مروری بر باستان شناسی و فرهنگ لرستان از دوران پارینه سنگی تا آغاز امپراطوری هخامنشی

مهدی رضایی

لرستان؛ نام استانی است در بخش غربی ایران و مسمی به اسم ساکنانش، یعنی طوایف مختلف لر (مورتنسن،1377، 39) . لرستان در گذشته از نظر تاریخی ، شامل دو منطقه "لر بزرگ" و "لر کوچک" بوده است؛ و در روزگار مغولان اصطلاح های "لرکوچک" و "لربزرگ" تقریباً همه ی سرزمین هایی را که طوایف لر در آنها  می زیستند، در بر می گرفته است؛ از قرن 16 میلادی به بعد تنها "لرکوچک" حامل نام لرستان گردید.  در قرن نوزدهم میلادی ، این لرستان به دو بخش "پیش کوه "( لرستان) و "پشت کوه " ( ایلام )، به محور کبیرکوه، تقسیم شد ونهایتاً در سال 1314 خورشیدی ، دولت ایران نام ایلام را بر پشت کوه لرستان نهاد. امروزه استان لرستان به ناحیه ای اطلاق می شود (منطبق بر  منطقه ی پیش کوه) در غرب ایران، با وسعتی در حدود 28392 کیلومتر مربع مساحت که 7/1 درصد مساحت کل کشور را به خود اختصاص داده است(رضایی، 1388 ،20) . این منطقه بنابرگواه یافته های باستان شناسی یکی از قدیمی ترین زیستگاههای بشری به شمار می رود. دست افزارهای پارینه سنگی و غارهای مسکون و منقوش، عصر طلایی مفرغ لرستان، گنجینه غار کلماکره و ... به نوعی نشان از توانایی و هوشمندی مردم این خطه در امر فرهنگ سازی است.

برای خواندن این مقاله در زیر کلیک کنید:

 

پیوست	اندازه
10270.doc	69.5 KB