آزمایشات رفلکس نوزاد، عملکرد سیستم عصبی

تا زمانی که قابلیت های جسمانی و ذهنی فرزندتان رشد کند، رفلکس های غریزی و درونی او هستند که می توانند شاخصی برای رشد و تکامل نوزاد به ما بدهند. پزشکان می توانند این رفلکس ها را امتحان کنند تا وضعیت سلامت عمومی نوزاد را برآورد نمایند و عملکرد مناسب سیستم عصبی مرکزی او را بررسی کنند. نوزادان نارس معمولا چنین واکنش هایی را مانند نوزادان کامل از خود نشان نمی دهند.

 

با اینکه بیش از هفتاد رفلکس اولیه در نوزادان شناسایی شده است پزشک فقط چند رفلکس انتخاب شده را در نوزاد مورد آزمایش قرار می دهد. دو رفلکسی که بیش از دیگر موارد شناخته شده اند و خود شما نیز می توانید آن ها را انجام دهید شامل رفلکس دنبال رفتن (چرخش سر به سمت انگشت) و رفلکس گرفتن در مشت می باشند. سعی نکنید رفلکس مورو را در خانه انجام دهید زیرا ممکن است موجب ترس و گریه نوزاد شود.
رفلکس خزیدن: وقتی نوزاد را رو به شکم روی سطحی قرار دهید به طور اتوماتیک حالتی شبیه به خزیدن به خود می گیرد. لگن خود را بالا می دهد و زانوهایش را به سمت داخل شکم بالا می آورد. وقتی پاهایش را به عقب پرتاب می کند شکل مبهمی از خزیدن نشان می دهد. این حرکت خزیدن واقعی نیست و این رفتار به محض اینکه پاها از حالت جمع شده خارج شوند و نوزاد صاف دراز بکشد ناپدید می شود.
رفلکس راه رفتن: اگر نوزاد را از زیر شانه هایش بگیرید به طوری که در وضعیت صاف قرار بگیرد و پاهایش سطح سفتی را لمس کند پاهایش را در حالتی شبیه به راه رفتن حرکت خواهد داد. این رفلکس در سه تا شش هفته ناپدید می شود و چیزی نیست که در راه افتادن نوزاد موثر باشد.
رفلکس قرار گرفتن: این رفکلس شباهت زیادی به رفلکس راه رفتن دارد. اگر نوزاد را صاف از زیر شانه هایش بگیرید و پاهای او را به لبه میز تماس بدهید او پاهایش را شبیه به حالت بالا رفتن از پله بالا می آورد. چنین رفلکسی در دست نوزاد نیز وجود دارد. اگر پشت ساعد نوزاد را با لبه میز تماس دهید دستش را بلند می کند.