بررسی انسان شناختی فرهنگ شهری در تبریز

اصغر ایزدی جیران

مقدمه
استان آذربایجان شرقی با جمعیت 3527267 نفر از استان های ترک نشین ایران است که در ناحیه شمال غربی آن واقع شده است. شهرستان تبریز با جمعیت 1557241 نفر یکی از شهرستان های استان آذربایجان شرقی است که در غرب استان واقع شده و مرکز آن شهر تبریز است. این شهرستان دارای 9 شهر، 14 دهستان و 160 آبادی است. شهرستان تبریز دارای دو بخش (مرکزی و بخش خسروشهر) و 4 شهر (تبریز، سردرود، باسمنج، خسروشهر) و 5 دهستان (آجی چای، میدان چای، اسپران، سردصحرا و لاهیجان) و 69 روستا است.  
جغرافیا: شهر تبریز با جمعیت 1378935 نفر «بر گوشه شمال شرقی دشتی به وسعت 3000 کیلومتر مربع به ارتفاع تقریبی 1350 متر از سطح دریا قرار گرفته است؛ این دشت محصور در میان کوه ها و تپه ها با شیب ملایمی تا دریاچه ارومیه در مغرب ادامه می یابد» (رئیس نیا، 1378: 973). تبریز در «گوشه شرقی جلگه ای رسوبی واقع و توسط چند رودخانه آبیاری می شود» (مینورسکی، 1337: 2) که مهم ترین آنها آجی چای (تلخه رود) و میدان چای (مهران رود) است. مرزهای طبیعی این جلگه را رشته کوه میشو در شمال غربی، کوه مورو و ارتفاعات عینالی در شمال، رشته کوه قره داغ در شمال شرقی، ارتفاعات نرمیق در شرق، رشته کوه بزقوش در جنوب شرقی و دامنه های سهند در جنوب تشکیل می-دهند. موقعیت شهر تبریز به عنوان مرکز ثقل و چهارراه ارتباطی منطقه آذربایجان از یک طرف و معتدل بودن آب و هوا و حاصلخیزی خاک از طرف دیگر همواره تبریز را به مثابه «سرزمین مساعد» (رضازاد، 1380: 14) در ایران از نظر همگان مطرح می سازد .
 

برای خواندن متن کامل این  مقاله در زیر کلیک کنید : 

 

 

ویژنامه «شهر و فرهنگ»
anthropology.ir/node/10240

 

 

پیوست	اندازه
12353.doc	181.5 KB