پره اكلامپسی در بارداری، نحوه برخورد با آن

اگر فشارخون مادر در حد 150-100 __ 140-90 باشد، پره اكلاپسي خفيف تلقي مي‌شود كه بايد بيمار مدتي تحت نظر گرفته و در بخش بستري شود تا در روزهاي متوالي افزايش فشارخون او دقيقا مطالعه شود و همچنين وضعيت دفع پروتئين از ادرار مورد بررسي قرار گيرد.

 

در صورتي كه بيمار طي چند روز علامتي پيدا نكند فشارخون در حد 150-100 __ 140-90 بماند و پروتئيني در حد حداكثر يك مثبت باشد، مادر تا آخر بارداري تحت نظر قرار مي‌گيرد.

 

براي بررسي سلامت جنين از سونوگرافي و تست‌هاي بررسي سلامت جنين مانند بيوفيزيكال پروفايل و NST استفاده مي‌شود و تا 39-38 هفتگي براي پايان بارداري صبر مي‌كنيم (به اين مادران حداكثر تا 40 هفته فرصت مي‌دهيم) بيماراني كه به پره‌اكلاپسي خفيف دچار هستند در صورتي كه تا اين مدت دچار دردهاي زايماني شدند، اقدام ديگري لازم نيست ولي بيش از 40 هفته به آنها فرصت نمي‌دهيم و پس از اين مدت القاي زايماني انجام مي‌گيرد.

 

چنانچه فشارخون بيماري كه در بخش بستري است از حد گفته شده بالاتر رود، پروتئين در ادرار بيش از 2 مثبت (++)، يا حجم ادرار 24 ساعته كمتر از 500 سي‌سي و يا مقدار دفع پروتئين در 24 ساعت بيش از 2 گرم باشد، پره‌اكلاپسي شديد تلقي مي‌شود.

 

دچار شدن به سردرد، يا در داپي‌گاستر (درد فوقاني ناحيه شكم) نشانه بدتر شدن حال مادر است، در اين شرايط، در هر سني از بارداري به حاملگي خاتمه مي‌دهيم.

 

در طول مدت بستري بررسي‌هاي آزمايشگاهي لازم صورت مي‌گيرد كه شامل آزمايشات كبدي، آزمايش كم خوني و اندازه‌گيري پلاكت مي‌باشد. افت پلاكت به ميزان كمتر از 150 هزار يا افزايش آنزيم‌هاي كبدي، پره‌اكلاپسي شديد تلقي مي‌شود و با بروز علايمي نظير سردرد، تاري ديد، يا درد اپي‌گاستر به بارداري خاتمه مي‌دهيم.

 

در سندرم HELLP، كه يكي از انواع پره‌اكلاپسي است، بيمار علامتي از هموليز پيدا مي‌كند، آنزيم‌هاي كبدي يا ميزان پلاكت‌ها بالا رفته به كمتر از 100 هزار مي‌رسد. در اين سندرم ممكن است فشارخون خيلي بالا نبوده و در حد 130-90 باشد ولي به دليل كاهش تعداد پلاكت، افزايش آنزيم‌هاي كبدي يا علائمي از هموليز، در اين سندرم حتما بايد به حاملگي خاتمه داد.