چرا کم‌طاقتم

«به مردم که نگاه می‌کنم، نمی‌توانم درک کنم آنها چگونه با مشکلات مختلف خود بسادگی برخورد می‌کنند. افرادی را می‌شناسم که با وجود تمام ناراحتی‌ها و ناخوشایندی‌هایی که در زندگی برایشان اتفاق افتاده، اما بازهم طاقت زیادی دارند و به زندگی خود ادامه می‌دهند.

«به مردم که نگاه می‌کنم، نمی‌توانم درک کنم آنها چگونه با مشکلات مختلف خود بسادگی برخورد می‌کنند. افرادی را می‌شناسم که با وجود تمام ناراحتی‌ها و ناخوشایندی‌هایی که در زندگی برایشان اتفاق افتاده، اما بازهم طاقت زیادی دارند و به زندگی خود ادامه می‌دهند.

وقتی به آنها فکر می کنم و خودم را جای آنها تصور می کنم، برایم بسیار دشوار است که عملکرد من مانند آنها باشد و با خودم می گویم که اگر این بحران برای من پیش بیاید نابود خواهم شد.

من معمولا وقتی با ناکامی روبه رو می شوم یا مسأله ای برایم اتفاق می افتد بسیار آشفته می شوم و نمی توانم خودم را در شرایط استرس آور بخوبی اداره کنم.در خانواده ام نیز معمولا همه زود برآشفته می شوند و وقتی مشکلی پیش می آید، نمی دانند چگونه با آن برخورد کنند. نمی دانم با این شرایط چگونه می توانم از پس بحران های زندگی بربیایم و مایلم بدانم آن افراد چطور آنقدر خوب با بحران های خود روبه رو می شوند.»

یکی از مهارت هایی که باعث می شود افراد بتوانند با دشواری های زندگی بدرستی مواجه شوند تاب آوری است.

این مهارت بر توانمندی ها و استعدادهای انسان و شیوه هایی که بهزیستی و شادکامی را به دنبال دارد، می پردازد. در واقع این مهارت اشاره می کند که یک فرد چگونه این قابلیت را پیدا می کند که با ناملایمات زندگی برخورد کند، اما چگونه بفهمیم این افراد چه ویژگی هایی دارند؟

لازم به ذکر است که این افراد معمولا خودآگاهی بالایی دارند و احساس ارزشمندی و شایستگی و کفایت می کنند. آنها معمولا می توانند راحت تر با دیگران برخورد کنند و به نوعی می توانند مدیر احساسات و رفتارهای خود باشند. به هر حال ناراحتی و ناکامی برای همه افراد در طول زندگی اتفاق می افتد و شیوه برخورد با آن است که اهمیت پیدا می کند.

بهترین مکان برای یادگیری این مهارت خانواده فرد است. وقتی مشاهده می کنیم والدین با سبک های کنترل نشده و هیجانی با ناکامی هایشان برخورد می کنند و احساس خود ارزشمندی پایینی دارند بنابراین دور از انتظار نیست که فرزندان چنین خانواده هایی به همان شیوه والدین خود رفتار کنند.

نکته مهم و پیشگیرانه این است که خانواده ها و والدین روی سبک تربیتی و شیوه مقابله با ناکامی های خود متمرکز شوند، اما اگر الان فردی بالغ هستید و می خواهید تاب آوری خود را ارتقا دهید، لازم است ابتدا به نیازها و احساسات خود توجه کنید و خود را بخوبی بشناسید.

به پدیده هایی که پیرامون شما اتفاق می افتد نگاه بدبینانه و تلخ نداشته باشید و بحران های زندگی را به عنوان اموری که غیرقابل حل شدن هستند در نظر نگیرید.

حواسمان باشد تغییرات و بحران ها برای بیشتر افراد اتفاق می افتد. در زندگی و روبه رویی با مشکلات راه حل های متفاوتی ارائه دهید و نگاه امیدبخش را در خود تقویت کنید. در مواقع لزوم از نظر افراد مختلف بهره بگیریم و نظر آنها را درباره مقابله با آن بحرانی که پیش رو دارید جویا شوید.

به دنبال ایجاد فرصت باشید و منتظر نشوید دیگران مشکلات شما را حل کنند، بلکه خودتان هر اقدامی را که به ذهنتان می رسد، یادداشت کنید و آن را به کار ببرید. همواره از راه حل های جایگزینی استفاده کنید.

دکتر مهرنوش دارینی

روان شناس و مشاور