بررسی انسان‌شناختی شهری شهر شهریار (با تأکید بر معضل «اسکان غیررسمی)

منصوره افقهی

در رویکرد انسان شناسی شهری، شهر به مثابه واقعیتی انسانی تعریف میشود که با تأکید بر رابطه متقابل و دوسویه شهر- انسان ، آن را به صورت چرخه ای پویا و بسیار پیچیده در می آورد که به گروهی از دگرگونیهای سیاسی،اقتصادی،اجتماعی،تکنولوژیکی وفرهنگی دامن میزند.
"شهر، مسلما یک گروه اجتماعی است که پهنه مشخصی را اشغال کرده ودارای ابزار فنی،نهادها،دستگاه اداری وسازمانی است که آن را از سایر گروههاجدا میکند.امادراین مجموعه از ساختمان ها،خیابان ها و مردم،جامعه شناس یک ساز و کار روانی- زیستی می یابد.درنگاه او،شهرمجموعه ای است از عملکردها،عادات مشترک،احساس ها وسنت هایی که از خلال نسل های متعددی اززندگی رشد کرده اند و مشخصه گونه خاصی از واحدهای فرهنگی اند...از نقطه نظری دیگر، شهرنهادی است که خود را تااندازه ای مستقل از اهالی اش رشد داده و حفظ می کند،زیرا عاملی است در پاسخ دادن به برخی نیازهای اساسی که نه تنها به ساکنان محلی آن،بلکه همچنین به پهنه ای گسترده تر و وابسته به آن تعلق دارد."(فکوهی،1383)

متن کامل این مطلب را در فایل ضمیمه بخوانید.