ننه مخمل

طیبه ابراهیمی

«ننه مخمل»صدایش می‌کردند. خانه‌اش سرپناهی بود برای کسانی که به شوق دیدن روستای «خفر» پا به دامن دنا می‌گذاشتند. همسرش سال‌ها پیش به رحمت خدا رفته بود. دیگر فرزندانش مستقل شده بودند و او به شوق دیدن نوه‌هایش که سکوت خانه را در جیب‌هایشان می‌گذاشتند روزها را تا نزدیک شدن پایان هفته می‌شمرد.

 

نگرانیش سروسامان گرفتن آخرین فرزندش بود که او هم به زودی با دختری از اقوام ازدواج می‌کرد و همان‌جا در خانه ننه مخمل می‌ماند تا مادر تنها نباشد. دلش که می‌گرفت سراغ ضبط روی طاقچه می‌رفت و نوار محلی غمگینی را می‌گذاشت که به آن «غمونه» می‌گفت و تا تمام شدن کاست در اتاق قدم می‌رد.

روستای خفر، از توابع شهرستان سمیرم، استان اصفهان، خرداد 1391، طیبه ابراهیمی

برای مشاهده اسلاید ها در زیر کلیک کنید :

 

 

پیوست	اندازه
19541.pdf	4.6 MB