|
Levothyroxine Sodium
|
|
يوتيروکس
|
موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) هايپوتروئيديسم:
بزرگسالان بزرگتر از 65 سال: 12.5 تا 50 ميكرو گرم خوراكي روزانه بسته به پاسخ مي‌توان دوز را هر 6 تا 8 هفته 12.5 الي 25 ميكرو گرم افزايش داد.
بزرگسالان: ابتدا 50-25 ميكروگرم خوراكي روزانه، سپس هر 8-4 هفته 25 ميكرو گرم اضافه كنيد تا به پاسخ دلخواه برسيد. دوز نگهدارنده 75 تا 200 ميكرو گرم روزانه است.
كودكان بزرگتر از 12 سال (رشد و بلوغ ناكافي) : mcg/Kg 1.7-1.6 خوراكي روزانه.
كودكان 6 تا 12 ساله: 100 تا 150 ميكروگرم يا mcg/Kg 5-4 خوراكي روزانه.
كودكان 1 تا 5 ساله: 75 تا 100 ميكروگرم يا mcg/Kg 6-5 خوراكي روزانه.
كودكان 6 تا يك سال: 50 تا 75 ميكرو گرم يا mcg/Kg 8-6 خوراكي روزانه.
كودكان 3 تا 6 ماهه: 25 تا 50 ميكرو گرم يا mcg/Kg 10-8 خوراكي روزانه.
كودكان كوچكتر از سه ماه: mcg/Kg 15-10 خوراكي روزانه.
ب) کوماي ميگزدم.
بزرگسالان بدون درگيري شديد قلبي- عروقي: 200 تا 500 ميكروگرم وريدي. اگر بيمار بهبود قابل توجه نيافت روز بعد 300-100 ميكروگرم ديگر وريدي تجويز شود. دارو را با مقادير كمتر وريدي ادامه دهيد تا زماني كه بيمار داروي خوراكي را تحمل كند.
مكانيسم اثر
جانشين هورمون تيروئيد- لووتيروكسين بر متابوليسم پروتئين و كربوهيدرات تأثير مي‌گذارد، گلوكونئوژنز را پيش مي‌برد، مصرف و انتقال از ذخاير گليكوژن را افزايش مي‌دهد، ساخت پروتئين را تحريك مي‌كند، و رشد و افتراق سلولي را تنظيم مي‌كند. اثر عمده لووتيروكسين افزايش سرعت متابوليك بافتها است.
|
موارد منع مصرف و احتياط:
تداخل دارويي
مصرف همزمان با كورتيكوتروپين موجب تغيير وضعيت تيروئيد مي‌شود. تغيير مقدار لووتيروكسين ممكن است تغيير مقدار مصرف كورتيكوتروپين را نيز ضروري سازد.
مصرف همزمان با داروهاي ضد انعقاد ممكن است اثر داروهاي اخير را تغيير دهد. در صورت افزايش مقدار مصرف لووتيرو كسين، مقدار مصرف داروي ضد انعقاد ممكن است كاهش يابد.
مصرف همزمان با داروهاي ضد افسردگي سه حلقه‌اي يا داروهاي مقلد سمپاتيك ممكن است اثرات تمام اين داروها را افزايش دهد و به بي‌كفايتي کرونر قلب يا آريتمي قلبي منجر شود.
مصرف همزمان با داروهاي خوراكي پايين‌آورنده قند خون يا انسولين ممكن است مقدار مصرف اين داروها راتغيير دهد.
مهار كننده‌هاي گيرنده بتا ممكن است تبديل لووتيروكسين به ليوتيرونين را كاهش مي‌دهد.
كلستيرامين ممكن است جذب لووتيروكسين را به تأخير اندازد.
استروژنها با افزايش غلظت سرمي گلوبولين پيوند يافته به تيروكسين، مقدار مصرف تيروكسين را افزايش مي‌دهند. غلظت دارو را 12 هفته بعد چك كرده و دوز را بر مبناي آن تنظيم كنيد.
داروهاي القا كننده آنزيم هاي كبدي (مانند فني توئين) ممكن است متابوليسم كبدي لووتيروكسين و مقدار مصرف لووتيروكسين را افزايش دهند.
دارو باعث كاهش اثر درمان گليكوزيدهاي ديژيتال مي‌شود. سطح سرمي ديگوكسين را مانيتور كرده و دوز دارو را بر مبناي آن تنظيم كنيد.
