در پدیدار شناسی روح ِسینمای ایرانی: به بهانه ی سینمای اصلانی(2)

ایرج اسماعیل پور قوچانی

تصویر:صحنه ای فیلم شیرین کیارستمی
در داستان  نظر کردن شیر در چاه و دیدن عکس خود را و آن خرگوش را , شیر تصویر خود را می بیند و از حیات به ممات می جهد اما خرگوش, زفت گوش است, خرگوش است . او به ندای حیلت گوش می دهد و چشم بر شعبده ی اشیا می بندد.در عوض, شیر, شیر در بادیه را با شیر در بادیه اشتباه می گیرد.   
شیر عکس خویش دید از آب تفت
شکل شیری در برش خرگوش زفت
از میان این دو شیر که یکی آدم می خورد و دیگری شیری است که آدم می خورد تنها یکی حقیقی است و آدم باید خرگوش باشد تا شیر را از شیر باز شناسد زانک پنبهٔ گوش آمد چشم تن
.
این رقابت میان گوش و چشم در داستان طوطی و بازرگان هم دیده می شود . در واقع طوطی همان اکو و معشوق است که در پس آینه, طوطی صفتش داشته اند و سلطان ازل همان هرا است (هرا از ریشه ی هرHerr به معنای آقا و ارباب آلمانی است)
اندرون تست آن طوطی نهان
عکس او را دیده تو بر این و آن
 

برای خواندن بخش دوم و نهایی این مقاله در زیر کلیک کنید:

 

بخش اول مقاله
http://anthropology.ir/node/14163

 

پیوست	اندازه
14177.doc	4.94 MB