مهر مادران و تاثیر آن بر ژن كنترل‌كننده احساسات

ایسنا: فشارهاي رواني در اوان زندگي، مانند بي‌مهري افراطي پدر يا مادر، بر ژني که در فرايندهاي عادي مغز نقش مهمي دارد، تاثير ماندگاري گذاشته و با اختلالات ذهني نيز مربوط مي‌شود. اين مطلب نتيجه‌گيري مطالعه حيواني جديدي است که در شماره 29 سپتامبر 2010 «ژورنال اف نوروساينس» انتشار يافته است.

پژوهشگران در دهه گذشته مستنداتي يافتند که نشان مي‌دهد تجربه‌هاي زندگي ممکن است شکل و ساختار دي.ان.اي. را تغيير دهد، تأثيري که با عنوان اپيژنتيکز شناخته مي‌شود. از آن‌جايي که اين تغييرات بر ژن‌ها اثر مي‌گذارند، وقايع اوان زندگي مي‌تواند به صورت بالقوه تاثير پايداري بر رفتار و سلامت داشته باشد.

در مطالعه‌اي که توسط دکتر تي يوان ژانگ، از دانشگاه مکگيل مونترال کانادا هدايت شد، پژوهشگران اين موضوع را بررسي کردند که آيا اين تغييرات ممکن است بر کنش ژن‌هايي در مغز که عملکرد عصبي و سلامت ذهن را کنترل مي‌کند، تاثير بگذارد.

دانشمندان يادشده کاوش کردند که چگونه تفاوت در توجه مادرانه بر ژن GAD1 اثر مي‌گذارد. اين ژن توليد GABA، ماده شيميايي که براي ارتباط سلول‌هاي مغزي حياتي است، را کنترل مي‌کند. پژوهش نشان مي‌دهد که GABA کمک مي‌کند تا احساسات تنظيم شود، و کساني که از اسکيزوفرني رنج مي‌برند، ممکن است دچار کمبود GABA باشند.

نويسندگان اين گزارش، رفتار مادرانه موش‌هاي صحرايي را مطالعه کردند که به طور مشخص به گونه‌اي تربيت شده بودند که يا بي‌اندازه مهربان و يا به ندرت مهربان باشند. آن‌ها دريافتند هنگامي که بچه موش‌هايي که به ندرت لمس(نوازش) شده بودند بزرگ شدند، نواحي مشخصي از دي.ان.اي. آنها که ژن GAD1 را کنترل مي‌کند دچار گرفتگي بود، که احتمالا به ميزان کمتري از GABA منتج مي‌شد. در مقابل، موش‌هاي بالغي که در کوچکي بيش از اندازه در آغوش گرفته شده بودند، توليد ميزان بيشتري از ژن GAD1 را نشان دادند.