پایان خجالت‌آور بلر

تونی بلر هم اكنون به امپریالیست ترین نخست وزیر تاریخ مدرن انگلیس تبدیل شده است. هیچ نخست وزیری، حتی خانم تاچر نیروهای مسلح انگلیس را به این همه جنگ نفرستاد.
از زمان انتخاب بلر در،۱۹۹۷ سربازان بریتانیایی در جنگ ها، بمباران ها یا ماموریت های صلح (در واقع اشغالگری به شیوه استعمار نو) در كوزوو، سیرالئون، افغانستان و عراق شركت داشته اند. اعلام خروج ۱۶۰۰ سرباز انگلیسی از عراق توسط بلر در هفته گذشته، این دوره از تاریخ معاصر انگلیس را به پایان خود رساند.
نظرات ناپخته وی نشان می دهد كه بلر هنوز تجربه نظامی كمتری در مقایسه با برادر بزرگش جورج بوش دارد (بوش، حداقل هرازگاهی به پایگاه هوایی گارد ملی تگزاس می رفت). عقاید بلر آشكار می كند كه علاقمندی وی به مداخله های نظامی به خاطر بی اطلاعی وی از واقعیت جنگ است. حقیقت دارد كه شورای وزیران بلر اولین شورایی در تاریخ بریتانیا است كه در آن هیچ وزیری تجربه نظامی نداشته است.با این وجود سیاست خارجی بلر تنها نشان دهنده ناآگاهی اش از واقعیت جنگ نیست.
مهمترین ایدئولوژیست این سیاست خارجی رابرت كوپر بوده است- مشاور سابق دیپلماتیك بلر كه اكنون مشاور خاویر سولانا است- وی در مقاله ای متاثر كننده در آغاز هزاره خاطر نشان كرد كه در جهان پست مدرن برای حفظ ثبات و رفاه بین المللی، كشورهای غربی بایستی در «كشورهای شكست خورده یا پسامدرن» مداخله كنند. در همان زمان، چند مورخ انگلیسی ایده وینستون چرچیل را در مورد آمریكا زنده كردند.
او معتقد بود كه ایالات متحده چیزی نیست جز ادامه امپراتوری بریتانیا در آن سوی اقیانوس اطلس. بلر از این عقاید برای توجیه «امپریالیسم اخلاقی» جدید خود استفاده می كرد (علاوه بر گرایش شدید وی به آن سوی اقیانوس اطلس).نخست وزیر انگلیس هرچه كه بخواهد بگوید اما عقب نشینی نیروهای انگلیسی هیچ ربطی به وضع جنوب عراق ندارد و كاملا به خاطر سیاست داخلی این كشور است. بلر تابستان آینده از صحنه قدرت خارج می شود.اكثریت مطلق مردم انگلیس با حضور سربازانشان در عراق مخالفند.
جانشین احتمالی بلر،گوردون براون، وزیر اقتصاد فعلی به خوبی آشكار كرده است كه نمی خواهد دوره نخست وزیری اش به خاطر حماقت های بین المللی بلر تیره و تار شود. رییس جدید ارتش انگلیس، تصدیق كرده است كه حضور نظامی در عراق بی معنا است و درخواست خروج نیروهای انگلیسی از عراق را خواستار شده است تا حضور انگلیس در افغانستان تقویت شود.
بلر در میان همراهان تاریخی خود، افكار عمومی، جانشین و ژنرال هایش هیچ چاره ای نداشته است.با این وجود، آنچه كه اجازه می دهد این خروج نیروها صورت گیرد، بهبودی وضع جنوب عراق نیست، بلكه منطقه ای كاملا شیعه نشین است.
اگرچه ارتش عراق از قبل بهتر كار می كند، اما هنوز مسلط نیست.بوش نیز بسیار خوشحال می شد كه اقدامی مشابه انجام دهد و عقب نشینی نیروهای آمریكایی را آغاز كند، اما متحدان سنی وی این اجازه را نمی دهند. بریتانیایی ها كه به رغم مقاصد نئوامپریالیستی بلر، از اهمیت ژئواستراتژیكی مشابه آمریكا برخوردار نیستند و به همین علت مشكلات واشنگتن را ندارند و در حال تسلیم شدن هستند.

نویسنده: شاون ریوردان تحلیلگر مسایل ژئواستراتژیك و دیپلمات سابق انگلیسی

منبع : روزنامه ابرار