خشونت علیه زنان

...

گزارشی از میز گرد گروه علمی- تخصصی مطالعات زنان در گفتگو با خانم منصوره خاتم
خشونت علیه زنان در اکثر جوامع امروزی امری پذیرفته شده و متداول است.برای مثال در جنگ های چند دهه اخیر شاهد آنیم که تجاوز به زنان و خشونت علیه آنان به صورت یکی از پی آمدهای جنگ مرتبا تکرار می شوند. در زمان صلح نیززنان وضعیتی بهتر از آن ندارند و به قول گزارشگر دیده بان حقوق بشر وضعیت زنان در زمان جنگ بازتاب وضعیت آنان در زمان صلح است.در ایران نیز هر روزه در اخبار و روزنامه ها از قتل زنان توسط پدران ،شوهران ، بستگان و مردان خیابان و غیره باخبر می شویم. زمانی این جنایات تحت عنوان عشق، زمانی تحت عنوان پاسداری از عفت خانواده و زمانی دیگر تحت عنوان حفظ عفت جامعه انجام می گیرد.
خانم منصوره خاتم، فارغ التحصیل کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی از دانشگاه تورنتو، ابتدا خشونت را چنین تعریف می کند: " به طورکلی هر حرکتی علیه خواست فرد که باعث آسیب یا محدودیت برای او توسط فرد دیگری در گروه شود" او می افزاید : گروهی بر این اعتقادندکه نابرابریهای اجتماعی دلیل اصلی خشونت علیه زنان بوده و در صورت برقراری تعادل بین حقوق زنان و مردان  خشونت قابل حل خواهد بود، در حالیکه در جوامع غربی هم که نابرابری اجتماعی بین زنان و مردان کاهش یافته ، ما هنوز شاهد خشونت علیه زنان هستیم و حتی در روابط هم جنس گرایان نیز این مسئله به وضوح دیده می شود.در نتیجه باید توجه داشت که خشونت علیه زنان در تمام نژادها ، طبقات اجتماعی، بین خانواده های روستایی و شهری و در هر سطح از تحصیلات دیده می شود. خشونت در خانواده غیر از آسیب های روحی و روانی ، تاثیرات عمیقی در اقتصاد و سلامت اجتماع می گذارد و به همین دلیل رسیدگی و کاهش آن اهمیت اساسی برای دولت ها دارد.
وی سپس  پدیده خشونت درکشور کانادا و به ویژه در میان فارسی زبانان یا خانواده های مسلمان ساکن در شهر تورنتو را چنین بیان می کند: یک چهارم جرایم خشن در کانادا خشونت های خانوادگی هستندکه البته نباید فراموش کرد تمام خشونت های خانوادگی را زنان تشکیل می دهند. زنان جوان (34-25) سال بیشتر در خطر خشونت قرار دارند اما در کل ، فقط80% کسانیکه خشونت انجام داده اند دستگیر می شوند. از سوی دیگر،جوانان در کانادا 23% جمعیت را تشکیل می دهند و 61% خشونتهای جنسی علیه آنان صورت می گیرد که 79% قربانیان خشونتهای جنسی زنان و عمدتا دختران14-11 ساله هستند.
وی تاکید کرد : البته این آمارزنان مهاجر،زنان رنگین پوست، زنان معلول، زنان سالمند، زنانی که در مناطق روستایی زندگی می کنند و زنان فقیر را در بر نمی گیرد.
وی شیوه بر خورد با مسئله خشونت در خانواده را در کشور کانادا به 3 دسته تقسیم کرد، نخست پیشگیری از طریق آموزش به وسیله مدارس و رسانه ها و همچنین بررسی تاثیرات خشونت و پیامد های آن توسط سرویس های فراگیربرای قربانیان خشونت و سپس برخورد با عاملان خشونت از طریق مراکز مشاوره بازپروری و گروه های درمان و درپایان زندان.
ایشان در بیان دلائل کاهش خشونت در کانادا، با استناد به گزارش سال 2004 در این رابطه ، به چند مورد اشاره کرد، او گفت : سازمان حمایت از کودکان کانادا در صورتی که زنان از رابطه خشونت آمیز شدید بیرون نیایند کودکانشان را از آنها می گیرند. علاوه بر آن ، در صورت تماس با پلیس ، حتی اگر زنان از ادعای خود صرفنظر کند مدعی العموم یا دادستان از خشونت کننده شکایت خواهد کرد و او را به دادگاه خواهد برد.
به گفته وی ، گسترش پناهگاه برای زنان خشونت دیده،افزایش سرویسهای مشاوره ای برای زنان قربانی و استفاده از قانون مبتنی بر اینکه زن در صورت احساس عدم امنیت می تواند از دادگاه بخواهد که مرد از فاصله 500 متری او رد نشود، از دیگر شیوه های به کار برده شده در کشور کانادا برای کاهش خشونت علیه زنان است.
خانم خاتم همچنین گفت : بر اساس مشاهدات شخصی من در طول 10 سال گذشته مردان ایرانی ، در نتیجه شدت عمل قانون ، کنترل بیشتری از خود نشان داده و بیشتر زنان را از نظر روحی و روانی آزار می رسانند اما امروزه کمتر ما شاهد مواردی مانند کودک ربایی در ایران هستیم.