دروغ مانع کمال نماز

نمازگزار در مقابل پیشگاه الهی می ایستد,ا اکبر و ذکرایاک نعبد و ایاک نستعین می گوید, باید برخاسته از صداقت باشد, راستگو باشد, اگر می گوید خدا بزرگ تر از هر چیز است, فقط او را بپرستد و از او یاری بطلبد, مفهوم این ذکر را در زندگی پیدا کند, فقط خداوند را بزرگ بداند و کسی که خدا را بزرگ دانست از هیچ قدرتی نمی ترسد

نمازگزار در مقابل پیشگاه الهی می‌ایستد،ا... اکبر و ذکرایاک نعبد و ایاک نستعین می‌گوید، باید برخاسته از صداقت باشد، راستگو باشد، اگر می‌گوید خدا بزرگ‌تر از هر چیز است، فقط او را بپرستد و از او یاری بطلبد، مفهوم این ذکر را در زندگی پیدا کند، فقط خداوند را بزرگ بداند و کسی که خدا را بزرگ دانست از هیچ قدرتی نمی‌ترسد. خداوند متعال در آیه ۳ سوره زمر می‌فرماید: خداوند آن کس را که دروغگو و ناسپاس است محققا هدایت نمی‌کند. همچنین در آیه ۷۰ سوره احزاب آمده ای کسانی که ایمان آورده اید! از خدا ترس و تقوا داشته باشید و سخن راست و درست و استوار بگویید. این دو آیه بیانگر شدت بدی دروغ در مکتب اسلام است.

یکی از محرمات و آفت‌های خطرناک زبان، دروغ گفتن است. دروغ از گناهان بزرگ و کلید گناهان و سرچشمه تمام بدیها و زشتیها است. نمازگزاری که با این زبان، نماز و ذکر الهی را به جای می‌آورد، هیچ گاه زبانش را به این خوی زشت عادت نمی‌دهد. زبانی که عادت به ذکر الهی کرد، دیگر معنی ندارد این زبان آلوده به دروغ شود.در روایت آمده دهان را پاک کنید، زیرا دهان انسان راه قرآن است. نه فقط دندان را با مسواک پاک کنیم، هم دندان را و هم زبان را از دروغ و غیبت، تهمت و هم فضای دهان را از خوردن غذای شبهه ناک حفظ کنیم و هم از گفتن حرف مشکوک پرهیز نماییم. این دهان را پاک کنیم، برای اینکه قرآن در حال نماز و غیر نماز باید از این دهان عبور کند. رسول خدا(ص) در حدیثی می‌فرماید: دهانهای خود را پاکیزه کنید که آن راههای تسبیح خداوند است.

اگر نماز و قرآن و دعا، که کوثر چشمه زلال است، از یک دهان لایرویی نشده عبور کند بی‌اثر است، رنگ می‌گیرد و بو می‌پذیرد.چرا باید دهانمان را پاک کنیم؟ چون می‌خواهیم قرآن و نماز بخوانیم و سخن ما در دیگران اثر کند و خودمان هم که می‌شنویم متاثر شویم.انسانی که دنبال عزت و شرف و کمال است، باید از دروغ پرهیز کند که دروغ عجز و ناتوانی است. آدم دروغگو، به دلیل احساس عجز و ناتوانی و زبونی که در روح خودش می‌کند، دروغ می‌گوید؛ یعنی محال است یک انسان در روح خود احساس عزت و نیرو و شرف بکند و حاضر باشد یک کلمه دروغ به زبان خودش بیاورد.نماز گزار که به دنبال کمال است، و زبانش در شبانه روز پنج نوبت نماز می‌خواند و به وسیله نماز زبان خود را معطر و عطر آگین می‌کند و همه ذکر نماز را با صداقت و راستگویی بیان می‌کند، آیا حاضر می‌شود با این زبان دروغ بگوید؟نمازگزار در مقابل پیشگاه الهی می‌ایستد،ا... اکبر و ذکرایاک نعبد و ایاک نستعین می‌گوید، باید برخاسته از صداقت باشد، راستگو باشد، اگر می‌گوید خدا بزرگ‌تر از هر چیز است، فقط او را بپرستد و از او یاری بطلبد، مفهوم این ذکر را در زندگی پیدا کند، فقط خداوند را بزرگ بداند و کسی که خدا را بزرگ دانست از هیچ قدرتی نمی‌ترسد.

اگر در نماز بگوییم که خدا بزرگ است، ولی از کوچک‌ترین قدرت بترسیم با روح نماز سازگاری ندارد. بهترین راستگو نمازگزار واقعی است. بعضی راستگو نیستند،حتی خداوند او را دروغگو به حساب می‌آورد. امام صادق(ع) می‌فرماید: و هرگاه تکبیره الاحرام گفتیم همه چیز را از آنچه که در آسمان و زمین است در مقابل خداوند کبیر و متعال کوچک و ناچیز بشماریم، مگر کبریایی و بزرگی خداوند متعال را، زیرا خدای تعالی از قلب بنده خویش مطلع و آگاه است اگر او تکبیر بگوید و حال آنکه در قلب او عوارضی و موانعی از حقیقت تکبیر وجود داشته باشد، یعنی کبریایی و عظمت خداوند را به حقیقت ناچیز انگاشته و میل به غیر او دارد. در این صورت خداوند خطاب به او می‌فرماید: ای دروغگو! آیا با من نیز خدعه می‌کنی؟ و مرا نیز همانند دیگر خلایق من،العیاذ بالله... فریب می‌دهی؟ سوگند به بزرگی و جلالتم، که حلاوت و شیرینی ذکر و مناجاتم را بر تو حرام می‌نمایم و تو را از نزدیک شدن به خودم محروم نموده و حایلی بین خود و تو قرار می‌دهم توفیق قرب مرا پیدا نکنی و سرور و خوشحالی مناجتم را از تو سلب می‌گردانم که لذت مناجاتم را احساس نکنی.

همان طور که در نماز دروغ نمی‌گوییم، باید در غیر نماز هم دروغ نگوییم، حالا چه دروغ کوچک یا بزرگ یا شوخی یا جدی. همه اینها گناه است و در نامه عمل انسان نوشته می‌شود و همین طور مانع کمال نماز است و انسان را از توفیق نماز واقعی سلب می‌کند. همین دروغ انسان را از نماز شب محروم می‌کند، امام صادق(ع) می‌فرماید: کسی که دروغ می‌گوید، پس به خاطر آن دروغگویی از نماز شب محروم می‌شود.