مصرف همزمان دارو با سوماترم باعث زود بسته شدن اپي‌فيز استخوانها مي‌شود. همزمان با هم در كودكان استفاده نشوند.
كليرانس تئوفيلين در بيماران با هايپوتيروئيد كاهش يافته و با يوتيروئيد شدن به حالت نرمال بر‌مي‌گردد.
|
عوارض جانبي:
ملاحظات اختصاصي
علاوه بر ملاحظات مربوط به هورمونهاي تيروئيد، رعايت موارد زير نيز توصيه مي‌شود:
دارو بايد به صورت مقدار واحد قبل از صبحانه مصرف شود.
در صورت افزايش مقدار مصرف در اوايل درمان، بيمار بايد به دقت تحت نظر قرارگيرد.
تشديد بيماريهاي موجود، مانند بيماري آديسون يا ديابت، پيگيري شود.
در صورت تغيير مصرف لووتيروكسين به ليوتيرونين، لووتيروكسين با شروع مصرف ليوتيرونين قطع شود. بعد از آنكه اثرات باقيمانده لووتيروكسين از بين رفت، مقادير مصرف ليوتيرونين مي‌تواند به طور تدريجي و با مقادير كم افزايش يابد. در صورت تغيير مصرف ليوتيرونين به لووتيروكسين، درمان با لووتيروكسين چند روز قبل از قطع مصرف ليوتيرونين شروع شود تا از عود بيماري جلوگيري شود.
در صورت ضرورت انجام مطالعات مربوط به برداشت يد 131، مصرف لووتيروكسين بايد چهار هفته قبل از انجام آزمون قطع شود.
لووتيروكسين به دليل محتويات هورموني استاندارد، اثرات قابل پيش بيني دارد. لووتيروكسين داروي انتخابي جانشين هورمون تيروئيد است.
Levothyroxine را با lanoxine اشتباه نكنيد.
روش تجويز: دارو را صبح با معده خالي، حداقل نيم ساعت قبل از صبحانه تجويز كنيد. قرص را مي‌توان خرد كرد و با يك يا دو قاشق چايخوري آب حل كرد كه بلافاصله بايد مصرف شود.
|
|
|
تداخل دارويي:
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
لووتيروكسين برداشت يد راديواكتيو (I131) توسط تيروئيد، غلظت يد پيوند يافته به پروتئين و برداشت ليوتيرونين را تغيير مي‌دهد.
|
مکانيسم اثر:
فارماكوكينتيك
جذب: حدود 80-40 درصد از طريق دستگاه گوارش جذب مي‌شود. حداكثر اثر دارو 3-1 هفته بعد از شروع درمان ظاهر مي‌شود.
پخش: انتشار لووتيروكسين كاملاً مشخص نشده است. با اين وجود، دارو در بيشتر بافتها و مايعات بدن انتشار مي‌يابد. بالاترين غلظت دارو در كبد و كليه‌ها يافت مي‌شود. 99 درصد به پروتئين پيوند مي‌يابد.
متابوليسم: در بافتهاي محيطي، عمدتاً در كبد، و روده متابوليزه مي‌شود. حدود 85 درصد متابوليزه شده يد را از دست مي‌دهد.
دفع: حدود 40-20 درصد از طريق مدفوع دفع مي‌شود. نيمه عمر دارو 7-6 روز است.
|
|
|
فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: حساسيت به دارو يا ديگر اجزاء فرمولاسيون، سكته قلبي اخير، تيروتوكسيكوزيس، نارسايي آدرنال اصلاح نشده.
موارد احتياط: در بيماران با نارسايي آدرنال به دليل تشديد علائم با احتياط استفاده شود. در بيماران با آنژين قلبي يا ديگر بيماريهاي قلبي- عروقي دوزهاي پايين‌تر دارو را استفاده كنيد. هايپوتيروئيديسم مزمن بيمار را مستعد بيماريهاي عروق كرونر مي‌كند. در بيماران با ديابت قندي، يا بي‌مزه با احتياط به كار رود چون باعث تشديد علائم مي‌شود. در بيماران با ميكزوم نيز ممكن است باعث تشديد يا بد‌تر شدن علائم شود لذا با احتياط به كار رود.
