فرزندانتان را با عمل خود تربیت کنید نه با زبان

‌بسیاری از پدرها و مادرها تربیت را فقط پند و اندرز و امر و نهی کردن می‌دانند. به همین جهت وقتی که بچه به سن رشد رسید خوب و بد را با نصیحت کردن به او یاد می‌دهند. در صورتی که این عقیده کاملاً اشتباه است.
پدرها و مادرها باید بدانند که تربیت کودک از همان روز اول زندگی شروع می‌شود. کودک با چشم‌های خود همه‌چیز را می‌بیند و رفتار خوب یا بد پدر و مادر بر او اثر می‌گذارد. کودک به تدریج که بزرگ شد از کارهای بزرگترها تقلید می‌کند. کودک همیشه نگاهش به پدر و مادر است. رفتار و گفتار آنان برای او سرمشق است. وقتی چند سال گذشت، اگر ببیند حرف‌های پدر و مادر با عملشان فرق دارد، اعتماد او نسبت به آنان کم می‌شود. ‌
اگر پدر و مادر بخواهند، فرزندانی پاکیزه، زرنگ، انسان دوست، اهل زندگی، با ایمان و درستکار داشته باشند باید با عمل خود این کارهای شایسته را به آنان آموزش دهند. حضرت علی (ع) فرموده است: کسی که پیشوای مردم شد، اول باید خودش را اصلاح کند، سپس به اصلاح دیگران بپردازد. قبل از اینکه با گفتار بخواهد دیگران را ادب و اصلاح کند با رفتار پسندیده‌ی خود ادب را به دیگران می‌آموزد. ‌
همان‌طور که گفته شد پدر و مادر و بزرگ‌ترها الگو و سرمشق فرزندان و کوچک‌ترها هستند. اگر پدر و مادر با هم مهربان و صمیمی باشند، کودک خانه‌اش را گرم و با صفا می‌یابد و احساس آرامش و آسایش می‌کند. علاوه بر این، الگو می‌گیرد و در آینده نیز بر همان اساس، رفتار می‌کند.
از طرف دیگر، نزاع و اختلاف‌های پدر و مادر، محیط خانه را برای کودکان ناامن می‌کند و آسایش را از آنان می‌گیرد. این گونه رفتارها نیز در فرزندان آثار بسیار بدی می‌گذارد و در آینده آن را انجام می‌دهند.
پدرها و مادرهایی که در مقابل تربیت فرزندان، احساس مسئولیت می‌کنند، طوری رفتار می‌کنند که در آینده شرمنده و پشیمان نشوند.

عبد الرضا کریم زاده
تهیه‌ کننده: دفتر پژوهش و تألیف کتب و فن‌آوری‌ آموزشی - با نظارت علی باقری مدیر کل دفتر

منبع : روزنامه اطلاعات