چرا به حضرت عیسی (ع) مسیح می گفتند؟

در وجه تسمیه عیسی بن مریم (علیهما السلام) به" مسیح" سه قول وجود دارد:
۱) مسیح از ماشِیَح که واژه ای عبری و به معنای مسح و تدهین شده می باشد، گرفته شده است،حضرت عیسی (ع) را از آن جهت مسیح …

در وجه تسمیه عیسی بن مریم (علیهما السلام) به" مسیح" سه قول وجود دارد:

۱) مسیح از ماشِیَح که واژه ای عبری و به معنای مسح و تدهین شده می باشد، گرفته شده است،حضرت عیسی (ع) را از آن جهت مسیح می نامیدند که یهودیان بر اساس یک سنت دیرینه رهبران بزرگ سیاسی اجتماعی و سلاطین را طی مراسمی با روغنی مقدس مسح می کرده اند(چنانکه در کتاب اول سموئیل باب دهم جملات ۱-۲ آمده است که شاؤل (طالوت) توسط سموئیل مسح شده است: « پس سموئیل ظرف روغن را گرفته بر سر وی (شاؤل) ریخت و گفت : آیا این نیست که خداوند تو را مسح کردتا بر میراث او حاکم شوی .») تا به این وسیله آنان تقدس و حرمتی والا یافته و واجب الاطاعهٔ گردند. اما حضرت عیسی (ع) را مجازا مسیح خوانده اند زیرا توسط کسی با روغن مسح نشده بود.چنانکه یهودیان کورش کبیر را نیز به خاطر نجات دادنشان از اسارت بخت النصر مجازا مسیح می خوانند.[۱]

۲) مسیح به معنای ناجی (نجات دهنده ) است، زیرا که آمدنش را پیامبران بنی اسرائیل به ویژه حضرت یحیی (ع) به ملت یهود نوید می دادند، هرچند بعد از ظهور به مخالفت و دشمنی با وی پرداخنه و پیامبری اش را از اساس مورد انکار قرار دادند. ولی به عقیده مسیحیان حضرت عیسی (ع) همان مسیح موعود است چنانکه در انجیل یوحنا(باب ۴جملات ۴۲-۴۳) آمده:«.....زیرا خود شنیده و دانسته ایم که او درحقیقت، مسیح و نجات دهنده عالم است».[۲]

۳) کلمه" مسیح" به معنای ممسوح است. و اگر آن جناب را به این نام نامیدند، به این مناسبت بوده که آن جناب ممسوح به یمن و برکت بوده و یا برای این بوده که آن جناب ممسوح به تطهیر از گناهان بوده و یا با روغن زیتونِ تبرک شده، ممسوح گشته، چون انبیاء روغن زیتون به خود می‏مالیدند و یا بدین جهت است که جبرئیل بال خود را در هنگام ولادت آن جناب بر بدن او مالیده تا از شر شیطان محفوظ باشد و یا برای این بوده که آن جناب همواره دست بر سر ایتام می‏کشیده و یا برای این بوده که دست بر چشم اشخاص نابینا می‏کشیده و آنان را بینا می‏کرده و یا بدین جهت مسیحش خواندند که دست بر بدن هیچ بیماری نمی‏کشیده مگر آنکه شفا می‏یافته، اینها وجوهی است که در وجه تسمیه عیسی بن مریم (ع) به مسیح ذکر کرده‏اند.

لیکن آن وجهی که می‏توان بدان اعتماد نمود این است که لفظ مسیح در ضمن بشارتی که جبرئیل به مادرش داده بود آمده، و قرآن آن بشارت را چنین حکایت نموده:

" إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَهٍٔ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ ..."

"مسیح فرستاده خدا و کلمه‏ای است که خدا آن را به مریم القا کرد و روحی است از او." سوره نساء آیه ۱۷۱"