تربیت کودکان و دخالت های دیگران

شهرزاد: تربیت فرزند، به خودی خود، کار آسانی نیست. این کار، وقتی ابعاد سخت‌تری به خود می‌گیرد که دیگران هم وارد گود شوند و در شیوه تربیت ما دخالت کنند. شنیدن جملاتی مانند "حق نداری به بچه این رو بگی" یا بدتر از آن، "مگه ما با تو این رفتار رو داشتیم"، در مقابل چشمان فرزندمان، موقعیت خوبی نیست. اغلب اوقات، این تذکرها، از طرف مادربزرگی داده می‌شود که به خاطر شرایط کاری ما، نصف روز را عهده‌دار نگهداری از فرزندمان است. ما به شما، چند راه‌کار ساده را پیشنهاد می‌کنیم.

 

 

 

1. قوانین، غیرقابل تغییر است

 

باید بدانیم که فرزندمان، هر چه‌قدر هم که کوچک باشد، ماهی‌گیر توانایی است! او، در اولین فرصت پیش آمده، از آب گل‌آلوده، ماهی خواهد گرفت. برای اجتناب از این موقعیت باید قوانین ثابتی درباره تربیت‌اش وضع کنیم و تحت تاثیر هیچ موقعیتی، آن‌ها را تغییر ندهیم. مادر و پدر باید در وضع و اجرای این قانون‌ها، با هم هماهنگ باشند.

 

 اگر فرزندمان، بخشی از روز را با والدین ما سپری می‌کند، می‌توانیم این قوانین را برایشان توضیح بدهیم و از آنان بخواهیم در نبود ما، این قوانین را اجرا کنند. بهتر آن است که جمله خود را با این کلمات آغاز کنیم: "می‌دانم که شما هم ... را به اندازه من دوست دارید؛ برای همین..." باز بهتر است که مادر، این خواهش را از والدین خود و پدر هم این خواهش را با والدین خود مطرح کند تا کدورتی پیش نیاید. والدین ما می‌توانند در نبود ما، با گفتن جمله "همون‌طور که بابا یا مامان خواستن، شما باید ..."، ما را در تربیت همگون و یکسان کودک یاری کنند.

 

رودربایستی شما در حضور دیگران و نشان ندادن واکنش همیشگی، به معنای عدم قاطعیت شما برای کودک است.

 

2.مدیر توانایی باشید

 

گاهی حرکات نسنجیده ما باعث بروز دخالت دیگران می‌شود. مثلا وقتی فرزندمان، درست وسط خانه، توپ بازی می‌کند و ما چیزی نمی‌گوییم تا این‌که سرانجام، چیزی را بشکند و آن وقت، ما با قیافه‌ای برآشفته، سراغ‌اش می‌رویم تا تنبیه‌اش کنیم یا فریاد می‌کشیم، حتما واکنش دیگران را برمی‌انگیزیم.

 

این‌جا، مقصر شمایید! زیرا اگر این قانون را که "خانه جای توپ بازی نیست"، به‌موقع اجرا می‌کردید و با مدیریت درست موقعیت، از همان ابتدا، مانع توپ بازی او در خانه می‌شدید، کار به شکسته شدن اشیاء، عصبانیت شما و دخالت دیگری در امر تربیت‌تان نمی‌رسید.

 

 

3. کودک، همیشه تحت نظرتان باشد

 

"جلوی ما، به نوه‌ام چیزی نگو" یا "...جون، توی خونه ما، می‌تونه هر کاری که دوست داره، بکنه"؛ در این موقعیت‌ها، بکن و نکن گفتن به کودک، غیرممکن به نظر می‌رسد. پس، بهتر است راه‌کاری غیر از حرف زدن پیدا کنیم. این کار می‌تواند لبخند یا چشمک زدن یا فرستادن بوسه برای کودک، وقتی که کار خوبی می‌کند یا یک اخم یواشکی یا درشت کردن چشمان، وقتی کار خطایی کرد، باشد.

 

 

4. یادآوری قوانین

 

ما می‌توانیم قبل از رفتن به میهمانی، چند قانون را به‌طور مختصر، به کودک یادآوری کنیم. جملات باید کوتاه و واضح باشند و در طول راه، مثلا در ماشین، چند بار تکرار شوند؛ مثلا "بیش‌تر از دوتا شکلات نباید بخوری" یا "تا بهت تعارف نکردند، چیزی برندار". تعداد قانون‌ها را زیاد نکنید و در موردشان، زیاد از حد سخنرانی نکنید، چون کودک، تمرکز خود را از دست می‌دهد و سردرگم می‌شود.

 

اگر بچه‌ها، قوانین خانه را درک کنند و اگر شما، در برخوردتان با او، ثبات و قاطعیت داشته باشید، در موارد گذرا، رفتار بچه‌ها تغییر نمی‌کند.

 

5. برنامه کودک را تغییر ندهید

 

تا می‌توانید، سعی کنید برنامه روزانه کودک خود را تغییر ندهید. در تعطیلات یا میهمانی‌ها، بیش‌تر وقت‌ها، ساعت‌های خواب و استراحت و تغذیه کودک‌مان به هم می‌ریزد. کودک، خسته، بدخواب و بدقلق می‌شود و کارهایی می‌کند که به عصبانیت ما و واکنش دیگران منجر می‌شود. به همین خاطر، سعی کنید در صورت دعوت شدن به میهمانی‌های طولانی‌مدت، کودک را به کسی سپرده و او را نبرید یا در طول میهمانی یا تعطیلات، به ساعت‌های خواب و استراحت‌اش توجه کرده و به‌موقع او را بخوابانیم‌.