در بيماران مسن به دليل ريسك بالا‌تر بيماريهاي قلبي- عروقي دارو با احتياط استفاده شود.مصرف اين دارو براي كاهش وزن مؤثر نبوده و عوارض زيادي به همراه دارد. دوزهاي بالا باعث عوارض جدي و كشنده شده به خصوص زماني كه فرد ساير داروهاي كاهنده اشتها را نيز مصرف كند.
|
اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Tablet: 50, 75, 100mcg
Capsule, Gelatin Coated: 50,100mcg
|
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: هورمون تيروئيدي.
طبقه‌بندي درماني: جانشين هورمون تيروئيد.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده A
نام‌هاي تجاري: Euthyrox, Synox, T4
نکات قابل توصيه به بيمار
دارو را هر روز در وقت معين مصرف كنيد. براي جلوگيري از بروز بي خوابي، دارو را به هنگام صبح مصرف نماييد.
در صورت بروز سردرد، اسهال، عصبانيت، تعريق بيش از حد، عدم تحمل گرما، درد قفسه سينه، افزايش تعداد نبض، يا طپش قلب، به پزشك اطلاع دهيد.
دارو را در جاي گرم و مرطوب نگهداري نكنيد، زيرا موجب تجزيه دارو مي‌شود.
به بيمار توصيه كنيد همواره از فرآورده مربوط به يك كارخانه استفاده كنيد چون فرآورده‌هاي مختلف مقادير متفاوتي از دارو را دارند.
به بيمار توضيح دهيد درمان جايگزيني مادام العمر است، مگر اينكه هايپوتيروئيدي گذرا باشد.
مصرف در سالمندان: بيماران سالخورده نسبت به اثرات لووتيروكسين حساس تر هستند. در بيماراني كه سن بيش از 60 سال دارند، مقدار مصرف اوليه بايد 25 درصد كمتر از مقدار معمول توصيه شده باشد.
مصرف در كودكان: ريزش نسبي مو ممكن است طي چند ماه اول درمان بروز كند. بايد به كودك و والدين وي اطمينان داد كه اين عارضه گذرا است.
مصرف در شيردهي: مقدار كمي از لووتيروكسين در شير ترشح مي‌شود. مصرف اين دارو در دوران شيردهي بايد با احتياط همراه باشد.
عوارض جانبي
اعصاب مركزي: عصبانيت، بي‌خوابي، لرزش، تب، سر درد.
قلبي- عروقي: تاكيكاري، طپش قلب، آريتمي، آنژين صدري، زياد شدن فشار نبض، ايست قلبي.
دستگاه گوارش: تغيير در اشتها، تهوع، اسهال.
ساير عوارض: سر درد، كرامپهاي ساق پا، كاهش وزن، تعريق، عدم تحمل گرما، واكنشهاي آلرژيك پوست، بي‌نظمي قاعدگي.
توجه: در صورت بروز واكنشهاي آلرژيك يا علائم پركاري تيروئيد، بايد مصرف دارو قطع شود.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: علائم و نشانه‌هاي پركاري تيروئيد عبارت‌اند از كاهش وزن، افزايش اشتها، طپش قلب، عصبانيت، اسهال، كرامپهاي شكمي، تعريق، تاكيكاردي، افزايش فشار خون، زياد شدن فشار نبض، آنژين، آريتمي قلبي، لرزش، سردرد، بي خوابي، عدم تحمل گرما، تب، بي نظمي قاعدگي.
درمان: شامل كاهش جذب گوارش و خنثي كردن اثرات مركزي و محيطي دارو و عمدتاً فعاليت سمپاتيك آن مي‌شود. معده را شستشو داده يا ايجاد استفراغ مي‌كنند و به دنبال آن تا چهار ساعت بعد از بلع دارو به بيمار ذغال فعال مي‌دهند. در صورت بيهوش بودن بيمار، يا بروز حملات تشنجي، بايد از بروز آسپيراسيون جلوگيري كرد. براي حمايت تنفسي مي‌توان از اكسيژن يا تنفس مصنوعي استفاده كرد. همچنين، نارسايي احتقاني قلب و تب و زيادي قند خون را درمان، و كاهش مايعات بدن را جبران كرد. پروپرانولول (يا مهار كننده ديگر گيرنده بتا) ممكن است براي مقابله با بسياري از اثرات ناشي از افزايش فعاليت سمپاتيك به كار رود. مصرف لووتيروكسين بايد طي 6-2 روز به تدريج كاهش يابد و سپس با مقدار كمتري مجدداً شروع مي‌شود.
|
