|
Triamterene-H
|
|
تريامترن - اچ
|
موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
ادم، زيادي فشار خون، كمي پتاسيم خون.
بزرگسالان: مقدار 2-1 قرص دو بار در روز، برحسب نياز مصرف مي‌شود.
مقدار نگهدارنده براي بعضي از بيماران يك قرص روزانه يا يك روز در ميان است. حداكثر مقدار مصرف چهار قرص در روز است.
كودكان: مقدار مصرف اين دارو تعيين نشده است.
مكانيسم اثر
تريامترن: اين دارو با تأثير مستقيم بر روي توبولهاي انتهايي كليه، بازجذب سديم و دفع پتاسيم را مهار مي‌كند و موجب كاهش از دست رفتن پتاسيم ناشي از مصرف داروهاي مدر مي‌شود.
هيدروكلروتيازيد: اين دارو از طريق مهار بازجذب سديم در ابتداي توبولهاي انتهايي كليه دفع ادراري سديم و آب را افزايش مي‌دهد و در نتيجه ادم را برطرف مي‌سازد. مكانيسم دقيق اثر اين دارو در كاهش فشار خون مشخص نيست. اين اثر ممكن است تا حدي ناشي از گشاد شدن عروق شريانچه‌ها و كاهش مقاومت تام محيطي باشد.
|
موارد منع مصرف و احتياط:
تداخل دارويي
تريامترن و هيدروكلروتيازيد ممكن است اثرات كاهنده فشار خون ساير داروهاي كاهش دهنده فشار خون را تشديد كنند. اين اثر ممكن است براي اهداف درماني مورد استفاده قرار گيرد.
در صورت مصرف همزمان تريامترن با ساير مدرهاي نگهدارنده پتاسيم، مكملهاي پتاسيم، داروهاي حاوي پتاسيم (پني سيلين G تزريقي)، مهاركننده‌هاي آنزيم تبديل كننده آنژيوتانسين (كاپتوپريل) يا جانشينهاي نمك، خطر بروز زيادي پتاسيم خون افزايش مي‌يابد.
داروهاي ضد التهاب غير استروئيدي، مانند ايندومتاسين يا ايبوپروفن، ممكن است فعاليت كليه را تغيير داده و در نتيجه بر دفع پتاسيم تأثير گذارند.
هيدروكلروتيازيد ممكن است اثرات زيادي قند خون، كاهش دهنده فشار خون و زيادي اسيد اوريك خون توسط ديازوكسايد را تشديد كند، و اثرات زيادي قند خون ممكن است مقدار مورد نياز انسولين يا سولفونيل اوره‌ها را در بيماران ديابتي افزايش دهد.
هيدروكلروتيازيد ممكن است با كاهش كليرانس كليوي ليتيم، غلظت سرمي آن را افزايش دهد و كاهش مقدار مصرف ليتيم را تا حدود 50 درصد ضروري سازد.
هيدروكلروتيازيد ممكن است باعث قليايي شدن ادرار شده و دفع ادراري بعضي از آمينها، مانند كينيدين، را كاهش دهد. ادرار قليايي نيز ممكن است اثرات درماني متنامين ماندلات را كاهش دهد.
كلستيرامين در صورت مصرف همزمان با اين دارو ممكن است با هيدروكلروتيازيد پيوند يابد و از جذب آن جلوگيري كند. اين داروها بايد به فاصله يك ساعت از يكديگر مصرف شوند.
|
|
|
|
|
تداخل دارويي:
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
تريامترن ممكن است با بخشهاي آنزيمي (كه از فلوئورومتري استفاده مي‌شود)، مانند تعيين غلظت كينيدين سرم، تداخل كند.
هيدروكلروتيازيد ممكن است غلظت سرمي الكتروليتها را تغيير دهد و موجب افزايش غلظت اورات، گلوكز، كلسترول، و تري‌گليسريد سرم شود. همچنين، اين دارو ممكن است با آزمونهاي عملكرد پاراتيروئيد تداخل كند. مصرف اين دارو قبل از انجام اين آزمونها بايد قطع شود.
|
مکانيسم اثر:
فارماكوكينتيك
جذب: تريامترن و هيدروكلروتيازيد، بعد از مصرف خوراكي به خوبي جذب مي‌شوند، اما ميزان جذب آنها متغير است.
پخش: تريامترن حدود 67 درصد به پروتئين پيوند مي‌يابد. اين دارو از جفت عبور مي‌كند. انتشار هيدروكلروتيازيد در بدن مشخص نيست.
متابوليسم: تريامترن از طريق هيدروكسيله و سولفاته شدن متابوليزه مي‌شود. متابوليسم هيدروكلروتيازيد مشخص نيست.
