جادو، سایه و تصویرسازی با فرافکنی ذهن در" بوف کور"

منصور بهنام

 پیدایش سینما و تمهیداتش درسالهای اولیه ی قرن بیستم علاوه بر اینکه باعث سرگرمی و شگفتی  تماشاگران شد امکانات جدید روایت و توصیف را برای شماری از نویسندگان فراهم آورد به طوری که نمی توان رابطه ی ادبیات و سینما و تا ثیرشان برهم را نادیده گرفت. واکنش اولیه ی برخی نویسندگان در مواجهه با سینما و تاثیری که دربرخی موارد برسبک نوشتاریشان داشت در عین متفاوت بودن بسیار تامل برانگیز است. ماکسیم گورکی که هم زمان هم ناقد هنرنوپا بود و هم از جادوی فرافکنی(پروجکشن) تصاویر روی پرده ی سینما ازخود بیخود شده بود اولین تجربه ی دیدن تصاویر متحرک را (که همان فیلمهای لومیر از صحنه های واقعی زندگی بود) حضور "در قلمرو پادشاهی سایه های  صامت"خواند.      
         تی اس الیوت  شاعر نوپردازآمریکائی نیز آگاهانه یا نا آگاهانه از تمهیدات سینمائی چون مونتا ژ ٬ اینسرت و فلاش بک دراشعار معروفی چون "ترانه ی عاشقانه ی جی آلفرد پروفراگ " و "سرزمین هرز " استفاده کرد.

برای خواندن این مقاله در زیر کلیک کنید:

پیوست	اندازه
10762.doc	234.5 KB