تعیین جنسیت با روش پی جی دی، چگونه؟

PGD، تشخیص ژنتیکی بیماری ها و تعیین جنسیت پیش از بارداری
تشخیص ژنتیکی پیش از لانه گزینی یا (Preimplantation genetic testing )PGD  تکنیکی است که برای شناسایی نقص ژنتیکی در جنین توسط لقاح آزمایشگاهی  (IVF) قبل از بارداری انجام می شود. در این روش، رویان قبل از لانه گزینی در رحم، توسط بیوپسی ازلحاظ بیماری های ژنتیکی مورد ارزیابی قرار می گیرد. PGD زمانی انجام می شود که یک یا هر دو والد دارای اختلال ژنتیکی شناخته شده باشند، در این حالت با آزمایش بر روی رویان ناقل بودن آن به اختلال ژنتیکی مشخص می گردد. از این روش برای تعیین قطعی جنسیت جنین قبل از بارداری نیز استفاده می شود.   از آنجا که در PGD ، فقط جنین سالم به رحم برای لانه گزینی منتقل می شود، PGD یک روش جایگزین مناسبی برای روش های ارزیابی جنین بعد از بارداری (PND) مانند آمنیوسنتز یا نمونه پرزهای جفتی(CVS) است که غالبا به دلیل ایجاد مشکلات جدی تصمیم به ختم بارداری یا سقط جنین و در نتیجه ایجاد نتایج نامطلوب می شود. PGD ​​و PGS در حال حاضر تنها گزینه موجود برای اجتناب از به خطر افتادن رویان مبتلا به یک بیماری ژنتیکی قبل از لانه گزینی است.   انجام PGD در خانم هایی که سابقه سقط جنین به دلیل بیماری ژنتیکی جدی دارند و یا افزایش سن مادر، با هدف بهبود بارداری و تولد زنده، صورت می گیرد.

مراحل انجام PGD عبارتند از:
مرحله 1. انجام لقاح آزمایشگاهی (IVF ) برای جمع آوری تخم های بارور.
مرحله 2. رشد جنین به مدت چند روز در آزمایشگاه ( به مدت دو تا سه روز تا زمانی که سلول هاتقسیم شوند و رویان حدودا از هشت سلول تشکل شود)
مرحله 3. حذف یک یا دو سلول (بلاستومر) توسط یک امبریولوژیست
گام 4. بررسی اختلالات کروموزومی در رویان انتخاب شده توسط بیوپسی، که منجر به بیماری ژنتیکی در خانواده می شود، یا تعیین جنسیت جنین
مرحله 5. یک، دو یا سه امبریوسیت برای رشد به رحم منتقل می شود.
مرحله 6. بقیه امبریوسیت ها برای استفاده بعدی فریز می شوند امبریوسیت های مختلف برای تحقیقات بعدی استفاده می شوند  و یا آنها را از بین می برند.