سازمان کشورهای صادرکننده نفت ( Opec )

نخستین اقدام برای تاسیس سازمان کشورهای صادرکننده نفت( اوپک)، در سال ۱۹۴۹ به وقوع پیوست. در این سال ونزوئلا با ایران، عراق، کویت و عربستان سعودی گفت وگو و پیشنهاد کرد که برای …

نخستین اقدام برای تاسیس سازمان کشورهای صادرکننده نفت( اوپک)، در سال ۱۹۴۹ به وقوع پیوست. در این سال ونزوئلا با ایران، عراق، کویت و عربستان سعودی گفت وگو و پیشنهاد کرد که برای همکاری نزدیک تر میان خود ( دارندگان بزرگ نفت) به تبادل نظر و بررسی گزینه های گوناگون بپردازند. در سال ۱۹۵۹، هنگامی که شرکت های نفتی، یک سویه، بهای رسمی نفت ونزوئلا را بشکه ای ۵ تا ۲۵ سنت و نفت خاورمیانه را ۱۸ سنت کاهش دادند، نیاز به همکاری نزدیک تر میان دولت های یاد شده، بیش از پیش آشکار شد. به دنبال آن نخستین کنگره نفتی اعراب در کایرو برگزار شد و در بیانیه ای از شرکت های نفتی خواسته شد که پیش از هرگونه تصمیم گیری یک سویه درباره قیمت نفت، با دولت های کشورهای دارنده نفت مشورت کنند. کشورهای یاد شده در این کنگره برای تاسیس یک کمیته مشورتی نفتی توافق کلی کردند. در آگوست ۱۹۶۰، شرکت های نفتی، قیمت های رسمی نفت خاورمیانه را ۱۰ تا ۱۴ سنت در هر بشکه کاهش دادند. ماه بعد دولت عراق کشورهای ایران، کویت، عربستان سعودی و ونزوئلا را به بغداد دعوت کرد تا درباره کاهش قیمت های نفت به بحث بنشینند. به دنبال آن از ۱۰ تا ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۰ کنفرانسی با حضور نمایندگان ایران، عراق، کویت، عربستان سعودی و ونزوئلا، در عراق تشکیل شد. در این کنفرانس اوپک به عنوان سازمانی بین دولتی و دائم تاسیس شد.

محل استقرار در دومین کنفرانس اوپک که در آوریل ۱۹۶۱ در سوییس برگزار شد، تصمیم گرفته شد که ژنو، محل برگزاری هیئت عامل اوپک، مقر دبیرخانه اوپک باشد. در آوریل ۱۹۶۵ کنفرانس اوپک تصمیم گرفت که مرکز اوپک به وین در اتریش منتقل شود. مذاکرات با دولت اتریش موفقیت آمیز بود و در اول سپتامبر ۱۹۶۵، وزیر خارجه وقت اتریش، مرحوم دکتر «بروئو کرسکی» و دبیر کل اوپک، «اشرف لطفی»، موافقتنامه میزبانی، امضا کردند. در آغاز کار مرکز اوپک در وین در دو ساختمان کوچک قرار داشت، چندی بعد به ساختمان شماره ۱۰، خیابان دکتر کارل لوگر رینگ، سپس در مارس ۱۹۷۷ به ساختمان دبیرخانه کنونی در خیابان اوبر دوناسترای، شماره ۹۳ در کنار کانال دانوب در منطقه ۲ وین انتقال یافت؛ ...

در حال حاضر سازمان ۱۱ عضو دارد که فهرست آنها در ذیل آمده است:

اعضای بنیان گذار (سال عضویت)

ایران (۱۹۶۰)

عراق (۱۹۶۰)

کویت (۱۹۶۰)

عربستان سعودی (۱۹۶۰)

ونزوئلا (۱۹۶۰)

اعضای کامل ( رسمی)

قطر ۱۹۶۱

اندونزی ۱۹۶۲

لیبی ۱۹۶۲

امارات متحد عربی ۱۹۶۷

الجزایر ۱۹۶۹

نیجریه ۱۹۷۱

اکوادور که در سال ۱۹۷۳ به عضویت رسمی(کامل) درآمده بود، به درخواست خود در ۳۱ دسامبر ۱۹۹۲ از عضویت انصراف داد. گابن که در سال ۱۹۷۵ به عضویت کامل درآمده بود، در ژانویه ۱۹۹۵ به عضویت خود پایان داد.

منبع : Assaluyeh.com