تبعیض علیه هیلاری کلینتون؛ مشکلی با ریشه های فرهنگی

یادداشت پیش رو، به معنای موافقت با برنامه های سیاست های هیلاری کلینتون در ابراز موافقت برای جنگ در عراق و پاکستان نبوده و تنها به نامزدی وی برای ریاست جمهوری آمریکا به عنوان اولین زن نامزد برای این پست در تاریخ آمریکا می پردازد.
در رقابت های اولیه برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، درست زمانی که کریس راک در شوی زنده تلویزیونی یکشنبه شب ها با کنایه گفت که باراک اوباما وضع نا مساعدتری نسبت به هیلاری کلینتون دارد چرا که همه یک زن سفید پوست را دوست دارند به جز خود زنان سفیدپوست شاید نمی دانست که دارد فلسفه فیلسوف میانه قرن بیستم، سیمون دوبوار را باز کاوی می کند .
دوبوار معتقد بود که زنان به سختی می توانند با یکدیگر متحد شوند و یکدیگر را مورد حمایت قرار دهند چرا که معیشت و وضعیت آن ها تنها وابسته به یک ازدواج خوب است. رقابت آن ها برای کسب شوهر مناسب حسادت جنسیتی آن ها را بر انگیخته و اتحاد زنانه را کم تر می کند.
اگر چه صحبت طعنه آمیز راک خنده حاضران را برانگیخت، اما ما به خوبی می دانیم که زنان سفیدپوست در واقع از جمله افرادی هستند که هنگام رای دادن علاقه خود را به هیلاری یکی پس از دیگری در انتخابات اولیه نشان داده اند. آن ها به هیچ وجه دشمنان هیلاری نیستند در حالی که این فرهنگ و تاریخ است که برای او یک دشمن محسوب می شود.
تغییرات اقتصادی و اجتماعی قرن ۱۹ در آمریکا و اروپا برای جنبش زنان بین المللی فرصتی را مهیا کرد. اسکان در شهرها برای زنان مجرد این فرصت را فراهم کرد تا از مشاغل سنتی که کار کردن روی زمین کشاورزی است فاصله گرفته و جای مردانی را که روانه جنگ ها شده بودند پر کنند. زنان به دنبال مشاغل مردانه سنتی و حقوق شهروندی بودند ، اما این زنان که موج اول فمنیست ها در آمریکای قرن ۱۹ از میان آن برخاسته بودند، چیزی جز رسوایی و بدرفتاری فیزیکی برای شکستن ایده آل های خانگی، تواضع سنتی زنانه و تفاوتشان با مردان به دست نیاوردند .
اما دو قرن بعد از این حضور زنان همچنان ایده آل دنیای مردانه و زنانه جدا، این سو و آن سو در اذهان عمومی وجود دارد و انتقاد بی اهمیت رسانه ای از هیلاری را تغذیه می کند که اتفاقا توجه زیادی را هم جلب کرده است.
اما گوناگونی صداهای زنانه از ویرجینیا ولف گرفته تا باربارا استریسند و خواننده پانک راک کاتلین هانا نشان داده است که زنان توانایی انجام کارهای مشابه با مردان را دارند و این تنها نگاه عمومی است که کارها را به صورت جنسیتی تفکیک کرده و این استاندارد دوگانه، رفتار مورد قبول اجتماعی برای زنان را تا حد کوچکی محدود کرده است .
● گفتار زنانه و نقصان
محقق امور آموزشی، برنیکا سندلر و زبانشناس، دبورا تنن نشان داده اند که سخن گفتن زنان با رفتار زنانه ک صدای آرام، افت و خیز فراوان در گفتار و خشک ایستادن - حاکی از عدم تمایل آن ها به رقابت است، در حالی که کسانی که با قطعیت رفتاری بیش تر (مردانه تر) سخن می گویند - افت و خیز کمتر و نرم ایستادن- پرتکاپوتر به نظر می رسند . چارچوب نقصان که رویکردی سنتی در مطالعات زبان و جنسیت است ، گفتار زنانه را در مقایسه با گفتار مردانه دارای نقصان می بیند.
هنگامی که هیلاری خود را با هنجارهای حاکم بر رویه آوایی زنانه وفق می دهد ، بسیار بیمناک به نظر می رسد . وقتی که او صدایش را با هیجان بالا می برد، به نظر می رسد که تنها فریاد می کشد . این در حالی است که مدام بر تریبون کوبیدن و با احساس سخن گفتن برای یک نامزد زن به عنوان یک عمل هیجانی و غیر قابل کنترل به حساب می آید . پس در این صورت یک نامزد زن ریاست جمهوری چگونه باید صحبت کند؟
