رفتار منافقانه فرانسه نسبت به اسرای فلسطینی و شالیت

علیرغم اینکه هرگز نمی‌توان میان جلاد و قربانی مساوات قائل شد ولی بد نیست که در اینجا وضعیت این دو را با هم مقایسه کرد تا بدین وسیله میزان دوگانگی و دورویی غرب نسبت به این قضیه مشخص شود. البته تصمیم وزرای اتحادیه اروپا مبنی بر افزایش میزان همکاری با اسراییل که اخیراً اعلام شد، موضع‌گیری و حتی جانبداری غرب نسبت به اسراییل را کاملاً مشخص می‌کند.
این در حالی است که اسراییل ملت فلسطین را تحت محاصره قرار داده و اراضی فلسطین را اشغال کرده است که تمام این اقدامات،‌ اقداماتی غیرقانونی می‌باشند.
صلاح الحموری در آوریل ۲۰۰۵ بازداشت و به ۷ سال زندان محکوم شده است. او از اهالی قدس است و شناسنامه فرانسوی در اختیار دارد وی به خاطر مقاومت علیه اشغالگری راهی زندان شد. گفتنی است که او حتی یک اسراییلی را نیز به قتل نرسانده است.
الحموری طی دو ماه در زندان اسراییل تحت شکنجه روحی و جسمی قرار گرفت. ارتش اسراییل او را از خوردن، آشامیدن، خوابیدن و... محروم کرده و دست و پای وی را به بند درآورده و چشمانش را بسته بودند و به شدت بر صورت او سیلی می‌زدند و همواره الحموری را به بازداشت خانواده‌اش تهدید می‌کردند. لازم به ذکر است که اعضای خانواده الحموری‌ بارها مورد بازپرسی قرار گرفتند و آنها را به مسائل و اقداماتی نادرست متهم می‌کردند.
نکته جالب در اینجا این است که صلاح با وجود اینکه دارای تابعیت فرانسوی بود ولی مقامات فرانسوی هیچ تدبیری برای آزادی وی و یا نجات آن از شکنجه رژیم اشغالگر نیاندیشیدند. نه دادگاه فرانسه و نه پارلمان این کشور هیچ واکنشی از خود نشان ندادند. اما با این حال نمی‌توان تلاشهای وافر سازمانها و حزبهای چپ‌گرا در خصوص حمایت از صلاح الحموری و صدور بیانیه‌ها و منشورات برای محکوم کردن اسراییل را نادیده گرفت.
علاوه بر این سفیر فرانسه از صلاح در بازداشتگاه دیدار کرد. فرانسه که قدس شرقی را شهری اشغال شده می‌داند هیچ اقدامی در خصوص الحموری که از شهروندان فرانسه به شمار می‌آید، انجام نداد بلکه مقامات فرانسه به دنبال بهانه‌ای هستند که شناسنامه فرانسوی را از وی بگیرند چرا که این شخص از خاک میهن اشغال شده خود دفاع می‌کند!!
از زمانی که گیلاد شالیت سرباز اسراییلی در غزه به اسارت درآمد همه با وی به نوع دیگری برخورد کردند. گویی که او به شکار آهو رفته بود نه برای محاصره اهالی نوارغزه. علاوه بر این گروههایی که شالیت را به اسارت درآورده و همه به آنها لقب تروریسم دادند، شالیت را تحت شکنجه قرار نداده‌اند.
همچنین آنها یک نوار ویدیوئی از طریق صلیب سرخ به خانواده‌اش ارسال کردند تا برای آنها ثابت شود که فرزندشان زنده است و با وی با خوبی رفتار می‌شود کاملاً برعکس الحموری که شاباک و بقیه سازمانهای اطلاعاتی آن را تحت وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها قرار دادند.
بد نیست پس از اسارت شالیت نگاهی به واکنش و موضع‌گیری فرانسه بیاندازیم. شالیت نیز دارای شناسنامه فرانسوی می‌باشد. لذا کشور مذکور پس از اسارت گیلاد آزادی هر چه سریعتر وی را در خواست کردند و نسبت به کشته شدن آن هشدار دادند. همچنین رئیس‌جمهور، هیئت دولت و پارلمان فرانسه خواستار آزادی وی شدند.
زمانی که در ژوئن ۲۰۰۶ اسراییل جنگ لبنان را آغاز کرد، فرانسه، اروپا و آمریکا تنها به دنبال آزادی اسرای اسراییل در لبنان و گیلاد شالیت در نوارغزه بودند. اما هیچ کدام نامی از ۱۱ هزار اسیر فلسطینی که ۹۰ تن از آنها حدود ۲۰ سال است که در زندان به سر می‌برند، نبرد.
مقامات و وزرای فرانسه به محض ورود به اسراییل از خانواده شالیت دیدار می‌کردند. از سوی دیگر آنها از طریق میانجی‌گری و اقدامات گسترده بین‌المللی همواره خواستار آزادی وی می‌شدند این در حالی است که ایشان قضیه الحموری را به فراموشی سپاردند و از خانواده و نیز دیدن نمی‌کردند.
البته باز هم تکرار می‌کنم این مقایسه کاملاً اشتباه و نادرست است زیرا نباید میان جلاد و قربانی مقایسه‌ای وجود داشته باشد ولی این مقایسه صرفاً برای پرده برداشتن از اقدامات نابسامان و غیرانسانی کشورهایی است که همواره دم از حقوق بشر، مساوات و برابری می‌زنند، است همه به خوبی می‌دانند که آمریکا و اروپا شهید ابو عمار(یاسر عرفات) را برای برگزاری انتخابات شورای قانونگذاری و ریاستی، تحت فشار قرار دادند و زمانی که ملت فلسطین در سال ۲۰۰۶ از این انتخابات استقبال کرد، اروپا و آمریکا ناراضی شدند زیرا نتایج انتخابات وفق مراد آنها نبود لذا در پاسخ به این پیروزی، ملت مظلوم و بی‌گناه را تحت محاصره و فشار قرار دادند. بنابراین ما اعراب باید بخوبی دریابیم که این اروپا و آمریکا بود که میان جهان عرب شکاف بوجود آورد و شبح اسراییل را در منطقه مستقر کرد.
علاوه بر این اخیراً براساس تصمیم وزرای اتحادیه اروپا اعلام شد که باید میزان روابط با اسراییل را افزایش داد این در حالی است که فلسطین همچنان تحت اشغال است و ملت آن تحت محاصره. ملت فلسطین از ساده‌ترین نیازهای زندگی چون آب، برق، دارو، نفت و غذا محروم مانده است پس چگونه می‌توان در مقابل این پدیده سکوت پیشه کرد. مسئله دردناک این است که اروپا و کشورهای غربی همواره دم از آزادی، دمکراسی و حقوق بشر می‌زنند.

نویسنده: راسم عبیدات
مترجم: اسراء قطبی فرد

منبع : موسسه تحقیقات پژوهشی علمی ـ سیاسی ندا