با کودکان خجالتی چه کنیم؟

شرکت در فعالیت‌های اجتماعی و بازی با همسالان از خجالتی شدن کودکان پیشگیری می‌کند.
ایرج کریمی مجرد روانشناس با اشاره به اینکه خجالت یک نوع اختلال خلقی است که عوامل محیطی در آن نقش چشمگیری دارد؛ گفت: تمامی اختلالات روحی و روانی دارای زمینه ژنتیکی و اکتسابی هستند.
این روانشناس افزود: وجود علائم اضطراب اجتماعی، اضطراب فراگیر و فوبیا در والدین می تواند در آینده به اختلال وسواس و خجالت در کودکان منجر شود.
کریمی تصریح کرد: شرایط بد محیطی، خشونت و پرخاشگری در خانواده، شوک های عصبی، طلاق، اعتیاد، عدم روابط موثر و سازنده بین والدین و نداشتن ارتباط دوستانه با فرزندان زمینه بروز خجالت را در کودکان فراهم می‌کند.
وی ادامه داد: عدم قدرت تصمیم گیری و توان نه گفتن در برابر پیشنهادها فرد را به سمت کج روی و ناهنجاری های رفتاری هدایت می‌کند.
کریمی افزود: توجه به بهداشت روان، مشاوره‌های قبل از ازدواج، روان درمانی و خانواده درمانی تا حد زیادی می تواند در تغییر رفتارها و  پیشگیری از بروز این عارضه در کودکان موثر واقع شود؛ خانواده درمانی در روانشناسی کودک دارای اهمیت فراوان است.
وی در خصوص چگونگی ایجاد روحیه اجتماعی در کودکان گفت: اجتماعی شدن کودکان باید از همان روزهای اول پس از تولد آغاز شود علاوه برآن شرکت در فعالیت های اجتماعی، بازی با همسالان و ورود کودکان پس از 2 سالگی به مهدهای کودک تا حد زیادی می تواند در پیشگیری و درمان خجالتی بودن فرزندمان موثر باشد.