به آن دلیل که بیان احساسات عمیقا ریشه در فضای خانگی دارد ، زنانی که به ابراز احساسات خود در محافل عمومی نمی پردازند سنگدل انگاشته می شوند . در عین حال زنانی که احساسات خود را نشان می دهند ، ضعیف و غیر منطقی به نظر می رسند . برای این ادعا می توان به نمونه رسانه ای گفت وگو با هیلاری اشاره کرد در مصاحبه ای که پیش از انتخابات اولیه نیو همپشایر داشت که اکنون به عنوان «لحظه احساسی» هیلاری، در میان مردم شناخته شده است . عده ای هیلاری را در آن گفت وگو یک انسان دیدند ، برخی او را برای رییس جمهور شدن نامناسب دانستند و سایرین نیز چنین تصور کردند که او در ابراز احساسات تنها به فکر وانمود کردن بوده است . در حالی که هیچ نامزد مردمی نیاز ندارد انسانیت خود را به شیوه ای مشابه نشان دهد .
● برخورد دوگانه با هیلاری کلینتون
رفتار دوگانه در مقابل هیلاری برای همه زنان این کشور مدام تکرار می شود . من این موضوع را در تجربیات خودم به عنوان یک استاد دانشگاه و نیز در زنان همکارم در دانشگاه دیده ام . اگر چه تنها باید صلاحیت حرفه ای اهمیت داشته باشد اما همه ما برای شکست هایمان تنها به دلیل زن بودن مورد ملامت قرار گرفته ایم. دانشجویان از ما توقع دارند که بیش تر نقش مراقبتی و بخشندگی را برایشان ایفا کنیم . وقتی که سعی می کنیم با دانشجویان طبق معیارهای آکادمیک برخورد کنیم به عنوان فردی خشن شناخته می شویم .
در مصاحبه ای که با هیلاری پس از انتخابات اولیه نیو همپشایر شد، کیتی کوریک که یکی از همین زنانی است که گرفتار این دوگانگی هستند هیلاری را تحت فشار قرار داد تا تواضع بیش تری نسبت به بردش در نامزدی حزب دموکرات داشته باشد . اما این رفتار قهرمان گونه از هیچ یک از نامزدهای مرد خواسته نمی شود. کد فرهنگی در مورد این مساله واضح است : اعتقاد به مبارزات انتخاباتی عمومی رفتاری مردانه است و زنان باید به همان تواضع سنتی زنانه متوسل شوند .
جنسیت نیز البته بر برداشت جنسی از سن تاثیر گذار است. بر خلاف سال ها نقد این مورد، اما لذت بصری از بدن زنانه هم چنان ذره بین مسلط فرهنگ عمومی برای نظاره بر زنان است: سن برای زنان یک شایستگی محسوب می شود اما برای مردان یک دارایی است .
این برداشت از زنان میانسال به عنوان زنان تاریخ گذشته راه را برای رسانه ها باز گذاشت تا پس از هر بار عقب گرد هیلاری را بازنشسته بدانند، که به ویژه این مورد پس از شکست وی در انتخابات انجمن های حزبی آیوا آشکار بود .
● فرصت های متوالی زنان
ساختار اجتماعی ما از مردان انتظار ندارد که توجه همزمانی به کار و خانواده خود داشته باشند، در حالی که این توقع را از بسیاری از زنان دارند . هیلاری کلینتون نیز مانند بسیاری از زنان دیگر صبر کرده تا دخترش بزرگ شود و تا آن هنگام که بتواند خود را نامزد ریاست جمهوری کند خود را تنها به جاه طلبی های شغلی همسرش محدود کرده است. پس در این صورت فرصت های شغلی برای زنان جامعه ما تا زمان به سر و سامان رساندن خانواده شان چه می شود؟ و آیا زمانی که فرصت حضور در مجامع عمومی را پیدا کردند دیگر باید آن ها را برای رسیدن به مدارج بالای شغلی پیر خواند؟
شاید یکی از بازمانده های منهدم کننده تبعیض جنسیتی در جامعه ما در طول مبارزات انتخاباتی برای ریاست جمهوری، به سادگی نادیده انگاشتن سابقه موثر و طولانی هیلاری در انجام کار ترویجی برای زنان و کودکان است ، در حالی که این موضوع نباید به سادگی کنار گذاشته شود .
چنانچه گزارش های سازمان ملل نشان می دهند ، بسیاری از افراد فقیر جهان زنان و کودکان هستند و هیچ چیز مانند آموزش زنان و اطمینان دادن به آن ها برای دسترسی به مواد غذایی و مراقبت بهداشتی و برنامه تنظیم خانواده سلامت را در یک جامعه اشاعه نمی دهد .
باید به خاطر داشته باشیم که تنها حضور زنان است که می تواند جامعه ما را تغییر دهد.

منبع: womensenews
ترجمه: نیلوفر انسان
پی نوشت: یادداشتی که خواندید نوشته دکتر الیزابت کاتلی، استاد دانشگاه کارولینای شمالی در آمریکا بود. او در این دانشگاه تاریخ موسیقی و مطالعات زنان را تدریس کرده و در زمینه زنان ، موسیقی و مدرنیسم نیز مقالاتی نوشته است .

منبع : روزنامه سرمایه