یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
فوتبال ایران در جزییات نمره قبولی نمی گیرد
۱-نکته مثبت فوتبال ما این است که در یک شمای کلی، از نظر محتوایی بهتر بودیم. تیم ملی به جام جهانی راه یافت و نتیجه خوبی گرفت ولی اگر وارد جزییات شویم و جزییات را تک به تک تحلیل کنیم، فوتبال ما نمره قبولی نمیگیرد. سطح کیفی و برنامهریزی مسابقات، داوریها، عدم توجه به جوانگرایی در باشگاهها و این مسائل را مثبت ارزیابی نمیکنم. در هر حال، اینکه فوتبال ما به جام جهانی رفته نتیجه خوبی است و فوتبال تابلوی مثبتی نشان میدهد اما این مساله منطقی و عقلانی نیست. از فوتبالی که در همه ابعاد ضعیف است ولی نتیجه کلی خوبی میگیرد، تنها یک نتیجه میشود گرفت. ظرفیت فوتبال ما خوب است اما از آن به خوبی استفاده نمیشود. این مساله نتیجه مدیریت غیرتخصصی در فوتبال چه در سطح باشگاهها و چه فدراسیون است. فوتبال ما
تک مضرابهای خوبی مینوازد اما در جزییات خوب نیست.
۲- انتظار میرود که در نیم فصل دوم تاثیر جام جهانی را در فوتبال خود ببینیم. اکنون ۸۰ تا ۱۰۰ بازیکن خود را محق میدانند که پیراهن تیم ملی را بپوشند. این موضوع زندگی ورزشکاران را تغییر میدهد و فقط روی فوتبال متمرکز میشوند. آنها تلاش میکنند که بیشتر دیده شوند. معتقدم که فوتبال ایران هر سال بین ۵ تا ۱۰ درصد رشد کیفی دارد. این رشد در سطح برگزاری بازیها و استادیومها بود و داوریها پیشرفت خیلی خوبی داشت اما نیم فصل اول با رکود مواجه شدیم و حتی رو به عقب رفتیم. نیمفصل اول نتیجهگرایی زیاد تیمها این شرایط را به وجود آورد.
۳- مدیران و مربیان باید آرامش بیشتری داشته باشند و از امکانات موجود بهترین استفاده را بکنند. آنها همچنین باید از هزینههای بیهوده پرهیز کنند. آنها باید فضای فرهنگی، اخلاقی، رفاقتی و معرفی بیشتری در تیم جاری کنند و نباید تحت هر شرایطی به فکر پیروزی باشند. همه باید به حریفان خود احترام بگذارند و اگر باختند باید آن را بپذیرند و برای توجیهش به هر بهانهیی متوسل نشوند. نخستین نهادی که مسوول فرهنگسازی است، خانواده است. در آنجاست که فرهنگ و اخلاق اجتماعی در افراد شکل میگیرد. همچنین افراد فرهنگ اجتماعی را در مدرسه یاد میگیرند. شاید همه به دانشگاه نروند اما خانواده و مدرسه دو نهادی است که همه کم و بیش در آنها حضور دارند. در همه زمینههای ورزشی، هنری، سیاست و اقتصاد مشکلات فرهنگی داریم ولی آنچه در ورزش مشخص است این است که خانواده و مدرسه در درجه اول و مدیران و مربیان در درجه بعدی میتوانند نقشآفرین باشند.
۴- مدیران و مربیان با اخلاق و واجد شرایط، زمینه پیشرفتهای اخلاقی را در جامعه ورزشی فراهم میکنند. مدیران با اخلاق، مربیان و پرسنل با اخلاق را مدیریت میکنند. در سطح کلان اما این وزارت ورزش و جوانان است که باید با دستورالعملهای مشخصی و تشکیل کارگروههای مختلف، در سمزدایی و پاک کردن محیط ورزشی بکوشد. هیج جای دنیا وزارت اخلاق یا معاونت رفتار اجتماعی تشکیل نمیدهند! در کشور ما آنقدر به این مساله بیتوجهی شده که دیگر تماشاگران بیاخلاقی میکنند و مدیران و مربیان هم توجه ندارند. ترویج اخلاق به همه مربوط است و یک نهاد خاص نباید متولی آن باشد. نباید انتظار داشت که یک وزارتخانه همه کار را انجام دهد بلکه همه افراد جامعه مسوول هستند.
بیژن ذوالفقارنسب
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
مجلس مجلس شورای اسلامی ایران حجاب شورای نگهبان دولت دولت سیزدهم جمهوری اسلامی ایران گشت ارشاد رئیسی رئیس جمهور جنگ
تهران هواشناسی شهرداری تهران پلیس دستگیری وزارت بهداشت سیل قتل سلامت کنکور آتش سوزی سازمان هواشناسی
قیمت دلار مالیات قیمت خودرو خودرو دلار بانک مرکزی بازار خودرو قیمت طلا سایپا مسکن ارز ایران خودرو
زنان سریال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تلویزیون یمن تئاتر سینمای ایران قرآن کریم سریال پایتخت فیلم موسیقی سینما
سازمان سنجش کنکور ۱۴۰۳ خورشید
اسرائیل فلسطین رژیم صهیونیستی غزه آمریکا جنگ غزه روسیه چین اوکراین حماس عربستان ترکیه
فوتبال پرسپولیس استقلال فوتسال بازی باشگاه پرسپولیس جام حذفی آلومینیوم اراک تیم ملی فوتسال ایران تراکتور سپاهان رئال مادرید
فناوری همراه اول گوگل تبلیغات اپل سامسونگ ناسا آیفون بنیاد ملی نخبگان دانش بنیان
سازمان غذا و دارو خواب بارداری دندانپزشکی مالاریا