جدا کردن اتاق کودک، شیوه‎های ‎‎مهم تربیتی

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: دخترم 5 ساله است و به تازگی به خانه جدید نقل مکان کرده‎ایم. اتاقی برای دخترم آماده کرده‎ام تا او را جدا بخوابانیم اما او حاضر نیست در اتاقش بخوابد و مدام گریه می‎کند. چه کنیم؟

پاسخ دکتر جمشید بیگدلی روانشناس بالینی:

یا ایراد از مادر است و نمی‎تواند در برابر گریه‎های کودکش مقاومت کند یا شیوه‎ها را بلد نیست. واقعیت این است که از 2-3 سالگی باید مرزهای زندگی به کودک شناسایی شود. کودکان در این سن برای مستقل شدن کنجکاوی‎های زیادی دارند و اگر حد و مرزها را به آنها نشان ندهیم دچار مشکل می‎شوند. هر چه زودتر مهارتهای اجتماعی را بیاموزند به نفع خودشان و به نفع ماست. این موضوع طبیعی است که کودکان دوست نداشته باشند در اتاق جدا بخوابند. کودکان از تنهایی می‎ترسند. وابسته هستند. نمی‎‎خواهند مادر را از دست بدهند. از موقعیت‎های ‎‎فردی می‎ترسند و اظطراب ناشی از نبود مادر آنها را فرا می‎گیرد. تنها راهکار این است که والدین در عین مهربانی روی حرف خود قاطع باشند و به هیچ عنوان اجازه ورود به اتاق والدین را به کودک ندهند. اگر کودک نیمه شب بیدار شد و خواست که وارد اتاق خواب شود این والدین هستند که باید با او به اتاقش بروند و تماس فیزیکی با کودک برقرار کنند و با نوازش و با صدای ملایم با او حرف بزنند و به او اطمینان بدهند تا زمانی که بخوابد در اتاقش می‎مانند اما کودک باید بداند که وقتی خوابید دیگر پدر یا مادر کنارش نیستند چون در غیر این صورت اگر بیدار شود و آنها را نبیند احساس اضطراب می‎کند. ماساژ دادن و قصه گفتن یا تزیین اتاق کودک با وسایل آرام بخش و اجازه برای به همراه بردن اسباب بازیهای دلخواه به رخت خواب به کودک کمک می‎کند تا خواب بهتری در اتاق خود داشته باشد. اگر کودک تنها خوابیدن را آغاز کرد می‎توان با تشویق او و جایزه دادن در جمع خانواده یا تعریف از رفتارش جلوی دیگران او را به وجد آورد .

اگر شما هم سوال دارید و در مدتی کوتاه به صورت رایگان پاسخش را می خواهید، به این صفحه بروید.