تنبیه بدنی کودکان، عاملی مهم دروغگویی

ايسنا: پروفسور ويكتوريا تالوار از دانشگاه مك گيل و دستيارش پروفسور كانگ لي از دانشگاه تورنتو در مطالعات خود دو گروه از كودكان را كه درگروه سني 3 و4 ساله بودند در شرايط مختلف با هم مقايسه كردند. گروه اول در يك مدرسه خصوصي ثبت‌نام شده بودند كه اين مدرسه به روش‌هاي سنتي مثل استفاده از تركه و فلك براي تنبيه دانش‌آموزان اداره مي‌شد. گروه دوم نيز در يك مدرسه خصوصي ديگري ثبت نام شده بودند كه شيوه اداره آن با سيستم‌هاي آزادانه‌تر و با مقررات آسانتر بود. رفتار تك تك كودكان به طور جداگانه در هر دو مدرسه تحت مطالعه قرار گرفت.

به گزارش يونايتدپرس، در ادامه آزمايشات از كودكان خواسته شد در يك بازي «حدس بزن» شركت كنند. متخصصان كه در اين بازي با كودكان همراه بودند از آنها درخواست مي‌كردند كه وقتي در اتاق تنها هستند دزدكي به اسباب بازي كه داخل اتاق گذاشته شده بود، نگاه نكنند. تقريبا اكثر كودكان وقتي تنها مي‌شدند به رغم توصيه متخصصان، اين كار را انجام مي‌دادند. اما نتايج ارزيابي‌ها معلوم كرد كودكاني كه در گروه اول يعني در مدرسه خصوصي با روش سنتي و تنبيهي ثبت‌نام كرده بودند در پاسخ به اين سوال كه آيا دزدكي اسباب بازي را ديده‌اند تقريبا همگي‌شان دروغ مي‌گفتند و جواب منفي مي‌دادند، در حالي كه كودكان در گروه دوم كه در مدرسه تنبيه نمي‌شدند، فقط حدود 50 درصد در مورد نگاه كردن به اسباب بازي دروغ مي‌گفتند.

بعلاوه معلوم شد كودكاني كه به دليل تنبيه شدن توانستند بار اول دروغ بگويند در پاسخ به سوالات بعدي درباره جزئيات و مشخصات اسباب‌بازي، خيلي بهتر پاسخ‌هاي غيرصحيح و فريب دهنده مي‌دادند تا معلوم نشود كه دروغ گفته‌اند.

اين مطالعه در مجله رشد كودك به چاپ رسيده است.