توصیه هایی برای والدین در مورد چاقی کودکان

بسیاری از والدین به خاط چاقی و بیش از حد خوردن کودک خود را سرزنش می‌کنند در حالی که این کار نه تنها تاثیری در پیشگیری از چاقی کودکان ندارد بلکه عواقب دیگری دارد که جبران آن سخت …

بسیاری از والدین به خاط چاقی و بیش از حد خوردن کودک خود را سرزنش می‌کنند در حالی که این کار نه تنها تاثیری در پیشگیری از چاقی کودکان ندارد بلکه عواقب دیگری دارد که جبران آن سخت است. بنابراین اگر والدینی هستید که دارای کودک چاق هستید به این توصیه‌ها توجه کنید:

سرزنش کردن رفتارهای تغذیه ای و توهین کردن به کودک را متوقف کنید.( بسه دیگه چقدر می خوری اصلا متوجه نیستی چقدر زشت و بد ترکیب شدی . غذا خوردنت باعث خجالت و شرم منه و...)

واژه اضافه وزن و افزایش وزن کمتر از واژه چاقی با برچسب و بار منفی همراه است. کودک را متوجه وضعیتش کنید ولی مدام با واژه هایی چون چاق او را بمباران نکنید.

به هرحال هرچقدر که شما در طرز رفتار و برخورد با کودک خود مراعات کنید ممکن است در مهد کودک، مدرسه و یا توسط سایر اقوام و آشنایان کودک مورد تمسخر، طرد شدن و اذیت و آزار قرار گیرد. زمانی که متعاقب چنین برخوردهایی کودک عصبی، ناراحت و مغموم است، به جای آنکه مسئله را انکار کنید( کی گفته تو چاقی؟ اصلآ هم اینطور نیست... بیخود کرده این حرفو زده....من میرم و حسابشو میرسم که به دختر من چنین مزخرفاتی را گفته.....) نشان دهید که احساس او را درک می کنید ( مثل:

خیلی ناراحت شدی وقتی سارا بهت گفت: چاقالو و....).

به هر حال ما باید بدانیم پیام هایی که از پیرامون کودک به او می رسد بر اعتماد به نفس او تآثیر دارد و هرچه کودک بزرگتر شده و به دوران نوجوانی نزدیک می شود این اثر بیشتر خواهد شد، پس باید سعی کنیم سایر جنبه های رشدی کودک خود را تقویت کرده و مهارت های جدیدی را به او بیاموزیم تا کودک ما در کنار ضعف ها و ناتوانایی هایی که دارد، نقاط قوت و مثبتی نیز داشته باشد.

متناسب با سن بچه ها از آنها انتظارات رفتاری داشته باشید. معمولآ بچه هایی که اضافه وزن دارند ممکن است از نظر ظاهری بزرگتر از سن واقعی خود به نظر برسند و والدین و اطرافیان با توجه به جثه و شرایط فیزیکی از آنها انتظار دارند پخته تر و بزرگتر رفتار کنند، در حالیکه باید این نکته را در نظر بگیرند که شرایط عقلی و شناختی کودک متناسب با سن اوست نه جثه و فیزیک او.

درمان چاقی کاری سخت، طولانی و نیازمند کاری تیمی متشکل از متخصص کودکان، روانپزشک اطفال، روانشناس، مددکار اجتماعی، متخصص تغذیه و.... می باشد. پس نباید انتظار داشته باشید بدون کمک تخصصی و فقط با تذکر دادن به کودک بتوانید مسئله را حل کنید. مشارکت و پیگیری مداوم شما بدون خستگی و طرد کردن یا سرزنش کودک می تواند انگیزه کودک را در کنترل رفتارهای مربوط به خوردن بهتر کنید.

سعی کنید از همان ابتدای نوزادی نیازهای متفاوت کودک را درک کنید و با هر گریه و استرس کودک بدنبال آن نباشید که فقط با خوراندن شیر و غذا او را آرام کنید. بچه ها نیازهای متفاوتی دارند.

سعی کنید نیازهای فیزیکی و هیجانی کودک را از هم جدا کنید تا کودک نیز به تدریج بفهمد این دو نیاز از هم جدا هستند و هر کدام پاسخ های خاص خود را می طلبند. باید کودک متوجه شود که خیلی به سادگی هر زمان گرسنه است غذا می خورد و وقتی سیر است غذا نمی خورد. نه اینکه هر موقع عصبی است غذا نخورد، هر موقع مضطرب یا هیجان زده است پرخوری می کند و... گاه دیده شده است والدین به طور ناآگاهانه حالات احساسی و عاطفی و رفتارهای مختلف کودکان را به خوردن ربط می دهند.مثل:

این گشنه است که اینقدر عصبانی و لجباز شده ، غذاشو بخوره خوب می شه. آخه ظهر غذا نخورده... یه چیزی بخور تا خوش اخلاق بشی و....

با کمک کودک برای روز او برنامه ریزی مناسبی انجام دهید تا تمام وقت کودک صرف تماشای تلویزیون، بازی های ویدئویی و خوردن تنقلات غیر سالم و زیاد نشود.

حتی الامکان مواد خوراکی پر کالری و غیر سالم را خریداری نکنید تا این مواد به وفور در منزل در اختیار کودک نباشد.

کودکان از ما الگوبرداری می کنند. مسلمآ عادات و الگوی غذاخوردن و رفتارهای تغذیه ای ما روی آنها تآثیر می گذارد. پس باید تغییر را از خودمان آغاز کنیم.

سعی کنید زمانی که کودک فعالیت فیزیکی مناسب دارد و در برنامه های غذایی با شما همکاری می کند؛ رفتارهایش را مورد توجه و تشویق قرار دهید و فراموش نکنید بهترین تشوق ها و پاداش ها صرفآ چیزهای مادی نیستند. انجام دادن یک فعالیت یا بازی مورد علاقه کودک و گذاشتن وقت برای او بیشتر اوقات بهترین پاداش است.