شب ادراری کودک، روش صحیح برخورد

پرسش: دختری دارم 6 ساله متاسفانه دچار شب ادراری است خیلی نگرانم هر شب دچار شب ادراری می‎شود نصف شب اگر بخواهیم بیدارش کنم بره دستشویی قبول نمی‎کنه. خواهشمند است راهنمایی بفرمایید اولا چطور با او برخورد کنم در ثانی راه درمانی وجود داره؟
پاسخ: شب ادراری در کودکان علل مختلفی دارد .و در دو گروه علل جسمی و علل روانی جای می گیرید. ضمن این که در بیشتر اوقات علل روانی نقش مهم تری را ایفا می کند. برای برطرف کردن این مشکل باید ابتدا از نبود مشکلات جسمی مطلع شویم لذا لازم است توسط متخصص معاینه شود.
پس از اطمینان از سلامت جسمی باید تلاش کنید استرس های محیط زندگی او را بشناسید و همراه با شناخت عوامل به روان پزشک اطفال نیز مراجعه نمایید. شب ادراری کودکان پس از 5 سال معمولا نیاز به دارو درمانی دارد تا برای مدتی آرامش به آنها برگردد. در کنار دارو باید تمرین های رفتاری نیز داشته باشید.
در ساعت پایانی شب از نوشاندن مایعات به او خودداری کنید.
در ساعت پایانی او را به تحرک وادار کنید و پس از آن تخلیه ادرار صورت گرفته به رختخواب برود.
با قصه و صحبت و تشویق او را تشویق کنید تا در شب با شما برای دستشویی رفتن همکاری کند. و رد صورت همکاری به او تشویقی بدهید .
از تحقیر و سرزنش دوری کنید اما در نظافت رختخواب و ... از او کمک بگیرید.
تشک هایی در بازار هست که به محض خیس شدن توسط اولین قطرات ادرار زنگی را به صدا در می آورد و باعث می شود کودک بیدار شده و برای تخلیه مابقی آن به دستشویی برود. کارایی این تشک ها این است که پس از مدتی کودک را به پر شدن مثانه اش حساس می کند و باعث بیدار شدن کودک در هنگام پر شدن مثانه می گردد.
در صورت امکان می توانید از این تشکها نیز همراه با دارو درمانی استفاده کنید.
در طی روز با او تمرین کنیدتا ظرفیت مثانه خود را بالا ببرد. به این ترتیب که آب زیاد به او بنوشانید و از او بخواهید تا دستشویی رفتن را 5 دقیقه به تاخیر بیاندازد. در روزهای بعد مدت زمان این تاخیر را بیشتر کنید.
روش دیگر برای کنترل مثانه این که پزشکان سفارش می کنند: عضلات کف لگن، عضلاتی هستند که شما برای جلوگیری از خروج ادرار از مثانه از آنها استفاده می کنید، بنابراین در نگهداری ادرار اهمیت دارند. انقباض این عضلات به عضله دترسور (عضله دیواره مثانه) پیام می دهد تا ادرار را نگهدارد. شما می توانید با انجام این تمرین های کف لگن که به نام تمرین های کجل (نام پزشکی که در ابتدا آنها را توصیف کرد) این عضلات را تقویت و شرطی کنید.
برای انجام تمرین ها، ابتدا لازم است عضلات کف لگن تان را پیدا کنید. وانمود کنید دارید سعی می کنید از خروج گاز روده تان جلوگیری کنید، و همزمان واژن خود را دور تامپون سفت کنید. در این حالت باید احساس انقباض بیشتر در پشت نسبت به جلو داشته باشید. عضلات شکم، ساق پا یا باسن تان را سفت نکنید. هنگامی که محل عضلات کف لگن تان را یافتید، لازم است به طور مکرر آنها را سفت و شل کنید. هم انقباضات کوتاه مدت و هم درازمدت در این عضلات ایجاد کنید و بعد آنها را شل کنید.
انقباض های کوتاه مدت به صورت فشردن های سریع و بعد آزاد کردن عضلات است. تسلط پیدا کردن در انجام انقباض های طولانی مدت به تمرین بیشتری نیاز خواهد داشت. با نگهداشتن عضلات به طور منقبض به مدت ۳ تا ۵ ثانیه شروع کنید و به همین مدت در فواصل انقباض ها عضلات را شل نگهدارید. به تدریج سعی کنید مدت انقباض ها و فواصل میان آنها را به ۱۰ ثانیه برسانید. سعی کنید در هر روز ۳۰ تا ۴۰ بار تمرین های کجل را انجام دهید و آنها را به دسته های ۱۰تایی تقسیم کنید. می توانید ۱۰ تمرین را پیش از برخاستن از بستر در صبح، ۱۰ تمرین را پس ناهار، ۱۰ تمرین را در عصر هنگام نشستن و ۱۰ تمرین را پیش از خواب انجام دهید.
براي عضويت در خبرنامه ني ني بان و اطلاع از بهترين و پربيننده ترين مطالب، کافي است يک بار فرم عضويت ما را از اينجا پر کنيد.