شپش

وقتی آقای رحیمی روی صندلی اتوبوس جا گرفت، در ردیف جلو دو نفر با صدای رسا سرگرم صحبت بودند.
ـ فرمودید نسبتی با سلسلهٔ قجر دارید؟
ـ آقای محترم سلسلهٔ قجر نیست قاجار است و من نسل …

وقتی آقای رحیمی روی صندلی اتوبوس جا گرفت، در ردیف جلو دو نفر با صدای رسا سرگرم صحبت بودند.

ـ فرمودید نسبتی با سلسلهٔ قجر دارید؟

ـ آقای محترم سلسلهٔ قجر نیست قاجار است و من نسل چهارم از آن سلسله‌ام.

ـ خوشوقتم، چه سعادتی!

ـ خواهش می‌کنم!

ـ سلسلهٔ خیلی با مزه‌ای داشتید!

ـ سلسله که با مزه نمی‌شود آقا، داشتید هم درست نیست، داریم!

ـ بله، درست می‌فرمایید. فهمیدم. بفرمایید به کدام یک از بزرگان این سلسله نزدیک‌تر هستید؟

ـ مثل این‌که متوجه عرایضم نشدید، سلسلهٔ پر افتخار قاجار!

ـ بله. منظورم این است که پدرجد جنابعالی ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه، فتحعلی شاه بودند یا...؟

ـ چه فرقی می‌کند آقا؟ مهم این است که جملگی به این کشور خدمت کردند و نام نیک به یادگار گذاشتند.

ـ واقعاً گذاشتند؟

ـ سر در نمی‌آورم! یعنی حضرت‌عالی تردید دارید؟

ـ خیر، نخیر، بالاخره هر کدام از حضرات زنان متعددی داشتند و حرمسرا و سرسره و...

ـ ای آقا! انسان باید نظربلند باشد، مسایل شخصی هر کس به خودش مربوط می‌شود و زندگی خصوصی مردم هم حریم خاص خودش را دارد. ضمن این که تحریف و مزاح‌های ناشایست تاریخی نسبت به خاندان جلیل قاجار را نباید چندان جدی تلقی کنید.

ـ می‌فهمم! راستی احمد شاه هم مرد جسوری بود.

ـ همان‌طور که می‌دانید همهٔ بزرگان سلسلهٔ قاجار جسور بودند و وطن‌پرست.

ـ خوش به حال شما که چنین پشتوانهٔ پرافتخاری دارید. سلسله‌ای برگزیده از فرزندان جسور و حلال‌زاده!

ـ متشکرم. زهی به درایت شما.

ـ راستی بالاخره معلوم شد آن همه بچه‌های قد و نیم‌قد دربار شما تخم و ترکهٔ که بودند؟

ـ مزاح می‌فرمائید آقا! آن‌وقت‌ها که شناسنامه در کار نبود، مجبور بودند اصل و نسب تک‌تک نوزادان را پشت صفحهٔ آخر کلام الله یادداشت کنند، که بعدها رضاخان قلدر معلوم نشد با آن‌ها چه کرد، ولی همهٔ این‌ها در دل تاریخ ثبت است و ابداً جای نگرانی نیست.

در این فاصله بی‌اختیار چشم آقای کنجکاو به حاشیهٔ کت نسل چهارم سلسلهٔ پر افتخار قاجار افتاد و زبانش بند آمد: شپش!

جاهد جهان‌شاهی