چه کسی را باید به خاطر اظهارات حمایت جویانه اوباما از تل آویو سرزنش کرد؟

"هنگام حضور در ایپاک احساس می کنم که در جمع دوستان واقعی خود هستم، دوستانی که تاکید می کنند رابطه میان ایالات متحده و اسرائیل فراتر از بحث منافع ملی است و در ارزش های مشترک دو کشور تجسد می یابد."
عبارت فوق بخشی از سخنرانی سناتور باراک اوباما در مقر انجمن ایپاک یعنی اصلی ترین لابی یهود در ایالات متحده بود. وی این سخنرانی را در چهارم ژوئن جاری و تنها بعد از گذشت یک روز از زمان انتخاب رسمی اش به عنوان نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری ایراد کرد.
به هر حال، نشست و همایش سالیانه انجمن ایپاک فرصتی است تا افراد رسما سرسپردگی خود را به لابی یهودی که اختیار بسیاری از امور آمریکا ـ در داخل و خارج این کشور ـ را به دست دارد، اعلام نمایند. اوباما نیز در سخنرانی خود در ایپاک که با انتقاد شدید وی از رقیب جمهوری خواهش همراه بود، در ابراز اطاعت و سرسپردگی اش به ایپاک جهت کسب آرا و حمایت یهودیان برتری یافت. اوباما با سخنرانی خود در ایپاک تمامی چیزهایی که در مورد گذشته اش نوشته و گفته شده بود، باطل کرد.
پیش از این گفته می شد که پدر اوباما مسلمان است و او هنگام معرفی خود از ذکر نام پدرش که حسین می باشد، خودداری می ورزد و وی بعد از جدایی والدین خود و ازدواج مادرش با مردی اندونزیایی، مدتی از سال های کودکی اش را به همراه مادر در کشور مسلمان اندونزی سپری کرده است.
اوباما در اظهاراتی که خطاب به یهودیان یا منتقدان مسیحی اش بیان نمود، تاکید کرد که فرزند فرهنگ یهودی ـ مسیحی است یعنی همان فرهنگی که از آن با عنوان "ارزش های مشترک میان تل آویو و واشنگتن" یاد می کند. اوباما با حرف های خود این شعار را فریاد می زد که هرگز هیچ رابطه ای میان او و هویت و فرهنگ پدری اش وجود ندارد و حتی حاضر نیست نام پدر را نیز بر زبان بیاورد.
این سناتور دموکرات آمریکایی برای آنکه ثابت کند که افکارش زاییده فرهنگ مسیحی ـ یهودی است، متعهد شد که امنیت، رفاه و برتری اسرائیل بر همسایه های مسلمانش را به عنوان هدف و برنامه خود در ده سال آتی قرار دهد و برتری نظامی تل آویو در خاورمیانه را تضمین نماید و به رژیم صهیونیستی جهت افزایش «توان دفاعی اش» جهت مقابله با هر گونه حمله احتمالی کمک نماید.
وی در سخنرانی خود در جمع هفت هزار یهودی که در ایپاک گرد هم آمده بودند، تاکید کرد که دوست حقیقی اسرائیل است و اگر در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پیروز شود، یادداشت تفاهمی را با تل آویو به امضا خواهد رساند که مبتنی بر اعطای سالیانه مبلغ سی میلیون دلار کمک مالی به اسرائیل است که البته مدت زمان آن نیز ده سال خواهد بود.
اوباما در ادامه برای اثبات سرسپردگی خود، به شدت از ایران و جنبش حماس انتقاد کرد و خود را در خصوص مقابله با ایران متعهد دانست و گفت که از تمام توان خود برای مقابله با دست یابی ایران به سلاح هسته ای استفاده خواهد کرد. (البته مشخص نیست که از کدام سلاح صحبت می کند.)
نامزد دموکرات ها در انتخابات آمریکا در واقع با اظهارات خود در خصوص ایران به انتقادهایی پاسخ داد که سناتور مک کین، رقیب جمهوری خواهش از وی به خاطر سخنان پیشینش در باب گفتگو با تهران بیان داشته بود. سناتور مک کین گفته بود: "در مذاکره با ایران تنها نتیجه ای که قابل پیش بینی است، حرف های آنتی سمتیستی مقامات ایرانی و انکار هولوکاست از سوی رئیس جمهور ایران است."
اوباما تمام حرف های گذشته خود در خصوص گفتگو با ایران را نقض کرد و در واکنش به انتقادات مک کین، موضعی کاملا همسو با اسرائیل در خصوص ایران و مسئله فلسطین اتخاذ کرد.
به هر حال، اوباما به وضعیت یک میلیارد مسلمان، منافع آنها و همچنین چیزی که باعث خشم و غضب شان یا رضایت و خشنودی شان می شود، کاملا بی توجه است و تنها رضایت پنج میلیون یهودی ساکن ایالات متحده که نقش بسیاری بر رای دهندگان آمریکایی دارند، در محور توجه وی قرار دارد و اگر چه تعداد یهودیان آمریکا در مقابل جمعیت ۳۰۰ میلیونی این کشور رقم بالایی نیست ؛ ولی این یهودیان هستند که از نظر تبلیغاتی، مالی و سیاسی بیشترین تاثیر را در آمریکا دارند.
به هر حال، کسی اوباما را به خاطر مواضعش سرزنش نمی کند، به ویژه آنکه وی یک روز پیش از انتخابش به عنوان نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا از کلیسای متبوعش تبری جست که دلیل آن نیز اظهارات رئیس کلیسا یعنی کشیش جرمیا رایت در خصوص ضرورت دفاع از حقوق سیاه پوستان بود. در واقع می توان گفت که این مرد حاضر است از همه چیز خود دست بشوید و در مقابل هر کسی که راه را جهت ورودش به کاخ سفید باز کند، سر کرنش و اطاعت فرود آورد.
ضمنا کسی هم در این میان یهودیان را به خاطر آنکه شب و روز برای تامین منافع خود می کوشند و همه را جهت خدمت به اهداف شان مسخر خود گردانیده اند، مذمت و نکوهش نمی کند و تنها طرفی که در این میان شایسته نکوهیدن است، یک میلیارد مسلمانی است که تعدادشان زیاد است ؛ ولی حکم خار و خاشاک را دارند و نه خود و نه حاکمان شان تاثیری در کاخ سفید و یا حتی کشورهای خودشان ندارند.

نویسنده: احمد منصور

منبع : مرکز اطلاع رسانی فلسطین