برای داشتن «فرزند باشخصیت» بخوانید

ایسنا: جواد درستکار اظهار کرد: بر طبق نظریه یادگیری اجتماعی، انجام بسیاری از رفتارهای افراد ناشی از مشاهده رفتار دیگران است. کودکان، بسیاری از الفاظ، کلمات و رفتارهایی را که از خود بروز می‌دهند ناشی از چیزهایی است که مشاهده کرده‌اند پس والدین باید دقت کنند که در صحبت کردن و رفتار کردن الگوی مناسبی برای فرزندانشان باشند.
وی با بیان اینکه کودکان دوست دارند در خانه و محیط‌های دیگر خود را عضوی فعال و موثر احساس کنند، تصریح کرد: فرزندان از طفیلی بودن و سربار جامعه بودن بدشان می‌آید، از این رو در محیط خانواده باید به کودک نقش و مسئولیت داد.

وی با اشاره به اینکه لازم است والدین در محیط خانه وظایف و مسئولیت‌هایی را در حد توانایی فرزندانشان در اختیار آن‌ها بگذارند، تأکید کرد: واگذاری مسئولیت نقش مؤثری را در احساس شخصیت کودکان داشته و آن‌ها را متعهد و مسئول بار خواهد آورد و در امور زندگی ورزیده می‌سازد و به این ترتیب در مسئولیت‌های بالاتر در آینده نقش بهتری را ایفا می‌کنند.
این کارشناس ارشد روانشناسی کودک گفت: با زور و اجبار نمی‌توان بچه‌ها را وادار به انجام کارهای خوب و ترک اعمال بد کرد چراکه امر تربیت، تحمیلی نیست، بکارگیری زور باعث می‌شود فرزندان نسبت به والدین بدبین و متنفر شوند و آنان را بی‌منطق و زورگو تصور کنند و در نهایت خواسته والدین را اجرا نکنند و مخفیانه و به دور از چشمشان مرتکب آن عمل شوند.
درستکار خاطرنشان کرد: بعضی والدین از سر دلسوزی و خیرخواهی به صورت افراطی وارد عمل شده و همه مشکلات ریز و درشت فرزندان خود را حل و فصل می‌کنند و حتی گاهی اجازه نمی‌دهند بخش کوچکی از بار مشکلات جزئی هم بر دوش فرزندانشان باشد.
اساسی‌ترین و ثمربخش‌ترین راه برای رشد شخصیت کودک و برخورداری از استقلال فکری و اعتماد به نفس در زندگی، احترام به کودک است اگر کودکان احساس کنند در محیط اجتماعی خانواده احترام افراد محفوظ است و توهین، تحقیر و جسارت در کار نیست و بزرگترها به کوچکترها و کوچکترها به بزرگترها احترام می‌گذارند کم کم علاوه بر اینکه اهمیت احترام‌گذاری را درک می‌کنند و خودبخود انسانی محترم و با شخصیت بار می‌آیند.
وی افزود: چنین روشی صحیح نبوده و نتایج آن بار آمدن افرادی ضعیف، ناتوان، ناپخته، متکی و وابسته در آینده است. اجازه دهید فرزند شما بخشی از مشکلاتش را خودش حل و فصل کند و نقش شما، نقش نظارتی و هدایتی باشد.
درستکار گفت: به طور کلی نیازهای انسان به دو طبقه مادی و معنوی تقسیم می‌شود. نیازهای عاطفی کودکان از جمله، نوازش کردن، بوسیدن، گوش کردن به صحبت‌های کودک، دور هم نشستن والدین و فرزندان و صحبت کردن در مورد مسائل مختلف، تشویق کودک به خاطر انجام موفقیت‌آمیز تکالیف و ... می‌تواند تاثیر بسزایی در رشد و شخصیت کودک داشته باشد.
درستکار با بیان اینکه اگر می‌خواهید فرزندتان به شما توهین نکند باید شما نیز به او توهین نکنید و به او احترام بگذارید، یادآور شد: والدین باید با کودکانشان همانند یک شخص و دوست واقعی برخورد کنند، هنگامی که می‌خواهید خطا و اشتباهی را تذکر دهید، سعی کنید با نرمی و لطافت بیان این کار را انجام دهید چراکه در این صورت حرف شما تاثیر بیشتری خواهد داشت.
وی تصریح کرد: در حضور دیگران هرگز کودک خود را در مورد سرزنش و توبیخ قرار ندهید چراکه تأثیرات عمیق منفی روی روحیه کودک خواهد داشت و عزت نفس اور را محدود می‌سازد.
درستکار افزود: کودکان نیز مانند بزرگترها دوست دارند در امور مربوط به خودشان با آن‌ها مشورت شود و آنان نیز نظر بدهند و نظرخواهی از کودک باعث می‌شود که این احساس در کودک رشد یابد که او نیز عضوی از خانواده است که دارای ارزش و منزلت بوده به طوریکه پدر و مادرش در امور منزل از او نظر خواهی می‌کنند.