مشکل مردم, مشکل مسئولان

نشانه هائی وجود دارد که عدم برنامه ریزی دقیق برای تبدیل مشکلات امروز به زمینه ای برای آسایش فردا را ثابت می کند

”سهمیه‌بندی تأثیری در زندگی مردم نخواهد داشت و تنها کمی از سفرهای غیرضروری مردم می‌کاهد“.

”محمود احمدی‌نژاد - اول‌اردیبهشت ماه ۸۵“

”سهمیه‌بندی بنزین هیچ مشکلی را برای مردم ایجاد نکرده است“.

”غلام‌علی حدادعادل ششم تیر ماه ۸۶“

از روزی که رئیس‌جمهور با استفاده از عبارات فوق، بر عدم مشکل‌زائی سهمیه‌بندی بنزین در زندگی روزمره مردم تأکید کرد تا یک روز پس از آغاز سهمیه‌بندی بنزین که رئیس مجلس هرگونه ایجاد مشکل به‌خاطر این مسأله را تکذیب کرد، اتفاقات بسیاری در کشور افتاد و مردم سخنان بسیاری شنیدند که نشان می‌داد آنچه را که به‌ظر بسیاری از مردم ”مشکل“ است در قاموس برخی مسئولان، ”مشکل“ تلقی نمی‌شود.

البته گاه اصل وجود مشکل تکذیب شده است: مانند گرانی‌ها که انعکاس وسیع آن در رسانه‌ها و تریبوهای رسمی، بر آشفتگی رئیس‌جمهور و برخی از همکاران او را به‌دنبال داشت و مدعی شدند ”رسانه‌های ملی و غیر ملی به جو کاذب گرانی دامن می‌زنند!“، گاهی نیز با پذیرش اصل مشکل، مردم به آینده‌ای شیرین وعده داد شده‌اند که تحمل کوتاه مدت ”مشکل“ برای آنها به ارمغان خواهد آورد.

در حالی که نشانه‌هائی وجود دارد که عدم برنامه‌ریزی دقیق برای تبدیل مشکلات امروز به زمینه‌ای برای آسایش فردا را ثابت می‌کند. مثلاً رئیس‌جمهور در اردیبهشت ماه ۸۵ گفته بود: ”میزان فعلی مصرف بنزین غیرواقعی است و باید با استفاده از سوخت جایگزین، اعتبارات اختصاص یافته برای واردات بنزین در بخش‌های اشتغال‌زائی، سرمایه‌گذاری و ساخت زیربنائی کشور مصرف شود“.

اما آنچه مردم در سال ۸۵ شاهد بودند و در سال ۸۶ نیز بارها از تریبون مجلس - توسط نمایندگان اصولگرا و اصلاح طلب - بیان گردید ”مصرف منابع مازاد ارزی برای واردات میوه‌های غیر فصلی و ینز واردات چند برابر نیاز برنج، شکر و برخی اقلام“ بود. البته آنچه در اردیبهشت ماه ۸۵ توسط رئیس‌جمهور اعلام شده بود، با گذشت ۱۴ ماه و چند روز، بار دیگر توسط رئیس‌جمهور بیان شد او در توجیه سهمیه‌بندی بنزین اظهار داشت: ”انشاءالله دلارهائی که برای واردات بنزین هزینه می‌شود در جهت رشد و پیشرفت کشور هزینه خواهد شد“. این در حالی است که پس از تصویب قانون بودجه سال ۸۶ - که سهمیه‌بندی بنزین را به دولت تکلیف کرد - هیچ گزارشی از جابه‌جائی اعتبارات و اختصاص مابه‌التفاوت بودجه واردات بنزین - نسبت به سال‌های قبل - برای انجام پروژه‌های مشخص در اختیار مردم قرار نگرفت.

به‌هر حال، چه در مورد مشکلاتی مانند گرانی - که بعضی از مسئولان، وجود آن را انکار می‌کردند - و چه در مورد اقداماتی مانند سهمیه‌بندی بنزین - که ضمن اصرار بر عدم مشکل‌ساز بودن، برخی پیامدها را هزینه لازم برای رسیدن به آینده‌ای بهتر می‌دانند - می‌توان یک وجه تشابه پیدا کرد. این وجه تشابه ”لمس دقیق مشکل توسط مردم و متفاوت بودن برداشت مسئولان از آن“ است. البته شاید بتوان برای اظهارنظر سال گذشته رئیس‌جمهور که سهمیه‌بندی را فاقد تأثیر منفی بر زندگی مردم می‌دانست، توجیهی یافت و آن را ناشی از بی‌سابقه بودن این تصمیم و عدم وجود تجربه مشخص در این خصوص تلقی کرد.

بر همین اساس مردمی که در طی ماه‌های گذشته با مشکلات مختلف مربوط به دریافت کارت هوشمند سوخت مواجه بودند، به رئیس‌جمهور و کسانی که نظرات مشورتی در اختیار او می‌گذاشتند، انتقاد زیاید وارد نمی‌دانستند. اگرچه در مورد تکذیب برخی واقعیت‌های دیگر از جمله گرانی، حتماً از تفاوت فاحش ادعای دولتمردان با واقعیات ملموس جامعه متعجب و متأخر می‌شدند. اما قطعاً کسانی که صف‌های طویل در برابر پمپ بنزین‌ها را مشاهده کردند که تا بامداد پنج‌شنبه، جمعه و شنبه ادامه داشت، حتماً از این اظهار نظر رئیس مجلس شگفت‌زده شده و می‌شوند که ”سهمیه‌بندی هیچ مشکلی برای مردم ایجاد نکرده و وضع پمپ‌بنزین‌ها عادی است“.

آنچه پس از شنیدن برخی اظهار نظرهای اینچنیننی، بر نگرانی مردم خواهد افزود چند موضوع است:

۱) اولاً تفاوت زاویه دید برخی مسئولان با دیدگاه اکثریتی از مردم نسبت به مسالئ روزمره را به نمایش می‌گذارد که تداوم آن، هم دولت را در بسیاری از فرصت‌ها و تهدیدها محروم خواهد ساخت و هم باعث خواهد شد که ثروت‌های کشور صرف اموری گردد که بسیاری از مردم آن را دارای اولویت نمی‌پندارند.

۲) ثانیاً با تداوم این وضعیت این دغدغه تقویت می‌شود که ظاهراً مشکل اصلی بعضی از سیاستمداران و مسئولان، به‌جای شناسائی نقاط ضعف اصلی موجود در جامعه، تلاش برای به کرسی نشاندن سخنان خود می‌باشد.

۳) ثالثاً پافشاری بر بعضی از سخنان، نشان می‌دهد که منابع اطلاعاتی تعدادی از مسئولان، از استحکام و دقت کافی برخوردار نمی‌باشد و همین امر می‌تواند فاصله میان مطالبات مردم با اولویت‌ەای مورد نظر گروهی از سیاستمداران را هر روز افزایش دهد. در حالی که شرایط ویژه کشور ما، بیش از هر زمان دیگری وحدت نظر مسئولان با مردم الزامی کرده است.

پس شاید بتوان گفت مهمترین اولویت سیاستمداران در حال حاضر، بایستی تلاش برای یافتن زبان و دید مشترک با مردم نسبت به مشکلات مختلف موجود در جامعه باشد که این دیدگاه مشترک را می‌توان به‌خوبی در انتخابات مجلس هشتم ساماندهی و پیگیری کرد.