پنجشنبه, ۱۱ بهمن, ۱۴۰۳ / 30 January, 2025
مجله ویستا
بدغذایی کودکان، بررسی دلایل
1) مصرف بیش از حد نوشیدنی ها به ویژه شیر و نوشیدنی های تهیه شده از مرکبات: سبب کاهش اشتهای کودک برای صرف غذاهای جامد و اصلی می شود.
2) تداوم مصرف غذاهای نیمه جامد در سال دوم زندگی: ممکن است کودک در این صورت از خوردن غذاهای جامد با قوام سفت تر یا قطعات جامد مواد غذایی خودداری کند. عدم پیشرفت کافی مهارت های مربوط به جویدن غذا معمولا در کودکانی دیده می شود که در سنین حدود 6 -7 ماهگی به بعد مواد غذایی با قوام سفت تر به آنها عرضه نشده است. ممکن است والدین بین ارائه غذاهای با قوام مناسب که از سوی کودک پذیرفته نمی شود و یا تداوم ارائه همان غذاهای قوی که برای کودک آشنا هستند اما قوام مناسب برای سن او را ندارند مردد بمانند چرا که می پندارند با انتخاب گزینه دوم حداقل کودک مقداری مواد غذایی دریافت می کند.
3) فقدان تنوع کافی در غذاهای عرضه شده به کودک: برخی کودکان کم سن در انتخاب آن چه می خواهند بخورند بسیار سخت گیر هستند و ممکن است فقط طیف محدودی از غذاها را مصرف نمایند و برای والدین هم آسان تر است غذاهایی را که از پذیرش آنها توسط کودک اطمینان دارند به او عرضه نمایند.
4) قواعد غلط در زمان بندی وعده های غذا: ارائه میان وعده در فواصل زمانی نزدیک به زمان صرف وعده های اصلی و یا عدم رعایت فواصل زمانی منظم در طول روز برای وعده های غذا، که ممکن است سبب بی اشتهایی کودک شوند.
5) عدم جذابیت کافی غذای ارائه شده: کودکان ممکن است با دیدن یک بشقاب خیلی بزرگ پر از غذا، سر خورده شوند. وعده های غذایی که به مقادیر کمتر و به صورت رنگارنگ و زیبا به کودک عرضه می شوند برای او جذاب تر هستند.
6) اضطراب والدین: اغلب نسبت به آن چه کودکان می خورند و یا نمی خورند بسیار حساس هستند و اکثرا تصوری غیر واقعی از آن چه کودک باید بخورد دارند. وقتی کودک از خوردن غذا به مقدار مورد انتظار آنان امتناع می کند این مسئله ممکن است در رفتار والدین اثر کرده و سبب اعمال فشار به کودک برای صرف غذا شود.
7) واکنش های نامطلوب غذایی و ناراحتی های روانی: ممکن است یک کودک کم سن با خوردن یک ماده غذایی خاص دچار استفراغ شده و یا آن غذا به گلویش جسته و به او احساس خفگی دست داده باشد. هر تجربه منفی از خوردن یک غذای خاص که در خاطره کودک بماند می تواند منجر به امتناع از غذا خوردن نیز در کودک به دنبال تولد یک فرزند جدید در خانواده و یا سایر حوادث دیده شود که کودک این کار را برای جلب توجه مجدد والدین به سوی خود، انجام می دهد.
8) مشکلات رفتاری: برخی کودکان همکاری خوبی ندارند و توجه آنان به سرعت از غذا خوردن منحرف شده و کنترلشان در اوقات صرف غذا دشوار می شود. والدین نیز اغلب مهارت های کافی برای اداره کردن رفتار کودک خود و تشویق او به آرام نشستن در زمان غذا خوردن را ندارند.
2) تداوم مصرف غذاهای نیمه جامد در سال دوم زندگی: ممکن است کودک در این صورت از خوردن غذاهای جامد با قوام سفت تر یا قطعات جامد مواد غذایی خودداری کند. عدم پیشرفت کافی مهارت های مربوط به جویدن غذا معمولا در کودکانی دیده می شود که در سنین حدود 6 -7 ماهگی به بعد مواد غذایی با قوام سفت تر به آنها عرضه نشده است. ممکن است والدین بین ارائه غذاهای با قوام مناسب که از سوی کودک پذیرفته نمی شود و یا تداوم ارائه همان غذاهای قوی که برای کودک آشنا هستند اما قوام مناسب برای سن او را ندارند مردد بمانند چرا که می پندارند با انتخاب گزینه دوم حداقل کودک مقداری مواد غذایی دریافت می کند.
3) فقدان تنوع کافی در غذاهای عرضه شده به کودک: برخی کودکان کم سن در انتخاب آن چه می خواهند بخورند بسیار سخت گیر هستند و ممکن است فقط طیف محدودی از غذاها را مصرف نمایند و برای والدین هم آسان تر است غذاهایی را که از پذیرش آنها توسط کودک اطمینان دارند به او عرضه نمایند.
4) قواعد غلط در زمان بندی وعده های غذا: ارائه میان وعده در فواصل زمانی نزدیک به زمان صرف وعده های اصلی و یا عدم رعایت فواصل زمانی منظم در طول روز برای وعده های غذا، که ممکن است سبب بی اشتهایی کودک شوند.
5) عدم جذابیت کافی غذای ارائه شده: کودکان ممکن است با دیدن یک بشقاب خیلی بزرگ پر از غذا، سر خورده شوند. وعده های غذایی که به مقادیر کمتر و به صورت رنگارنگ و زیبا به کودک عرضه می شوند برای او جذاب تر هستند.
6) اضطراب والدین: اغلب نسبت به آن چه کودکان می خورند و یا نمی خورند بسیار حساس هستند و اکثرا تصوری غیر واقعی از آن چه کودک باید بخورد دارند. وقتی کودک از خوردن غذا به مقدار مورد انتظار آنان امتناع می کند این مسئله ممکن است در رفتار والدین اثر کرده و سبب اعمال فشار به کودک برای صرف غذا شود.
7) واکنش های نامطلوب غذایی و ناراحتی های روانی: ممکن است یک کودک کم سن با خوردن یک ماده غذایی خاص دچار استفراغ شده و یا آن غذا به گلویش جسته و به او احساس خفگی دست داده باشد. هر تجربه منفی از خوردن یک غذای خاص که در خاطره کودک بماند می تواند منجر به امتناع از غذا خوردن نیز در کودک به دنبال تولد یک فرزند جدید در خانواده و یا سایر حوادث دیده شود که کودک این کار را برای جلب توجه مجدد والدین به سوی خود، انجام می دهد.
8) مشکلات رفتاری: برخی کودکان همکاری خوبی ندارند و توجه آنان به سرعت از غذا خوردن منحرف شده و کنترلشان در اوقات صرف غذا دشوار می شود. والدین نیز اغلب مهارت های کافی برای اداره کردن رفتار کودک خود و تشویق او به آرام نشستن در زمان غذا خوردن را ندارند.
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست