فراخوان سفرنامه‎های نوروزی برای انتشار در انسان‌شناسی و فرهنگ

امیر هاشمی مقدم

اصولاً یکی از اصلی‌ترین لذتهای سفر، به اشتراک گذاردن تجربیات آن با دیگران است. از همین رو است که سنت سفرنامه‌نویسی دیرینه‌ای طولانی دارد. سفرنامه‌نویسی امروزه البته کارکردهای دیگری هم یافته که کارکردهای تبلیغی و تجاری، یکی از اصلی‌ترین آنها است. به گونه‌ای که بسیاری از مقاصد گردشگری دنیا با دعوت از نویسندگان به آن مقصد، از ایشان می‌خواهند سفرنامه‌شان را درباره مقصد مورد نظر نوشته و منتشر کنند تا بدین طریق، خوانندگان را به آنجا بکشانند.

صفحه توریسم وب‌سایت انسان‌شناسی و فرهنگ با هدف به اشتراک گذاردن این تجربیات و نیز شناسایی خرده‌فرهنگهای محلی، جاذبه‌های طبیعی / فرهنگی / تاریخی، آسیب‌شناسی گردشگری در ایران و... در نظر دارد سفرنامه‌های نوروزی همکاران و خوانندگان انسان‌شناسی و فرهنگ را پس از تعطیلات نوروزی منتشر کند. امکان انتشار این سفرنامه‌ها در قالب یک ویژه‌نامه نیز وجود دارد. بر این اساس از همه همکاران و خوانندگان گرامی دعوت می‌شود سفرنامه‌های نوروزی خود را به آدرس رایانامه مدیر صفحه توریسم [e-mail] بفرستند.

در زیر برخی موارد که در یک سفرنامه می‌تواند مورد توجه قرار گیرد، به‌عنوان راهنمای نگارش مطرح می‌شود. با توجه به آسیبهای فراوانی که حوزه گردشگری ایران با آن مواجه است و به‌ویژه آسیبهایی که گردشگران انبوه به مقاصد سفر وارد می‌کنند، بیشترین تأکید بر شناسایی این آسیبها و یافتن راه‌حل‌های مناسب برای آنها است.

 

پیش از سفر:

دلایل انتخاب مقصد؛ شرایط و تدارکات مورد نیاز برای رفتن به این سفر؛ آگاهی‌هایی که باید پیش از سفر درباره مسیر و مقصد به دست آورد و شیوه‌های به دست آوردن این آگاهی‌ها؛ و...

در هنگام سفر:

راههای دسترسی به مقصد و مناسبترین راه؛ وسایل نقلیه بین مبدأ و مقصد و مناسب‌ترین وسیله؛ بهترین زمان برای سفر به این مقصد؛ بهترین ساعت برای حرکت؛ جاذبه‌های موجود در طول مسیر؛ امکانات موجود در مسیر؛ موانع در دسترسی به مقصد و راه‌های رفع آنها؛ خطرات موجود در راه؛ آسیبهای ناشی از حضور گردشگران در طول مسیر؛ و...

در مقصد:

امکانات اقامتی مقصد و شرایط استفاده از آنها؛ وضعیت آب و هوا و طبیعت منطقه؛ وضعیت معیشتی بومیان؛ سطح توسعه‌یافتگی منطقه؛ مهمترین جاذبه‌های مقصد؛ بهترین ساعات بازدید از جاذبه‌ها؛ راه‌های دسترسی به جاذبه‌ها؛ شرایط بازدید از جاذبه‌ها؛ میزان حضور گردشگران؛ نوع نگاه گردشگران به جاذبه؛ رفتارهای گردشگران در مقصد؛ آسیبهای ناشی از رفتار گردشگران بر مقصد (طبیعی یا فرهنگی)؛ راهکارهایی که برای کاهش این آسیبها اندیشیده شده است؛ عمده‌ترین سوغاتی‌های منطقه؛ بومی یا غیربومی (مثلاً چینی) بودن سوغاتی‌ها؛ میزان استقبال گردشگران از سوغاتی‌ها؛ سهم مشارکت بومیان در رونق گردشگری؛ میزان رضایت بومیان از وضعیت گردشگری و گردشگران؛ میزان رضایت گردشگران از وضعیت گردشگری؛ نوع و میزان تعامل بین گردشگران و بومیان؛ مقایسه وضعیت جاذبه مورد نظر با جاذبه‌های مشابه در دیگر نقاط کشور یا دنیا؛ و...

در بازگشت:

بهترین زمان و ساعت برای بازگشت؛ راه‌های خروج از مقصد و سایر نکاتی که باید مورد توجه قرار بگیرد.

 

شایان توجه است که یک سفرنامه می‌تواند تنها تعدادی از این عناصر را داشته باشد و نه همه آنها را؛ همانگونه که طبیعتاً می‌تواند عناصر بسیار دیگری داشته باشد که در اینجا مورد اشاره قرار نگرفته است.

صفحه امیر هاشمی مقدم در انسان‌شناسی و فرهنگ