نظریه به زبان ساده (13) : ساختمندی (آنتونی گیدنز)

زهره روحی

تا به امروز بحث‌های بسیاری را در خصوص کنش و کنشگر اجتماعی پیش برده‌ایم. به عنوان نمونه با اتکاء به افق مشترکی که در بحث‌های گذشته ساخته‌ایم، از طریق بحث شماره 5 :کنش متقابل نمادین، دانستیم که آدمی موجودی است که نمی‌تواند بدون یاری نمادها زندگی کند. در همان بحث با یک سری «نماد»های مختلف (اعم از تصویری، صوتی، مفهومی ، و ایدئولوژیکی) آشنا شدیم و دریافتیم که فرضاً «علامت فلشِ» روی دیوار که ما را به طبقه دوم یک ساختمان هدایت می‌کند  و یا عبارت « آگهیِ استخدام»ی که در روزنامه نوشته شده و من یا شمای بیکار را به خودش متوجه می‌کند،  و یا صدای آژیر آمبولانس و یا مفهوم «رهن کامل» و یا مفهوم اعتقادی ـ ایدئولوژیکی‌ای که در پسِ کلمة«مؤمن» وجود دارد و یا ... ، همگی برای ما، «نماد»های ارتباطیِ دارای معنا و مفهوم کاملاً مشخصی هستند که بر اساس موقعیت جایگاهی‌شان  ما را به جایی، کسی، و یا  مفهوم و موقعیتی کاملا خاص ارتباط می‌دهند.
و در همان بحث (شماره 5) نهایتاً دریافتیم که برای «آدمیزاد»، شرط ایجاد رابطه با جهانی که در آن زندگی می‌کند این است که بتواند آن جهان را «تفسیر» کند و برای اینکار مجبور است به جهان نمادها راه برد. یعنی از هستی اجتماعی برخوردار باشد؛ به معنایی دقیق‌تر دریافتیم که  نحوة «هستیِ اجتماعیِ» آدمی، پشتوانة نمادها و شعور یافتگیِ اوست؛ یعنی زندگی با آدمها  در بستر روابطی مشخص و قاعده‌مند که از  قابلیت تفسیر برخوردار باشد.

برای خواندن این مقاله در زیر کلیک کنید:

پیوست	اندازه
8775.doc	108.5 KB