پیشگیری از زایمان زودرس، تحقیق جدید

 محققان در مطالعه ای جدید با استفاده از یک ماده ساختگی استحصال شده از مورچه ها که بسیار شبیه هورمون اکسی توسین است و عملکردی مشابه آن نیز دارد، روشی برای پیشگیری از زایمان زودرس ابداع کردند.
گروهی از محققان بین المللی به ریاست 'کریستین گروبر' از موسسه فارماکولوژی دانشگاه پزشکی وین در این مطالعه یک 'نوروپپتید' را از مورچه ها جدا کردند که به لحاظ ساختاری بسیار مشابه هورمون های 'اکسی توسین' و 'وازوپرسین' است.
نوروپپتیدها یکی از انواع اصلی انتقال دهنده های عصبی هستند و هر دو هورمون 'وازوپرسین' و 'اکسی توسین'، نوروپپتید هستند.
هورمون اکسی توسین نقش مهمی در پیوندهای عاطفی ایفا می کند و به طور طبیعی هنگام ابراز محبت و یا ایجاد روابط جدید دوستانه ترشح می شود. اما این هورمون افزون بر نقشی که در پیوندهای اجتماعی دارد، به مادران نیز در تسهیل روند زایمان کمک می کند.
هورمون وازوپرسین نیز نقش مهمی در زایمان دارد. گمان می رود که این هورمون اثرات ضد درد دارد و در جریان زایمان طبیعی سطح این هورمون به سرعت و به شدت افزایش می یابد.
حشرات نیز از نوروپپتیدها برخوردارند و محققان در این مطالعه، یکی از این نروپپتیدها به نام 'اینوتوسین' (inotocin) را که معادل با وازوپرسین و اکسی توسین در بندپایان است، جدا کردند.
آنها سپس یک معادل ساختگی از اینوتوسین ساختند.
وازوپرسین معمولا توازن سطح آب در کلیه ها را کنترل می کند اما در ترکیب با اکسی توسین، این هورمون ارسال خون به رحم را در جریان زایمان تنظیم می کند. از سوی دیگر وازوپرسین هم مانند اکسی توسین، موجب تحریک انقباضات در جریان زایمان نیز می شود.
تا کنون دانشمندان پزشکی تنها چهار گیرنده مغزی را که به این دو نروپپتید واکنش نشان می دهند، شناسایی کرده اند: یک گیرنده اکسی توسین (OTR) و سه گیرنده وازوپرسین (VR)- VR1a, VR1b و VR2.
محققان در ادامه مطالعه خود، اینوتوسین را از مورچه سیاه جدا کردند، گیرنده وابسته به آن را به طور مصنوعی ساختند و اثر دارویی آن را بر گیرنده های OTRs و VRs در این حشره و انسان آزمایش کردند.
در انسان، اینوتوسین گیرنده V1b را فعال کرد اما گیرنده V1a را از فعالیت انداخت.
در مرحله بعد، محققان تاثیر اینوتوسین را در بافت رحم انسان آزمایش کردند که متوجه شدند انقباضات عضلانی را مهار می کند و از این طریق امکان جلوگیری از زایمان زودرس وجود دارد.