دفع: تريامترن و متابوليت‌هاي آن از طريق ادرار دفع مي‌شوند. نيمه عمر تريامترن 150-100 دقيقه است. هيدروكلروتيازيد به صورت تغيير نيافته از طريق ادرار، معمولاً طي 24 ساعت ، دفع مي‌شود.
|
|
|
فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: غلظت سرمي پتاسيم بيش از mEq/L 5/5 ، مصرف ساير مدرهاي نگهدارنده پتاسيم يا مكمل هاي پتاسيم (خطر
بروز زيادي پتاسيم خون وجود دارد)، آنوري، بي كفايتي حاد يا مزمن كليه، نفروپاتي ديابتي (دارو ممكن است علائم و نشانه‌هاي اين موارد را تشديد كند)، حساسيت مفرط شناخته شده نسبت به اين دارو يا مشتقات سولفوناميدها.
موارد احتياط: بي كفايتي شديد كبد (عدم تعادل الكتروليتها ممكن است بروز آنسفالوپاتي يا اغماي كبدي را تسريع كند)، ديابت (اين بيماران در معرض افزايش خطر زيادي پتاسيم خون قرار دارند)، بيماري شديد كليوي (كاهش ميزان فيلتراسيون گلومرولي ممكن است موجب ازتمي شود).
|
اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Tablet: Triamterene 50 mg+Hydrochlorothiazide 25 mg
|
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: ديورتيك.
طبقه‌بندي درماني: مدر، پايين آورنده فشار خون (مدر نگهدارنده پتاسيم).
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده D
ملاحظات اختصاصي
1ـ مقدار مصرف اين دارو بر اساس نياز و پاسخ باليني بيمار تنظيم مي‌شود. براي كاهش احتمال بروز عدم تعادل الكتروليتي حداقل مقدار مؤثر استفاده شود.
2ـ در صورت تجويز دارو به صورت يك بار در روز، توصيه مي‌شود بيمار آن را هنگام صبح مصرف كند تا از افزايش دفعات دفع ادرار در شب جلوگيري شود.
3ـ در صورت مصرف دارو به عنوان مدر، برنامه مصرف متناوب (يك روز در ميان) ممكن است احتمال بروز عدم تعادل الكتروليتي يا زيادي اسيد اوريك خون ناشي از مصرف اين دارو را كاهش دهد.
4ـ مقدار طبيعي غلظت سرمي پتاسيم در بزرگسالان mEq/L 5-3.5 است. غلظت بيش از mEq/L 6 خطرناك است، زيرا ممكن است موجب بروز آريتمي‌هاي قلبي شود. غلظت طبيعي پتاسيم در نوزادان معمولاً بيشتر از بزرگسالان (mEq/L 7/7) است.
5ـ غلظت سرمي پتاسيم الزاماً غلظت واقعي پتاسيم بدن را نشان نمي دهد. افزايش pH پلاسما يا افزايش غلظت انسولين يا اپي نفرين در گردش ممكن است موجب كاهش غلظت پلاسمايي پتاسيم و افزايش غلظت داخل سلولي پتاسيم شود.
6ـ در صورت بروز آنوري يا علائم اختلال پيشرونده عملكرد كبدي يا كليوي (ازتمي يا زيادي پتاسيم خون)، توصيه مي‌شود درمان با اين دارو براي هميشه قطع شود. اگر زيادي پتاسيم خون با تغييرات الكتروكارديوگرام (EKG) همراه باشد، بايد اين حالت سريعاً با تزريق وريدي بي كربنات سديم، گلوكونات يا كلرور كلسيم و گلوكز همراه با انسولين، و تجويز پلي استيرن سولفونات خوراكي يا تنقيه درمان گردد. يادآوري اين نكته مهم است كه زيادي شديد پتاسيم خون ممكن است به طور ناگهاني و بدون هيچ علائم هشدار دهنده قبلي بروز نمايد.
7ـ در بيماراني كه در معرض خطر بروز كمي پتاسيم خون هستند، مي‌توان مكمل هاي پتاسيم را همراه با اين دارو تجويز كرد، ولي رعايت احتياط فراوان ضروري است، زيرا مكمل هاي پتاسيم ممكن است به بروز زيادي پتاسيم خون منجر شوند، در صورتي كه كاهش پتاسيم در بسياري از بيماران از لحاظ باليني قابل اغماض است.
8ـ مطالعات اخير نشان داده است كه قطع مصرف داروي كاهنده فشار خون قبل از جراحي ضرورتي ندارد، اما متخصص بيهوشي بايد از مصرف اين دارو توسط بيمار مطلع باشد.
نكات قابل توصيه به بيمار
1ـ دارو را هر روز در وقت معين مصرف كنيد.
2ـ براي كاهش تحريكات گوارشي، دارو را با غذا يا شير مصرف نماييد.
3ـ در صورت فراموش كردن يك نوبت مصرف دارو، به محض به ياد آوردن، آن را مصرف كنيد، ولي اگر تقريباً زمان مصرف نوبت بعدي فرارسيده باشد از مصرف آن خودداري كرده و مقدار مصرف بعدي را نيز دو برابر نكنيد.
