رابرت ردفیلد

ترجمه ناصر فکوهی

Robert Redfield
1897-1958
رابرت ردفیلد انسان شناس آمریکای در شیکاگو به دنیا آمد و در همین شهر درگذشت. او پس از آن که در جنگ جهانی اول به عنوان راننده آمبولانس در فرانسه خدمت کرد، به تحصیل در رشته حفوق در دانشگاه شیکاگو پرداخت و از همین دانشگاه در سال 1921 فارغ التحصیل شد. ردفیلد به دنبال سفری به مکزیک و همچنین تشویق رابرت پارک ، جامعه شناس و پدر همسرش، حقوق را در سال 1923 رها کرد و به تحصیل انسان شناسی، باز هم در دانشگاه شیکاگو، روی آورد. وی در سال 1930 کتابی درباره زندگی در یک روستای نزدیک مکزیک به نام تپوتزلان(Tepoztlan) نوشت که به عنوان نخستین «مطالعه جماعتی» (Community Study) در انسان شناسی آمریکا و یکی از اولین تحلیل ها درباره زندگی روستایی، مطرح شد. ردفیلد در سال 1930 به عنوان استاد انسان شناسی در گروه انسان شناسی دانشگاه شیکاگو که به تازگی راه اندازی شده بود مشغول به کار شد و از سال 1934 به ریاست بخش علوم اجتماعی رسید و در سال 1953 به سمت «استاد رابرت ماینارد هانچینز»(Robert Maynard Hutchins Professor) رسید. ردفیلد در سال 1944 به ریاست انجمن انسان شناسی آمریکا انتخاب شد و در فاصله 1947 تا 1950 ریاست شورای روابط نژادی آمریکا را برعهده داشت.
مطالعات ردفیلد درباره تغییرات فرهنگی در جماعت های روستایی همواره موضوع مناقشات بوده و نفوذ او بر دانشگاهیانی چون اریک ولف(E. Wolf)(1957) و س. مینتز(S.Mintz)(1957)، م. سینگر(M.Singer)(1972)، ج.اسکات(J.Scott)(1976) آشکار بود اما سپس به رد استدلال های وی به وسیله همین افراد انجامید. ردفیلد خود ملهم از اندیشمندان مکتب محیط شناسی شهری شیکاگو و به خصوص رابرت پارک و ل. ویرث(L.Wirth)و همچنین از روشنفکران مکزیکی به ویژه م. گامینو(M.Gamino) و نقاشان «دیواری» نظیر دیه گو ریورا(Diego Rivera) بود: از گروه اول وی مفهوم گونه آرمانی (Ideal Type) را گرفت که از آن در پژوهش های میدانی اش استفاده کرد و از گروه دوم در زمینه علاقه به شکل گیری هویت ملی و تحلیل منطقی ملهم شد. او این مضامین را در کتاب «فرهنگ مردمی یوکاتان» (1941)(The Folk Culture of Yucatan) بسط داد. در این کتاب وی ایده یک پیوستار تحلیلی میان جماعت های کوچک روستایی قشربندی نشده و شهرهای بزرگ سازنده محیط های ناهمگن را مطرح کرد. مقایسه نظام مند داده های چهار مطالعه موردی با پیچیدگی فزاینده در نزد او در پی آن بود که مفید بودن روش شناسانه مفهوم گونه های آرمانی همزمان را در تحلیل تغییر اجتماعی نشان دهد. آخرین نوشته های ردفیلد (از جمله کتابش در سال 1955) درباره روابط جماعت های روستایی با تمامیت های گسترده تر بود. تمدن ها، چارچوب های زندگی و کنش متقابل تاریخی را ساخته و درون خود «سنت های بزرگ» و «سنت های کوچک» ی را که به یکدیگر وابسته اند را حمل می کنند. سنت های بزرگ گویای نظام های اندیشه عقلانی در یک گروه نخبه شهری اندیشمند هستند در حالی که سنت های کوچک اساسا ادیان مردمی، هنرها و فلکلور های روستایی را به گرد هم می آورند.

کتابنامه: در پایگاه محفوظ است

- S. Guggenheim , in , Bonte, P., Izard, M., 1992 , Dictionnaire de l’ethnologie et de l’anthropologie, Paris, PUF, pp. 616-617