگاران و خبرنگاران را در انتقال پیام‌های خود به توده‌های مردمی به خصوص جوانان کمک کند.مورن اعتقاد دارد بخش عمده‌ای از کار روزنامه‌نگاری به روایت کردن داستان‌ها اختصاص یافته است.گزارش‌ها، معرفی چهره‌ها و شخصیت‌ها و مستند‌ها بازتابی از واقعیت‌ها هستند که به کمک آنها می‌توان با مردم سخن گفت.اما در نظر وی بازی ویدئویی می‌تواند فراتر از آن هم برود و کاربر را با یک تجربه واقعی و دقیق درگیر کند تا درک بهتری از رویدادها به دست آورد.

وی در این مورد مثال‌هایی را ارائه می‌دهد.نخستین موردی که او اشاره می‌کند بازی به نام «مقابل و علیه همه» است.این بازی که از سوی کمیساریای عالی سازمان ملل متحد تهیه شده است به موضوع پناهندگان اختصاص یافته است که در آن یک مخالف یک حکومت نظامی از کشور خود فرار می‌کند.در این بازی همه اجزای داستان رعایت شده است.بازجویی‌های مفصل، فراردر دل شب، رسیدن به کشور مقصد و مشکلات ناشی از جذب در جامعه جدید به تصویر کشیده شده است.در ۱۲ مرحله این بازی بازیگر باید تصمیماتی را اتخاذ کند که مانند شخصیت بازی تمام داده‌های آن را در اختیار ندارد.با کوچک‌ترین اشتباهی بازیگر بازی را باخته است و در صورت موفقیت نیز باید مراحل را یکی پس از دیگری بگذراند.

در هر مرحله او به اسناد جدیدی از زندگی فرد پناهنده دست می‌یابد.در پایان هر قسمتی بازیگر به اطلاعاتی دست می‌یابد که در گزارش‌های کلاسیک وضعیت پناهندگان یافت می‌شوند منتها با این تفاوت که او اطلاعات خود را از طریق بازی هیجانی و با روشی جامع تر به دست آورده است.تنها ایراد این بازی این است که قسمت‌های مختلف آن تا حدودی طولانی و خسته کننده است.

نویسنده با توضیح این بازی اشاره می‌کند که کارشناسان به این نتیجه رسیده‌اند که گزارش‌های مستند و نوشتاری باید کوتاه باشند زیرا تطویل آنها خواننده را خسته می‌کند.وی به نقل از الکساندر براشت می‌نویسد: «امروز روش کوتاه کردن مطالب انتخاب شده است.ما سعی می‌کنیم دست مخاطبان را در انتخاب موضوع مورد نظر باز گذاریم و به نظر من این یکی ار محورهای خلاصه نویسی است.» مورن سپس این پرسش را مطرح می‌کند که اگر نویسنده از تحمل کل خواسته‌های خود بر خواننده صرفنظر کند از کجا می‌تواند مطمئن شود که کار او از سوی خواننده کاملا درک شده یا مورد مشورت قرار گرفته است.به اعتقاد فلورن بازی‌های ویدئویی نسبت به مقاله‌ها و نوشته‌ها یک امتیاز ویژه دارند.این امتیاز ویژه را «ایان بوگوست» پژوهشگر آمریکایی اینگونه توضیح می‌دهد: «هر چند که فیلم‌ها و قصه‌های نوشتاری برای روایت داستان‌ها کارآمد هستند اما بازی‌های ویدئویی زمانی که رفتار‌ها را مدل سازی می‌کنند و جهان واقعی را از طریق فرآیند اطلاعاتی توصیف می‌کنند در روند توصیف وقایع و داستان‌ها پتانسیل کامل خود را بروز می‌دهند.» جمع آوری اطلاعات و شواهد لازم برای معرفی و توصیف واقعی تر و معتبرتر از سوژه از مزیت‌های بازی‌های ویدئویی هستند که بازیگر در آن می‌تواند این نمایش و معرفی را با دقت موشکافی کند.

● ترور جان اف کندی به روایت بازی ویدئویی

فلوران مورن برای توضیح ادعاهای خود به بازی اشاره می‌کند که موضوع آن ترور جان اف کندی رئیس‌جمهور آمریکاست.

