پیکرک های تل آتشی دارستان بم

وحید عسکرپور

مقدمه
  پیکرک ها بخشی از تصویرگری سه بعدی و حجم دار در فرهنگ انسانی هستند. این تندیسک ها از دورۀ پارینه سنگی جدید و از میان یافته های محوطه های اروپای مرکزی و شرقی پدیدار شدند. پیکرک های طبیعت گرایانۀ خرس های قطبی از جنس عاج همزمان با این دوره از محوطه ای واقع در آلمان امروزی به دست آمده است (Coolidge and Wynn, 2009:212). همچنین قدیمی ترین پیکرک ساخته شده از جنس عاج که دو مفهوم کاملاً متفاوت را نشان می دهد به حدود سی و دو هزار سال پیش تعلق داشته و باز هم از آلمان به دست آمده است(Ibid:231). در این پیکرک، سر شیر و بدن انسان به هم آمیخته اند. این شواهد پیش درآمد پیکرک های گِلی موسوم به «ونوس» هستند که زنان را همراه با جزییات زنانۀ اغراق آمیز نمایش می دادند. ونوس ها عموماً از درون غارها و پناهگاه های صخره ای اروپای مرکزی و شرقی به دست آمده اند. کمی پس از آن، و در دورۀ «مگدالنی»(پانزده تا یازده هزار سال پیش) شاهد پیکرک های انسان ریختی هستیم که منقوش بوده و آلت مردانه و ریش بلند داشتند(McDermott, 1996:231).

برای خواندن مطلب در زیر کلیک کنید:

پیوست	اندازه
4343.doc	117 KB