4ـ رژيم غذايي را رعايت كنيد. محدوديت مصرف سديم و يا كاهش وزن بدن ممكن است ضروري باشد.
5ـ بيمار ممكن است علائم زيادي فشار خون را احساس نكند. ادامه مصرف دارو حتي در صورت احساس بهبودي ضروري است.
6ـ اين دارو زيادي فشار خون را درمان نمي كند، اما آن را كنترل مي‌كند. قبل از قطع مصرف دارو با پزشك مشورت كنيد. زيادي فشار خون درمان نشده عواقب وخيمي به دنبال دارد.
7ـ براي بررسي پيشرفت درمان، به طور منظم به پزشك مراجعه نماييد.
8ـ احتمال بروز كمي يا زيادي پتاسيم خون وجود دارد. ميزان مصرف پتاسيم غذا پيگيري شود. رژيم غذايي نبايد بدون مشورت پزشك تغيير يابد.
9ـ در صورت بروز و ادامه تهوع، استفراغ، يا اسهال شديد به پزشك اطلاع دهيد تا از بروز دهيدراسيون جلوگيري شود.
10ـ مصرف اين دارو در بيماران ديابتي ممكن است غلظت قند خون را افزايش دهد.
11ـ احتمال بروز حساسيت به نور وجود دارد. بنابراين، از قرار گرفتن بيش از حد در معرض آفتاب خودداري كنيد.
12ـ در صورت نياز به انجام هر گونه عمل جراحي يا درمان اضطراري، احتياط كنيد.
مصرف در سالمندان: سالمندان، ممكن است نسبت به اثرات كاهنده فشار خون و اثرهاي الكتروليتي اين دارو حساس تر باشند. علاوه بر آن، از آنجايي كه اين بيماران به علت كهولت سن معمولاً به عيب كار كليه مبتلا هستند، رعايت احتياط ضروري است.
مصرف در كودكان: عوارضي براي كودكان ثابت نشده است. با اين وجود ، رعايت احتياط در مورد مصرف هيدروكلروتيازيد در كودكان مبتلا به يرقان ضروري است، زيرا خطر زيادي بيلي روبين خون وجود دارد.
مصرف در شيردهي: هيدروكلروتيازيد در شير ترشح مي‌شود، اما ترشح تريامترن در شير مشخص نيست. با اين وجود، منافع دارو در برابر مضرات آن بايد سنجيده شود.
عوارض جانبي
اعصاب مركزي: سرگيجه.
قلبي ـ عروقي: دفع حجم مايعات بدن و دهيدراسيون، كمي فشار خون در حالت ايستاده، زيادي كلسترول خون، زيادي تري گليسيريد خون.
پوست: درماتيت، حساسيت به نور، بثورات پوستي.
حلق: گلو درد.
دستگاه گوارش: خشكي دهان ، تهوع، استفراغ، بي اشتهايي، پانكراتيت.
خون: كم خوني مگالوبلاستيك (ناشي از غلظت پايين اسيد فوليك)، كم خوني آپلاستيك، آگرانولوسيتوز، لكوپني، ترومبوسيتوپني.
كبد: آنسفالوپاتي كبدي.
متابوليك: زيادي پتاسيم خون ، كمي پتاسيم خون، دهيدراسيون، كمي سديم خون، افزايش گذرا در غلظت ازت اوره خون (BUN)، زيادي بدون علامت اسيد اوريك خون، نقرس، زيادي قند خون و اختلال در تحمل گلوكز، كمي كلر خون، زيادي كلسيم خون، آلكالوز متابوليك.
ساير عوارض: آنافيلاكسي، كرامپهاي عضلاني، واكنشهاي حساسيت مفرط (پنوموني و واسكوليت).
توجه: در صورت بروز زيادي پتاسيم خون، افزايش غلظت BUN و كراتينين (كه نشان دهنده عيب كار كليه است) يا بروز علائم اغماي قريب الوقوع، بايد مصرف دارو قطع شود.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: تحريك و تحرك بيش از حد دستگاه گوارش، افزايش ترشح ادرار، دهيدراسيون، اختلال الكتروليتها، لتارژي (ممكن است به اغما منجر شود).
درمان: درمان شامل اقدامات حمايتي و علامتي است. در صورت بلع اخير دارو (كمتر از چهار ساعت)، با واداشتن بيمار به استفراغ يا شستشوي معده مي‌توان از جذب دارو جلوگيري كرد. در صورت زيادي شديد پتاسيم خون (بيش از mEq/L 6.5)، با استفاده از تزريق وريدي بيكربنات سديم يا گلوكز همراه با انسولين، بايد غلظت پتاسيم خون را كاهش داد. با مصرف سديم پلي استيرن سولفونات (رزين تعويض كننده كاتيون) به صورت خوراكي يا تنقيه نيز مي‌توان غلظت سرمي پتاسيم را كاهش داد. بايد از مصرف مسهل ها خودداري شود، زيرا دفع مايعات و الكتروليتها را افزايش مي‌دهد.
|