در این فیلم همه ابعاد ترور به تصویر کشیده شده است.خیابانی که کندی در آن ترور شد، ساختمانی که قاتل درآن حاضر شد، پنجره طبقه پنجم این ساختمان به همراه سایر جزئیات دیگر به تصویر کشیده شده است.در ۲۲ نوامبر سال ۱۹۶۳ در ساعت ۱۲ و ۳۰ دقیقه هنگامی که لیموزین روباز حامل کندی و همسرش ژاکلین از دیلی پلازا شهر دالاس عبور می‌کرد، کندی هدف ۲ گلوله که از طبقه پنجم یک ساختمان انبار کتاب شلیک شده بودند قرار می‌گیرد و بلافاصله به قتل می‌رسد.قاتل فردی به نام لی هاروی اسوالد است که از طبقه پنجم یک ساختمان رئیس‌جمهور آمریکا را در مقابل چشمان هزاران آمریکایی به قتل می‌رساند.بازیگر باید نقش قاتل کندی را بازی کند.

وی باید رئیس‌جمهور را به قتل برساند.کامپیوتر در این مسیر به بازیگر کمک می‌کند و نوشته‌هایی را در اختیار او قرار می‌دهد که در گزارش‌های کلاسیک نیز مشاهده می‌شوند.

گزارش‌هایی که از سوی کمیته تحقیق قتل کندی تهیه شده اند.این بازی که در سال ۲۰۰۴ تهیه شد ابتدا به این خاطر که بازیگر رئیس‌جمهور سابق آمریکا را به قتل می‌رساند سر و صدا ایجاد کرد و با انتقادات فراوانی مواجه شد.اما کیفیت آن چیزی نبود که از نگاه کارشناسان پنهان شود.

بازسازی صحنه قتل کندی با زیبایی خاصی انجام شده است.اطلاعات قتل کندی کاملا در اختیار بازیگر قرار گرفته است.سرعت اتومبیل، اسلحه استفاده شده، جای گلوله‌ها در بدن قربانی همه کاملا به واقعیت نزدیک هستند.همه این اطلاعات به گونه‌ای به تصویر کشیده شده‌اند که گویی در حال خواندن گزارش کمیته تحقیق قتل کندی هستیم.این بازی ویدئویی بازیگر را با صحنه واقعی قتل کندی کاملا آشنا می‌کند.مورد سوم در نظر نویسنده بازی ویدئویی به نام «آییتی» است که به درستی پیوند میان روزنامه‌نگاری و بازی‌های ویدئویی را نشان می‌دهد.این بازی از سوی سازمان غیر دولتی «گلوبال کایدز» طراحی شده است.این سازمان تلاش می‌کند در قالب بازی‌های ویدئویی مشکلات پیچیده را به مخاطبان خود توضیح دهد.

در این بازی از بازیگر درخواست می‌شود زندگی خانواده پنج نفره هائیتیایی را در طول چهار سال برنامه‌ریزی کند.افراد این خانواده از لحاظ سلامت، خوشبختی و آموزش سطوح متفاوتی دارند و از سویی بودجه خانواده نیز محدود است.فرستادن کودک خانواده به مدرسه آگاهی او را افزایش می‌دهد اما از سویی بر هزینه‌ها هم می‌افزاید.

در صورتی که پدر خانواده به سختی کار می‌کند خانواده می‌تواند از پس این هزینه‌های سنگین بر آید.اما این کار سخت باعث می‌شود پدر مریض شود و هزینه از جای دیگری افزایش یابد.بازیگر در طول بازی خود با این تناقض‌ها و پیچیدگی‌ها دست به گریبان است.

در این بازی به روشی جالب و واقعی زندگی یک خانواده جهان سومی به درستی تبیین می‌شود. این بازی با تصاویر و صداهای حزن آلودش بسیار سخت است.

در این بازی خانواده در موارد فراوانی با مصائب و سختی‌ها مواجه می‌شود و این موضوع برنامه‌ریزی چهار ساله را با مشکلات متعددی روبه‌رو می‌کند.اما هدف نهایی از این بازی شناسایی رنجی است که خانواده‌ها در کشور‌های توسعه نایافته متحمل می‌شوند.به گونه‌ای که حوادثی مانند سیل و طاعون وضعیت افراد را پیچیده تر می‌کنند. نویسنده با ذکر مثال‌های خود در آخر مقاله اشاره می‌کند که هیچ یک از این سه فیلم اثر یک روزنامه‌نگار یا مستند ساز نیست اما می‌تواند اذهان را به نوع روایت و اجزای به کار رفته در آن حساس کند.

فلوران مورن در پایان توصیه می‌کند برای اینکه این نوع بازی‌ها در خدمت اطلاع رسانی قرار بگیرد خبرنگاران باید خود را با این روش‌های جدید تطبیق دهند.به اعتقاد وی خبر نگاران باید بیشتر از خود داستان‌ها یا وقایع به فکر سیستم‌های روایت داستان‌ها باشند.مورن تلاش کرده است در این مقاله نشان دهد که چگونه می‌توان از ابزاری مانند بازی ویدئویی استفاده کرد تا روش‌های اطلاع رسانی را ارتقا داد.

حسین جعفری