بنزین، چوب چرخ دولت

مسئله بنزین می‌رود تا به یک معضل بزرگ فراروی دولت تبدیل شود. در حالی که بنزین نه تنها یک معضل نیست بلکه یک فرصت طلایی برای تقویت منابع تامین اعتبار در بودجه کل کشور می‌باشد. اما در ۸ سال گذشته نه دولت و نه مجلس مدعی اصلاحات صورت مسئله بنزین را درک نکردند. صورت مسئله درک نشده بنزین چیست؟‌
صورت مسئله بنزین، قیمت آن نیست که ۸۰ تومان باشد یا ۱۰۰ تومان. صورت مسئله بنزین تناژ مصرف آن نیست که روزی ۷۰ میلیون لیتر اعلام می‌شود بلکه صورت مسئله بنزین این است که اصلا در کشوری که دومین ذخایر گاز طبیعی جهان را در اختیار دارد و هم اکنون روزانه میلیونها مترمکعب گازهای جمع‌آوری نشده در منطقه عسلویه و پارس جنوبی در حال سوختن و هدر رفتن است، چه دست‌هایی در کارند که نمی‌گذارند کار گازسوز کردن خودروها به سامان برسد؟ گاز سوز کردن خودروها نه تنها یک نیاز بلکه یک ضرورت و الزام قانونی عقلی و منطقی است اما به نظر می‌رسد که دست‌هایی در مجلس و دولت، عموما و در شرکت ملی نفت و گاز، خصوصا وجود دارد که هیچ اهتمامی را در این خصوص جایگزینی مصرف سوخت گاز به جای بنزین بر نمی‌تابند. چرا؟
در مملکتی که به تکنولوژی هسته‌ای دست یافته آیا از ساخت یک کپسول گاز عاجز است؟‌در مملکتی که به تکنولوژی نورد لوله بدون درز دست یافته و کاربرد آن را در صنایع موشک‌سازی هم اکنون شاهدیم، چطور از ساخت کپسول گاز و مخزن سوخت خودروها عاجز است؟
جای بسی تاسف است که مجلس و دولت نمی‌دانند در سال گذشته چه مقدار بنزین تولید شده و چقدر وارد شده که اگر آن تولید داخلی به جای مصرف صادر می‌شد و آن واردات اگر انجام نمی‌شد خزانه کشور چند میلیارد دلار را از دست نمی‌داد؟
بعید است در دولت و مجلس کسانی باشند که ندانند در سال ۸۴ بیش از ۱۶ میلیارد لیتر بنزین در کشور هم مصرف شده و هم قاچاق شده که می‌توانست با گازسوز شدن خودروها نه تنها مصرف و وارد نمی‌شد، بلکه صادر هم می‌شد.
۱۶ میلیارد لیتر یعنی روزانه ۴۴ میلیون لیتر تولید داخل و ۹ میلیارد لیتر واردات که اگر خودروها گازسوز می‌شدند (در ۸ سال گذشته دولت مدعی اصلاحات اصلا تمایلی به گازسوز کردن خودروها نداشته است و اکنون کارگزاران منصوب و منتخب همان دولت در حوزه نفت و گاز کشور همان رویه را دنبال می‌کنند) نه تنها این تولید روزانه ۴۴ میلیون لیتر می‌توانست صادر شود و میلیاردها دلار ارز را وارد کشور کند بلکه ما اصلا نیازی نداشتیم تا ۵ میلیارد دلار برای واردات بنزین دو دستی تقدیم خارجی‌ها کنیم.
آیا این رویکرد به جز تسامح و تساهل منتهی به اتلاف بیت‌المال معنا و مفهوم دیگری هم دارد؟
دولت سابق و کارگزارانش اکنون باید به مردم پاسخ گویند، چرا از ۷ میلیون خودروی شماره‌گذاری شده در کشور تنها ۲۱۱ هزار از آنها گازسوز شده؟
دولت اصولگرای احمدی‌نژاد اگر بخواهد راه رفته دولت‌های سابق را در مورد بهینه سازی مصرف سوخت طی کند، از قدر منزلتی کمتر از مسامحه کاران قبلی‌ نزد مردم بهره‌مند خواهد شد. رئیس جمهور باید از مسئولین نفتی و کارگزارانش که بیش از دو دهه است در صنعت نفت جا خوش کرده‌اند بپرسد به چه دلیل در امر گازسوز کردن خودروها مسامحه می‌کنند و چه کسانی چه منافعی در اخلال روند گازسوز کردن خودروها دارند.
دولتی که میلیاردها دلار ارز دارد و از تمام امکانات ساخت و تولید و حتی وارد کردن کیت گازسوز خودرو و کپسول مخزن سوخت خودرو برخوردار است به دستور چه کسی چوب لای چرخ گازسوز کردن خودروها می‌گذارد؟
● مسئولان باید بدانند گازسوز کردن خودروها یعنی چه؟
۱) گازسوز کردن خودروها یعنی به جای مصرف روزانه ۴۴ میلیون لیتر بنزین تولید پالایشگاه‌های داخلی این مقدار را حداقل به قیمت لیتری ۵۰ سنت صادر و حداقل ۸ میلیارد دلار را به نفع خزانه کشور کسب کرد.
۲) گازسوز کردن خودروها یعنی نیازی به اجرای اجزاء و بندهای تبصره ۱۱ که جواز معاوضه نفت خام با بنزین یا معاوضه صدور فرآورده‌ها با بنزین را می‌دهد، نیست.
۳) گازسوز کردن خودورها یعنی جواز برداشت از حساب ذخیره ارزی که مجلس همه ساله در قالب پیچ و خم اجزاء و بندهای تبصره ۱۱ به شرکت نفت می‌داد و می‌دهد، خلاص!
حال چه دست‌هایی هستند که نمی‌گذارند مالیه عمومی کشور از این همه قید و بند و جزء تبصره ۱۱ خلاص شوند؟

رضا جامه‌ ای

منبع : روزنامه رسالت